ค้นหา

ทั่วทั้งโลกถูกปกคลุมไปด้วยความมืดมิดตลอดกาลเเละมีเเสงสว่างเพียงน้อยนิดเท่านั้นมนุษยชาติต่างพากันดิ้นรนที่จะมีชีวิตด้วยเจตนาของตนเองเเต่ว่ามันไม่ง่ายขนาดนั้นเลยเพราะมีตัวประหลาดนามว่า “กริม” ปกครองอยู่

ชายหนุ่มคนหนึ่งถูกสาปให้ต้องมีชีวิตนิรันดร์เพียงเพื่อให้พบความเจ็บปวด ส่วนหญิงสาวผู้ตามหารักที่ถูกพรากจากมา ความรักของเขาทั้งสองเป็นเหมือนแสงของตะเกียงริบหรี่ที่แทบจะเป็นไปไม่ได้

นางเกิดเป็นบุตรีของอนุภรรยาแล้วอย่างไร? จะต้องก้มหน้าก้มตากัดฟันอดทนยอมรับชะตากรรมเพียงเพราะสถานะที่ต่ำกว่าหรือ? นาง-ไม่-ยอม

หากเปรียบชีวิตเป็นการเดินทางไกล เราต่างผ่านอะไรมามากมายจากการเดินทางครั้งนี้ กลอนเหล่านี้สะท้อนอารมณ์ของผู้เขียน ในระหว่างการเดินทางนั้น ทั้งจากผู้คน สื่อ และสิ่งแวดล้อมรอบตัว ในแต่ละช่วงเวลาของชีวิต

คาสึมะ ฮามาโนะ หนุ่มพนักงานบริษัทชาวญี่ปุ่นผู้หลงไหลเกม VR เป็นอย่างมาก ในโลกที่เทคโนโลยีที่ก้าวกระโดด เกมในโลกแห่งความฝันนั้นได้ถือกำเนิดขึ้น คาสึมะจะต้องเจอกับอะไรภายใต้โลกแห่งความฝัน โปรดติดตามชม

รวมเรื่องสั้นเกี่ยวกับเรื่องเหนือธรรมชาติและลึกลับในชีวิตประจำวัน

หากรักคือทุกข์ แล้วทำไมคนเรายังปรารถนาที่จะมีความรัก หรือเพียงแค่ต้องการเติมเต็มชีวิตที่ขาดหาย บ่อยครั้งที่รักของผมทำให้ผมเป็นทุกข์ แต่ผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้รัก และผมยังยินดีที่จะรักต่อไป...

จากหญิงสาวที่เคยมีชีวิตราวกับดอกไม้กลีบบาง ที่ได้รับการทะนุถนอมมาตั้งแต่เล็กจนโต จากผู้คนรอบข้าง ขณะนี้ เธอกลายเป็น “พวงชมพู” กลีบช้ำ ที่ถูกเหยียบย่ำ ด้วยน้ำมือคนที่เธอรัก

"เจริญศิลป์วิทยา" โรงเรียนมัธยมปลาย ที่ขึ้นชื่อว่านักเรียนโรงเรียนนี้นั้น มากด้วยความสามารถ, ก้าวหน้าด้านเทคโนโลยี, มีไมตรีและมีน้ำใจ, ล้ำเลิศที่สุดเรื่องณหทัย

สงครามไม่เคยทำให้อะไรดีขึ้นมีแต่แย่ลงทุกทีๆ

เมื่อความรักของเรากลายเป็นอดีตไป ผมคิดว่าคุณได้ตายไปจากผมแล้ว ผมไม่โทษคุณหรือแม้แต่เขา ผมแค่อยากลืมคืนวันเก่าที่เราเคยมีกัน ผมฝืนบอกตัวเองเสมอว่า ผมเกลียดคุณจนลึกสุดใจ...

เนื้อเรื่องจะออกไปทางรุนแรง นิดหน่อย โปรดใช้วิจารณาญ ให้การอ่าน เพื่อเป็นประโยชน์ต่อสังคมปัจจุบัน

เมื่อทาสรักของเขาโดนลักพาตัวไปพร้อมลูกชายตัวน้อย เขาจึงต้องดั้นด้นออกตามหา แต่ความจริงช่างโหดร้าย...เมื่อรู้ว่าเธอลืมหมดทุกสิ่ง ลืม แม้กระทั่งความรักของเขา

ฉันกำลังยืนอยู่บนยอดตึกที่เปิดโล่ง... มันเป็นคืนที่เงียบสงบและแสนจะมืดหม่น... แต่ฉันก็ยังเห็นเสียงนีออนเบื้องล่าง... อยากสัมผัสแสงสว่างนั้นจังเลย... ฉันพร้อมที่จะกระโดดลงไปแล้วล่ะ... แต่ฉันก็กลัว...