ค้นหา

กฏของโอเมก้ามีเพียง 2 ข้อ หนึ่ง...ยอมเป็นของอัลฟ่าสักคนเพื่อรักษาชีวิต สอง...ฆ่าให้หมดเพื่อเป็นผู้ชนะของเกม คนอย่างเจเรมีหรือที่จะเลือกข้อแรก คิดว่าวายร้ายอย่างเขาจะยอมอ้าขาให้ใครมันง่ายเกินไปแล้ว!

“นี่เถาวัลย์เนื้ออ่อน มีสีเขียว เถาเล็ก ค่อนข้างจะบอบบาง ส่วนนี่...เถาวัลย์เนื้อแข็ง เป็นไม้ล้มลุก เนื้อแข็งม้ากมาก ไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดูสิ” มันพูดถึงเถาวัลย์ไหนของมันอยู่วะ!?

"ตกใจทำไม ก็แค่แบ่งตัว" ซีโนกับร่างแยกอีกหลายร่างทำหน้าโหดใส่ขณะที่ดวงตาเรียวมองร่างเปลือยพวกนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ "รีบไปหาเสื้อผ้าไปก่อนไป ของพวกนายจะฟาดหน้าฉันอยู่แล้ว"

สายตาที่จ้องมองยังอีกฝ่ายดูมั่นคงและบ่งบอกชัดเจนว่าหลงใหลคนตรงหน้ามากเพียงใด ก่อนเสียงทุ้มจะดังลอดริมฝีปากหนา "ผมเป็นของนายท่านแค่คนเดียวครับ" "งั้นก็ทำให้ฉันพอใจซะเจ้าทาส"

อกหักไม่ยักตายเมื่อมีหนุ่มหล่อคนใหม่มาเคียงข้าง แต่ต้องไม่ใช่ท่านรองเจ้ากรมจากยุคสมัยโชซอนที่หลุดออกมาจากหนังสือนิยายอย่างนี้! "ที่แห่งนี้...ใช่โชซอนหรือไม่แม่นาง" ไม่! ไม่ใช่! นี่มันโซลศตวรรษที่ 21!

“ผมมีลูกต้องเลี้ยงนะครับ ขอร้องล่ะ ของานให้ผมทำเถอะ ลูกผมเพิ่งสามขวบเอง” “ไม่” “พี่ทำผมท้องแล้วพี่จะไม่รับผิดชอบผมกับลูกแบบนี้ไม่ได้นะพี่แสบ! น้องไม้โทเป็นลูกพี่นะ!” ลูกกูมะเขืออะไรล่ะไอ้เบาหวาน!

ฝากฮักไว้บนฟ้า แม้นก้มลงผ่อก็หันอยู่ ฝากฮักไว้กับสายน้ำจ้มเย็น ยามลูบซามก็เย็นใจ๋ ฝากฮักไว้กับตั๋วเจ้า บ่หื้อฮักเฮาจืดจางหาย ฝากฮักไว้บ่หื้อคลาย แม้นตั๋วต๋ายก็ประจักษ์บ่ฮู้ลืม

"ฉันเป็นพ่อของเธอ" เด็กหนุ่มเหลือบมอง หัวเราะในลำคอ "ก็แค่พ่อเลี้ยงหรือเปล่า ไม่ได้เลี้ยงผมมาด้วยซ้ำ เพิ่งจะรู้จักตอนที่แม่ตายแล้ว" "อย่างน้อยฉันก็ถือว่าเป็นผู้ปกครอง" "ผมอยากให้แด๊ดดี้จูบผมนี่ครับ"

ในเมื่อท่านกล่าวหาว่าข้าเป็นหญิงหม้ายร้อยมารยา เมื่อสิ้นสามีก็เทียวคบชู้สู่ชายไปทั่วแคว้น ดังนั้นท่านก็จงเป็นชายบำเรอ ให้ข้าปลุกปล้ำเสียจนหนำใจเถิด!

สิ้นความไว้ใจแก่สตรี ให้คำสัตย์ว่าจะไม่รักผู้ใดอีก แต่ไฉนประมุขพรรคโอสถถึงได้หวั่นไหวกับบ่าวรับใช้ตัวน้อยที่เก็บมาจากข้างถนน ซ้ำยังอายุห่างกันถึงสิบปีเสียได้ นางต้องเป็นปีศาจจำแลงกายมาล่อลวงเขาแน่นอน!

ใครว่ามีพลังวิเศษแล้วจะได้เป็นยอดมนุษย์ ยอดมนุษย์บ้าบอคอแตกอะไร แค่สบตาแล้วเห็นกระเปี๊ยวชาวบ้านนี่ ไม่ต้องมีก็ได้เว้ยไอ้พลังวิเศษเนี่ย!

รูปก็ชั่ว ตัวก็ดำ นามยังไม่เพราะ... ชาติก่อนเป็นตัวร้าย แต่ชาตินี้ "จรกาคนงาม" จะกลับมาทวงบัลลังก์และชิงนางบุษบาคืนมา แต่ทว่า...ทำไมฟ้าจะต้องส่งศัตรูหัวใจอย่าง "อิเหนา" กลับมาเกิดด้วย!

ผมเป็นซอมบี้ แต่ผมไม่กินคนและยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ทว่าหมอนั่นก็ยังไม่ไว้ใจผม ไม่ไว้ใจไม่พอ แถมไม่ฆ่า แต่ถีบส่งผมเข้ากองร้อยซอมบี้ฮันเตอร์เพื่อล่าซอมบี้แทน นี่มันเรื่องบ้าอะไร จะให้ล่าตัวเองเรอะ!

แอบชอบมาตั้งนาน แต่คิดว่ามันไม่ได้ชอบผู้ชาย พอจะสารภาพรัก มันดันมาบอกผมอย่างนี้ซะงั้น "โรม เรามีแฟนแล้ว เป็นผู้ชาย" ฮะ? "คือ...เราเป็นรุก" ป้ามึงเถอะไอ้จอมแก่น! แล้วจะให้กูเป็นรับหรือไงวะ!

เขาคือทาสแมวที่มีญาณทิพย์ ส่วนเขาเป็นจิตวิญญาณของนกพิราบ บินมาตกที่สวนหลังบ้านอย่างนี้ก็ต้องดูแลอย่างไร้ทางเลือก แต่ดูเจ้านกหนุ่มนั่นจะไม่ค่อยเชื่อฟังเลยแฮะ บิขนมปังวางล่อให้มาที่เตียงก็แล้วกัน

"ให้เรียกนายว่าพ่อไม่ได้หรอก" "งั้นก็ป๊ะป๋า" "ไม่ได้" "แด๊ดดี้" "นี่...พอเลย" "ดาดา" คำตอบหลุดจากปากลูกสาว เท่านั้นคุณพ่อกำมะลอก็ยิ้มเผล่ "เรียกว่าดาดาก็ได้เนอะ น้องณดาคนเก่ง" ไอ้หมอนี่มันหน้าด้าน!

ญาติผู้พี่ของนางตบแต่งฮูหยินเข้าตระกูล ใจของนางแหลกสลายแต่ต้องแสร้งทำยินดีด้วยมิอาจทำสิ่งใดได้ การญาติดีต่อ "พี่สะใภ้" คือสิ่งที่นางควรกระทำ หากทว่าผู้ใดเล่าจะรู้ว่าพี่สะใภ้ของนางนั้น...เป็นผู้ชาย!

"ทะ...ท่านชาย ไม่เหมาะมั้งเพคะ" "แน่ะ เรียกผมว่าท่านชายอีกแล้ว งั้นผมจะแทนตัวเองว่าชายบ้างก็แล้วกัน โอเคไหมคะพี่แก้ม" "แต่ว่า..." "ไม่แต่ค่ะพี่แก้ม ตามใจชายนะคะ" อย่ามาป้ายยากันตามใจชอบนะคะท่านชาย!

บ้านนี้เจ้าที่แรงก็ทำอะไรหญิงสาวที่มีหนี้เกือบห้าล้านได้ บ้านนี้ได้มาด้วยน้ำพักน้ำแรง จะเจ้าที่ 4G 5G อะไรก็บ่ยั่น อีน้องจะต้องเป็นไทจากหนี้บ้านก้อนนี้!

๏วิปริต คิดสู่ เป็นคู่สอง น้ำตานอง อกตรม มิทนไหว เป็นเพียงทาส บ่าวไพร่ ชาติจัญไร หาญคิดไกล ครองคู่ นายคนงาม