ค้นหา

ไม่ใช่แนวเกิดใหม่…แต่เป็นการทำงานรอนรกว่าง! ไป๋เหลียงคือหญิงสาวที่เข้าไปอยู่ในร่างของฮุุ่ยเจิน ผู้เป็นคุณนายใหญ่ตระกูลเหว่ย

หล่อนถูกถวายตัวมาตั้งแต่อายุสิบห้า ทว่าสี่ปีมานี้หล่อนเป็นเพียงหม่อมแต่ในนาม วันแล้ววันเล่าต้องทนเห็นหัวใจตนเองค่อยๆ แหลกสลาย ที่สุดแล้วในหัวใจเหลือเพียงความภักดี ทว่าสูญสิ้นความรัก

“อย่างหวงในสิ่งที่ไม่มีสิทธิ์ อย่าคิดในสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ เพราะสถานะของคุณตอนนี้เป็นได้แค่อดีตคู่หมั้นเท่านั้น!"

ลูกหยุดร้องไปแล้ว คุณแม่มือใหม่ที่เพิ่งจะอยู่กับลูกตามลำพังครั้งแรกสติสัมปชัญญาเริ่มอยู่กับเนื้อกับตัว ค่อยๆ ซึมซาบเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เขาเรียกยัยหนูว่า ‘ลูก’ และเรียกแทนตัวเองว่า ‘พ่อ!’

“รักฉันได้ แต่อย่ามากไปกว่านี้ ทุกอย่างของเธอมันเป็นของฉันก็จริง แต่ทุกอย่างของฉัน...เธอมีสิทธิ์แค่ไหนกันแป้งหอม”

นอกจากเมียกอดทะเบียน อีกหนึ่งสถานะที่เขามอบให้ก็คือ 'เมียบำเรอ' ที่ไม่มีวันได้ครอบครองหัวใจ

ชีวิตที่กำพร้าพ่อแม่ว่ารันทดแล้ว แต่การถูกขายใช้หนี้ที่ตนไม่ได้ก่อมันรันทดกว่า //เขาผู้มีปมแผลในใจ ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอไว้ โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอคนนี้จะเป็นคนมาช่วยคลายปมในคืนโหดร้ายคืนนั้น

ชอบไง!!เข้าใจป่ะ!!

ฉันตายและย้อนกลับมาในวัยที่ตัวเองเกลียดมากที่สุด เป็นวัยเด็กที่ทุกคนตราหน้าว่าเป็นลูกชู้ แต่เหมือนคุณพ่อ.. จะอ่อนโยนมากขึ้นหรือเปล่านะ?

“อยากได้ฉันมากเหรอเกวลิน” “เกล...” “แต่ฉันไม่ได้อยากได้เธอ ให้ฟรีฉันก็ไม่เอา”

"ทำไมชีวิตของฉันมันน่าเบื่อหน่ายจังนะ" "ก็เพราะว่าเธออยากปกป้องเจ้าพวกตุ๊กตานั้นไง" "อย่าเรียกคนที่ฉันอยากปกป้องว่าตุ๊กตานะ" "ว่าแต่เธอใช้เวทมนตร์ย้อนเวลาได้ไหม?"

เรื่องหลอกลวงระหว่างสองเพื่อนสาว หนึ่งต้องการปิดบัง อีกหนึ่งต้องการตามหาความจริง

คนอย่างพราวรดา ถ้าอยากได้อะไรก็ต้องเอาให้ได้ ต่อให้ต้องใช้ร่างกายเข้าแลกก็จะทำ “พี่มาร์คจะยอมเป็นผัวดาวดีๆ หรือจะให้ดาวใช้กำลัง” “พะ...พี่ยังไม่เคย อย่าทำอะไรพี่เลยนะ” “ดาวก็ไม่เคย แต่ดาวจะทำค่ะ”

คนหนึ่งเฝ้าหวังว่าสักวันอีกฝ่ายจะเห็นคุณค่า แต่อีกคนไม่อาจก้าวข้ามความเจ็บปวดในอดีตได้ ความรักที่สวนทางจึงจบลงด้วยคราบน้ำตา

ทำไมกันนะความรักมันถึงได้เจ็บปวดขนาดนี้ทำไมฉันถึงลืมนายไม่ได้สักที..ทำไมกัน

ถ้าคิดจะ 'รัก' ขอเพียง 'หัวใจ' ได้ลิขิตรักเองก็พอ เมื่อสาวผู้มีความมั่นใจกับทุกอย่างกลับมาเป๋ไปเพราะรักพี่ชายเพื่อน จะบอกรักก็ไม่กล้า จะพิสูจน์ก็ได้แต่แอบๆ เธอจะลิขิตใจตัวเองไปทางไหนกันดีล่ะทีนี้

เขารักเธอแต่เธอเกลียดเขาเพราะความเกลียดชังที่เธอมีต่อเขาทำให้วาริสาต้องจบชีวิตตัวเองลงเพื่อชดใช้ความผิดที่ทำไว้กับเธอเพื่อให้เธอได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับคนรักของเธอโดยไม่ต้องมีเขาเป็นพันธะในชีวิตของเธอ

“ครั้งสุดท้ายที่โกหก คุณได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน ความรัก ความเกลียดชัง หรือว่าความตาย...”

ไม่ง่ายเลยที่เราจะเจอคนที่หัวใจบอกว่าใช่ คนที่ไม่มีใครมาแทนที่ได้ และคนที่ไม่ว่าจะนานแค่ไหนเราก็ยังอยากได้ยินคำว่ารักจากเขา

ตั้งแต่อกหักครั้งนั้นก็นานมาหลายปี แต่จู่ ๆ ก็มีเด็กหน้าจิ้มลิ้มที่ไหนไม่รู้มายืนจ้องหน้าตอนเขากำลังนอน! ในมือก็ถือตุ๊กตาหมีตัวดำ ตาเถรจะล่วง!! ลูกใคร!?