ค้นหา

ลูปของความพยายามดิ้นรนหากระถางใบใหม่ทุกครั้งที่แตกสลาย

เขาเคยเป็นศูนย์กลางของทุกสรรพสิ่งแต่เมื่อมหาสงครามวาระแห่งเงามิติได้อุบัติขึ้น... สิ่งที่เขาเคยสร้างกลับกลายเป็นหายนะและบัดเขากลับมาแล้วนี่คือจุดเริ่มต้นของตำนาน ผู้ที่แม้สัจจะยังต้องสยบ

จิตรกร หรือ ตรอก กันแน่ที่ถูกลืม อาซัวมองโลกขาวดำของเขา ก่อนหลับตา นี่มันเป็นเรื่องตลกร้ายที่สุดในชีวิตของเขาเอง

“อย่าลืมกอดตัวเองให้แน่น เหมือนที่คุณเคยกอดคนอื่นมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน” คนที่คุณควรดูแลให้ดีที่สุด...และไม่ควรจะถูกลืม นั่นคือ ‘ตัวคุณเอง’ บางครั้งคุณอาจจะใส่ใจคนอื่นมากเกินไป จนหลงลืมสิ่งที่สำคัญว่า

“เมื่อเราก้าวเท้าออกเดิน...บางทีอาจไม่ใช่เพื่อไปหาที่ไหน แต่อาจเพื่อไปเจอ...หัวใจของตนเองอีกครั้ง”

หลังห่างการเขียนไป 12 ปีเต็ม ฉันถามตัวเองว่า ถ้ากลับมาเขียนหนังสืออีกครั้งจะเขียนเพื่ออะไร ใช้เวลาหลับตานอนคิดอยู่พักใหญ่ ก็ได้คำตอบตามชื่อเรื่อง เพื่อแดดอุ่น เพื่อแสงดาว เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อในทุกๆวัน

• การดูแลใจตัวเองหลังเจอความผิดหวัง • การใช้ชีวิตคนเดียวอย่างมีความสุข • การหาเป้าหมายใหม่ เช่น ท่องเที่ยว ทำสวน เลี้ยงสัตว์ ทำอาหาร • เรื่องเล่าจากประสบการณ์จริง

ในวันที่โลกวุ่นวายให้คำปลอบโยนเหล่านี้เป็นที่พักของหัวใจคุณ แสงแดดยามเช้า ไม่ใช่แค่หนังสือ แต่มันคือพื้นที่เล็ก ๆ สำหรับหัวใจที่กำลังเหนื่อยล้า ที่คุณจะได้หยุดพัก และฟังเสียงของตัวเองอีกครั้ง

หมอกสีขาวของโลกใบนี้กำลังกลืนกินเธอไปรึเปล่า?

“จิกซอร์ความทรงจำแห่งความเจ็บปวด มันถูกต่อขึ้นในหัว ในหัวใจที่ปวดและเจ็บปวดมาก”

บทกลอนแด่ข้าพระเจ้า

“กับ 27 วัน ‘ถ้าหาก’ ฉันอยากจะไป” เป็นเรื่องราว ข้อความสั้นที่กล่าวถึงช่วงเวลาที่ตกตะกอนได้จากชีวิตของคนหนึ่งคน ชีวิตตั้งแต่เกิด จำความได้ ตลอดจนถึงชีวิตในปัจจุบัน 27 ปี ความรู้สึกที่เกิดขึ้นใน 27

The healing sentences

ความรักที่เพิ่งเริ่มต้น ถูกแยกเป็นสองร่าง ฝ่ามือของชลธาร คือคำสาป... "เมื่อสุมาลีที่รักกลายเป็นสอง แต่ความทรงจำคืออนึ่ง แล้วใครกันที่ควรอยู่ ใครกันที่ต้องหายไป"

หนังสือเล่มนี้อาจไม่สอนอะไร…แต่มันเข้าใจทุกความรู้สึกของคุณ จากฉัน…ถึงคุณ ในวันที่คุณอาจลืมไปว่าตัวเองมีค่าแค่ไหน

ในวันที่ทุกอย่างดูพังทลาย...แค่หายใจ ก็ถือว่ายังไม่แพ้

เรื่องราวของหญิงสาวผู้เดินทางผ่านความเงียบ เพื่อไขกุญแจแห่งอดีต ความกลัว และความรัก แล้วพบว่า... ความลับบางอย่างไม่ได้ต้องการถูกซ่อน แค่รอใครสักคนเปิดเข้าไป “อย่างอ่อนโยน”

“อย่าตัดสินต้นไม้จากครั้งแรกที่มันออกผล เพราะบางต้น... ต้องรอฤดูกาลที่เหมาะสมก่อน” ความล้มเหลวอาจไม่ได้แปลว่าเราไม่ดีพอ แต่มันอาจจะแปลว่า… มันแค่ยังไม่ใช่ฤดูของเราก็ได้

"พริม" เด็กสาวมัธยมปลายธรรมดาในสายตาคนรอบข้าง ใช้ชีวิตในครอบครัวที่ดูปกติแต่เย็นชา พ่อแม่คาดหวังความสำเร็จจากเธอโดยไม่เคยฟังเสียงในใจของลูก พริมเริ่มรู้สึกว่าตัวเอง “ผิด” ที่ไม่เข้มแข็งพอ