ค้นหานิยาย: รักข้างเดียว | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ชีวิตที่กำพร้าพ่อแม่ว่ารันทดแล้ว แต่การถูกขายใช้หนี้ที่ตนไม่ได้ก่อมันรันทดกว่า //เขาผู้มีปมแผลในใจ ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอไว้ โดยที่ไม่รู้เลยว่า เธอคนนี้จะเป็นคนมาช่วยคลายปมในคืนโหดร้ายคืนนั้น

เขาที่อายุสิบเจ็ดปี แต่ดันไปตกหลุมรักเธอ ที่อายุมากกว่าหกปี แถมว่าที่พ่อตาก็โหด แต่เขาก็จะไม่ยอมแพ้เด็ดขาด เธอคนเดียวเท่านั้น ที่จะเป็นแม่ของลูก....

“ครั้งสุดท้ายที่โกหก คุณได้อะไรเป็นสิ่งตอบแทน ความรัก ความเกลียดชัง หรือว่าความตาย...”

หัวใจของเขาเท่านั้นที่ข้าปรารถนา แต่รักหาใช่ลิขิตฟ้าที่จะรอให้สวรรค์บัญชา คนที่ครองใจได้เท่านั้นคือผู้ที่จะเผยยิ้มได้ในห้วงรัก สุดท้ายยากจะเอื้อนเอ่ย  "ข้าผิดไปแล้ว"

‘มีแต่เงิน แต่ไม่มีปัญญาหาผัว’ ‘พูดใหม่ค่ะพี่โต เพราะตอนนี้พราวมีทั้งเงิน มีทั้งผัว’

“เธอรู้จันทร์หอมว่าหัวใจฉันมีใคร อย่าคาดหวังอะไรมาก”

"เธอชอบฉันขนาดนั้นเลย" "ค่ะ" จนที่สุดเขาเปิดใจคบกับคนที่ไม่รักได้อย่างคนขับรถส่วนตัวคนนี้ที่คอยอยู่เคียงข้างเขาเสมอมา ไม่ว่าจะเป็นตอนเสียใจ ถูกทิ้ง และถูกหักหลัง คะน้าก็คือคนที่ทำให้เขามีชีวิตชีวาได้

สุดท้ายก็ต้องยอม

เป็นเรื่องราวง่ายๆ ที่คนเราจะตกหลุมรักใครคนนึงเพียงแรกเห็น สั้นสั้นขนาดยาวนี้ได้เสนอเหตุการณ์แบบที่กล่าวมาให้ทุกคนได้เห็น "รักแรกพบ" เรื่องราวที่เริ่มจากถุงเท้าสีส้ม

"ไม่เจอกันนาน พี่ปูนยังปากหมาเหมือนเดิมเลยนะคะ :)" ห่างกันไปสิบปี และนี่คือคำทักทายแรกของสาวน้อยข้างบ้านที่เคยอ้อนขอความรักจากเขา!

เธอหวัง เพียงเขา จรดไว้ในทรวงว่า...

"พี่อุตส่าห์หลอกเธอมาได้ คิดเหรอว่าพี่จะปล่อยให้ออกไป" เขายิ้มมุมปาก

“ถ้าเธอไม่อุ้มท้องลูกของฉันอยู่ ฉันก็ไม่คิดที่จะสนใจเธอหรอก”

“ไม่ได้รัก ไม่เคยรัก แค่ยังไม่เบื่อ ชัดพอหรือยัง”

ถ้าเธอรักฉัน ก็หายไปจากชีวิตของฉันซะ เพราะว่าความสุขของฉัน คือการที่ฉันไม่ต้องทนเห็นหน้าเธออีกต่อไป

เธอมีหน้าที่แค่ท้องกับฉัน มีลูกกับฉัน มีหลานให้คุณแม่ อย่าหวังจะได้ความรักจากฉัน

ฉันแทบไม่เหลือใครแล้วในชีวิต......ฉันก็แค่เป็นพวกไร้ค่าที่ช่วยเหลือใครไม่ได้สักคนเดียว.....ขอร้องละใครก็ได้ช่วยฆ่าฉันที

เกวลิน เธอได้มาเจอกับ เตชินท์ คนที่เธอเคยหอมแก้มในร้านอาหาร ตอนเด็กอีกครั้ง เธอยังชอบและรักเขาไม่เคยเปลี่ยน แต่ต่างจากเตชินท์ ที่มีลูกแล้ว

เมื่อเขาคนที่เป็นทั้งเจ้านาย ผู้มีพระคุณ เป็นได้แค่ฝัน เพราะแม่ของเขาหาคนที่ดีมาให้เขาแล้ว คนอย่างเธอก็ต้องจากไป

“เพื่อน” คือ หนึ่งเส้นบางๆที่เธอพยายามลบ แต่กลับเป็นเส้นหนาที่เขาพยายามขีดย้ำซ้ำๆ