ไม่พบรายการคอลเล็กชัน
เรามีคอลเล็กชันในระบบมากมาย
ลองมาหาคอลเล็กชันเรื่องโปรดของคุณกัน
“กระหม่อมผิดต่อท่านนัก” มู่หรงซางกล่าวออกมาชัดถ้อยชัดคำ ไม่ได้กล่าวด้วยท่าทางกระดากอายหรือจำยอมแต่อย่างใดเฮ่อหลินคลี่ยิ้มอย่างอ่อนแรง เปลือกตาปิดลงอีกครั้ง “คนที่โง่งมในรัก ไม่ได้มีเพียงท่านผู้เดียว"
วันที่ทรงเดินจากไป ทรงเคยคิดไหมได้ทรงทำให้หัวใจของคนคนหนึ่งแหลกสลายไม่มีชิ้นดี หม่อมฉันอยู่ทางนี้ได้ยินข่าวว่าทรงเสกสมรสกับผู้หญิงคนอื่น ทรงทราบไหมว่าหม่อมฉันรู้สึกเช่นไร …ตายทั้งเป็น
ชีวิตผมทำผิดมามาก ทำถูกเพียงเรื่องเดียวคือการรักคุณ
“ชาตินี้กระหม่อมโง่เขลา จึงได้แต่หวังว่าหากมีชาติหน้ากระหม่อมกับพระองค์จะไร้วาสนาต่อกัน ไม่ก่อสายใย ไม่ผูกพัน ชายารัชทายาทหรือฮองเฮา กระหม่อมล้วนไม่ต้องการ”
เราทุกคนมักเก็บซ่อนใครบางคนเอาไว้ในความทรงจำของหัวใจ คนที่อยากจะรัก แต่ไม่อาจรักได้ดังใจ และยังจะหวังทั้งๆที่รู้ว่าต้องผิดหวัง
เขาเป็น"หมอ"ที่แสนจะหล่อและเท่ มั่นใจว่าฉลาดสุดๆแต่กลับโดนเด็กสาววัยสิบเจ็ดจับแต่งงานด้วยข้อหา "หมอยุบนมข้าเจ้า" โว้ย! จะบ้าตาย
ท่ามกลางสมรภูมิ สงครามยาเสพติด ภยันตรายรอบตัว แต่ดอกไม้แห่งรักยังคงเบ่งบานสวยงาม ตราบที่มีเขาอยู่ เธอจะปลอดภัยภายใต้อ้อมกอดนี้
ความต้องการของฉันคือการรักและดูแลเธอจนกว่าเราจะร่ำลากันเป็นครั้งสุดท้าย
"เราไม่เข้าใจ ในเมื่อเด็กเป็นลูกของเราทำไมปาล์มถึงไม่ยอมให้เราทำหน้าที่ในฐานะพ่อ" "เราให้แทนทำหน้าที่นั้นแน่ แต่ที่เราไม่รับคือหน้าที่ในอีกฐานะหนึ่งต่างหาก" "นั่นแหละทำไม" "เพราะว่าเราไม่ได้รักกัน"
"คุณเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่เอื้อมเท่าไหร่ก็เอื้อมไม่ถึง สูงส่งเกินไป ดีเกินไป" "ถ้าอย่างนั้นคุณก็เป็นเหมือนสายลมที่ทำให้ต้นไม้ใหญ่ อย่างผมหวั่นไหวแผ่วพลิ้วเข้ามาใกล้ ทำให้ยอดไม้ไหวเอน..."