ค้นหา

หากรู้ว่าท้ายที่สุดจะต้องลงเอยเช่นนี้ #รู้งี้..ไม่ทำแบบนี้เลย

เมื่อเด็กรัฐศาสตร์แอบมีใจให้เด็กโลจิสติกส์ ความคิดถึงจึงทำให้เขา เจอกันอีกครั้ง

ทำไมพระเจ้าถึงได้ใจร้ายกับคนแบบฉันจังนะ ถ้ามีสักวันที่พระเจ้าเข้าข้างฉันเรื่องระหว่างเรามันก็คงจะดี...

รักแรกหรือคือรักอันฝังจิต ชวนพินิจคิดถึงถวิลหา รักแรกหรือคือรักเพียงสบตา หากแต่ตราบ'นิจนิรันดร์'มิลืมเลือน

การปลดปล่อยความรู้สึกที่ยากจะหักห้ามใจเพียงครั้งเดียว ต้องแลกมาด้วยกระแสด่าทอจากสังคมได้จดจำ 'พิชชาภา' ในนามของ 'ดีเจบ้านเล็ก' แต่ความจริงใครจะรู้ว่าเธอต้องทุกข์ทนต่อสภาพที่เป็นอยู่ตอนนี้หนักหนาแค่ไห

ว่ากันว่าชีวิตคนเรามันไม่ได้สวยงามหรือสุขสบายอย่างที่คิด ไม่ว่าจะคาดหวังกับมันแค่ไหนก็ตาม เช่นเดียวกับความรัก มันไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเฉกเช่นนิยายที่เราเพ้อฝัน...

เคยมั้ย รู้สึกต่างจากคนอื่น ไม่เข้าพวก บางเรื่องก็ได้แต่สงสัยว่ามีแค่เราคนเดียวรึเปล่าที่ทำ ที่เป็น ที่ต้องเผชิญ ไม่ได้จะให้ข้อคิดไรหรอก แต่แค่จะถามหาเพื่อนเฉยๆ

เมื่อรักในความทรงจำ ทำให้รักครั้งนั้นของเธอเพราะเขามีเรื่องที่ลืมยาก มันยากที่จะลืมใช่ไหม แต่ฉันก็พร้อมจะรอเธอนะ

นีี่อาจไม่ใช่นิยาย เพราะเพิ่งเริ่มหัดเขียน จากเรื่องจริง ผมเป็นเพศที่3นะครับ ชอบชายแท้  ผมเริ่มงานที่นึง ได้พบรุ่นพี่ชายแท้ แนวเตะบอลจัด ผมก็แอบชอบเข เพ้อมากมาย เขาเป็นคนวางตัวดี หุ่นนักกีฬา สูงยาว แต่ผมออกเเนวตุ๊ด ตัวเล็ก ไม่ออกสาว  ในวันแรกๆ ผมทำตัวไม่ถูกเลยมันอ่อนแอเมื่อเจอเขา เขานั่งทำงานข้างหลังผม ทุกครั้งผมจะทำตัวหยิ่งๆ ไม่สน ไม่ให้รู้ว่าอ่อนแอ ดั่งนางเอก mv คนเจ้าน้ำตา (บอกตัวเองทุกวัน ให้หันไปทางอื่น เมื่อเขานั้นเข้ามา) แต่สุดท้ายก็มาเพ้อถึงเขาคนเดียว พอวันไหนไม่เจอก็กลัดกลุ้มมาก    จนวันนึงมาทบทวนตัวเอง ตัดสินใจทีจะพุดคุยกับเขา ชวนคุยซักถามเรื่องทั่วไป ถามนู๊นนี่ แต่ก็ไม่ให้ออกนอกหน้า เดี๋ยวคนอื่นจะดูออกว่า เรากำลังทำอะไร พอคุยกัน มันก็ทำให้ได้ความรู้สึกอีกแบบนึง คือสบายใจมากที่ไม่ต้องไปคิดเองเออเองคนเดัยวเพ้อเจ้อ เราชวนคุยทุกวันทักทายเขา จนทำให้เรารับรู้ได้ว่า เขาคงดูออกว่านิสัยเราเป็นตุ๊ด ที่เรียบร้อยๆ ด้วยความที่เขาเป็นชายแท้ เลยไม่กล้ามาสนิทกับเรา วันเดียวกันที่เราเริ่มคุยกัน เราได้ไปทำงานนอกสถานที่ สำรวจชุมชน เราเจอทางที่เป็นป่ารก ซึ่งเคยได้ยินมาว่าสามารถทะลุไปออกถนนเส้นนึง ด้วยความอยากรู้ ก็เลยขับรถเข้าไปจนลึกขึ้นๆ ด้วยความมุทะลุว่าต้องเจอทางออก จนทางเริ่มลำบากมากขึ้น จนคิดว่าไปไม่ไหว เลยหยุดรถ ...เริ่มกลัว... เฮ้ย เราอยู่กลางป่าคนเดียว กลัวมากตอนนั้น เราขับรถกลับทางเดิม ตอนนั้นเราคิดถึงเขามาก คิดว่าความรักเราก็หลงทางเหมือนกัน คิดเอาเองว่าถ้าเราไปทางนี้ (ทำตัวแบบนี้)เขาคงจะชอบเราในที่สุด  เราลุ่มหลง เหมือนพาใจเดินเข้าป่า จนสุดท้ายยอมแพ้ ตัดสินใจถอยกลับทางเดิม .."เราหลงทางแล้วจริงๆ"...   ถึงวันนี้ ถึงแม้เราจะสนิทกันกว่าเดิม เราก็ยังรู้สึกอึดอัด. ที่แอบชอบเขาเหมือนเดิม แต่ฝืนใจตัวเองชวยคุยแบบเพื่อนไป ซึ่งไม่รู้จะเป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหน. และต้องทำอย่างไรต่อไป..

จะทำไงดีเมื่อปาล์มมี่ โดนแม่แฮร์รี่ไม่ชอบเอามากๆ บวกกับมารผจญความรักมาขัดขวางความรัก ปาล์มมี่กับแฮร์รี่ต้องทำอย่างไรมาดูกันเลยค่ะ

" เราแค่คนธรรมดา จริงๆนะ... "

ความรักมีหลายรูปแบบ มันก็แล้วแต่คู่ แต่สิ่งสำคัญกว่าคือการประคองความรักให้คงอยู่ บางครั้ง ก็ต้องแลกอะไรหลายอย่าง เสียอะไรหลายอย่าง จะไม่รักก็ไม่ได้ แต่มันก็มีเรื่องดีอยู่ เว้นแต่ว่า มันจะมากหรือน้อย

ชีวิตกับห้องสี่เหลี่ยมความรักที่เหมือนห้องทดลองความหลอกหลอนที่มาจากความทุกข์สุขเศร้า