ค้นหา

เรื่องนี้ไม่น่าจะเกี่ยวข้อง กับคนโลกไหน เพราะ มันคือความรู้สึกนึกคิด ของคนที่ได้ชื่อว่า 'ห่วยขั้นเทพ' แต่ยังยิ้มได้อย่างภาคภูมิใจ 'ฉันนี่มันช่างโชคดีเหลือเกิน ที่รู้ตัวตลอดเวลา ว่าฉันห่วยยย'

จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อเด็กกะโปโลวัยใสจอมซุ่มซ่าม ตกหลุมรักกุมารแพทย์หนุ่มหล่อ แสนอ่อนโยนและอบอุ่น(กับเด็กๆเท่านั้น) ขวัญใจสาวๆทั่วโรงพยาบาล และยิ่งกว่านั้นเขาอายุห่างจากเธอเกือบรอบ เรื่องราวความรักข้

ฟิคนี้เป๊นฟิคเรื่องแรกของไซเตอร์เลยนะแต่ก้อไม่รุ้ว่าจะเป๊นเรื่องสุดท้ายรึป่าว555+

“ฉันขึ้นไม่ได้ ช่วยฉันด้วยสิ” “ช่วยอะไร?” “เออ...” ชายหนุ่มอ้ำอึ้ง “จะให้ช่วยอะไรก็พูดมาสิ” “ฉัน... ฉันอยากอึ๊บหญิง” “อะไรนะ? !” เจ้าเอ๋ยหน้าเหวอร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากคนที่เรีย

"ถ้าเราเจอกันอีกครั้ง คุณจะจับเฮียทำผัว!!" พูดปากเปล่าไม่พอ ชี้นิ้วใส่หน้าผมอีก ก่อนจะเดินจากไป 'ให้ตายสิ รู้สึกว่าอนาคตจะโดนกักขัง' แต่ก็นั่นแหละ ผมไม่ได้เจอเธออีกเลยหลังจากวันนั้น จนกระทั่ง...

เขาคือที่สุดของผมแล้วล่ะ ถ้าไม่ใช่คนนี้ก็คงไม่มีใครแล้ว ที่ทำให้ผมใจเต้นแรงขนาดนี้

เคยคิดไหม ว่าความรัก มันอาจจะทำร้ายเราก็ได้ แล้วถ้าเราโดนความรักนั้นทำร้าย ..เรา จะยังรักคนที่ทำร้ายเราได้อยู่อีกหรอ? ❤️🐶

สาริน แปลว่าผู้ก้าวไปข้างหน้า ผู้มีแก่นสาร สารินท์ แปลว่า เจ้าแห่งสาระ

“อาบน้ำก่อนดีไหม?” อะไรนะ? นี่มันคำพูดคำแรกหลังจากที่เขาพาเธอมานอนด้วยกัน เอ้ย ไม่ใช่! มาแค่นอนพักที่คอนโดของเขาเนี่ยนะ รักจะบ้า!

เมื่อเขาร้ายมา เธอจำต้องร้ายตอบ ผู้หญิงอย่างเธอจะไม่ยอมก้มหัวให้เขาย่ำยีอีกแล้ว

คนที่รักกันแล้วคบกันอย่าเปิดเผยเขาเรียกกันว่า 'คู่รัก'แล้วถ้าคนที่รักกันแต่คบกันแบบเปิดเผยไม่ได้เพราะต่างฝ่ายต่างมีเจ้าของล่ะจะเรียกว่าอะไร...?(คำตอบง่ายๆก็คือ'ชู้'ไง!!!)

ทำไมต้องมามีเรื่องกันอะไรกันที่นี่ด้วยเนี่ย คนพวกนี้อันตรายเกินไปแล้ว สงสารคนๆนั้นจริง พวกนั้นก็เกินไปกับแค่ไอติมเลอะรองเท้า มันจะเกินไปแล้วนะ!!