ค้นหา

ในวันที่มารปีศาจเพิ่มพูนขึ้นเรื่อยๆยิ่งนานวันเข้าพวกมันยิ่งเพิ่มพลังบำเพ็ญตบะ อสูรกายที่ถูกกักขังมิวายปรากฎ ผนึกเวทย์เสื่อมคลายหายนะของประชาทั่วหล้ากำลังจะมาเยือน...

สิบเจ็ดปีก่อนเขาเป็นผู้ต่อลมหายใจให้นาง ถึงเวลานี้มังกรฟ้ามิอาจทำใจลงมืออย่างเหี้ยมโหดเพื่อแลกกับความหวาดระแวงของการล่มสลายแดนสวรรค์ที่ยังมาไม่ถึง สตรีผู้นี้เขาจะปกป้องนางเองแม้จะเป็นศัตรูกับเทพเซียน!

ในเงามืดของอดีต ความรักของเซียวซีและเฉิงอี้จะสามารถก้าวข้ามอุปสรรคแห่งความตายได้หรือไม่?

นักศึกษาแพทย์แผนจีนสิ้นบุญในโลกเก่าย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ในร่างของหมอเทวดา ระหว่างที่หนีตายจากเผ่ามารเจอเด็กบาดเจ็บสาหัสจึงช่วยเอาไว้ ไม่คิดเลยว่าจะกลายเป็นหนุ่มเจ้ามังกรที่ถูกเผ่ามารตามล่า

เมื่อจู่ๆฉันก็ต้องมาตกน้ำตายแล้วต้องมาอยู่ในโลกอีกใบพร้อมระบบบีบบังคับให้ฉันต้องกลายร่างมาเป็นนางเอกผู้แสนดี ให้ตายเถอะ บ้าไปแล้ว! คนร้ายๆแบบฉันเนี่ยนะ เป็นนางเอก! ไข่ไก่คงออกลูกเป็นไดโนเสาร์กันพอดี

มิข้องเกี่ยวกับผู้ใด มิมีผู้ใดให้เกี่ยวข้อง ผ่านมาและผ่านไป สุดท้ายก็อยู่ผู้เดียวเหมือนอย่างเคย กระทั่งได้พบกับเจ้า…

ไม่มีเนื้อหาย้ายนามปากกาแล้ว

เมื่อเผ่าเทพ เผ่ามนุษย์ เผ่ามารและเผ่าปีศาจ ต่างก็ทำสงครามต่อกันเป็นเวลาที่จาวนานแล้ว โดยไม่มีฝ่ายใดยอมจำนน มนุษย์จึงถูกรุกรานหนักมากขึ้น ทำให้สูญเสีย ต่างล้มตายเป็นจำนวนมาก (เหมาะ 23+)

ณ หลายพันล้านพิภพ มี3ดินแดนที่ยิ่งใหญ่อยู่ ได้แก่ โลก มาร และสวรรค์ ในพิภพสวรรค์มีราชาเผ่ามังกรที่ยิ่งใหญ่ เขานั้นไปยังจุดสูงสุดที่ไม่มีทางไปต่อในการบำเพ็ญจึงคิดที่จะรับศิษย์เพื่อสานต่อวิชาแต่...

อ้ายฉิง หญิงสาวผู้มีกลิ่นอายพลังมารแรงกล้าติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด เธอผู้เป็นครึ่งเทพเซียนชั้นสูงและสายเลือด วิหคมาร ผู้ไม่สามารถใช้ชีวิตแบบเซียนได้ และไม่สามารถใช้ชีวิตเป็นมารทั่วไปได้เช่นกัน

"โลกนี้มันก็กว้างนะ ทำไมข้าถึงออกเดินทางท่องเที่ยวไม่ได้เล่า" ชายหนุ่มบ่นเบาๆก่อนหญิงสาวคนนึงเข้ามา "ท่านจอมปราชณ์ เอกสารที่ท่านต้องเซ็นอีกเยอะกรุณาอยู่กับโต๊ะเจ้าค่ะ ไม่งั้น" นางล้วงเอาโซ่กุญแจออกมา

เมื่อเทพยุทธ์แห่งแสงคนสำคัญของชาวเมืองหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย เด็กหนุ่มบ้านป่าที่หน้าตาเหมือนเขาไม่ผิดเพี้ยน จึงต้องเข้ามาสวมรอยแทน งานนี้รับรองว่าป่วนมันฮาและดุเดือดเลือดพล่านแน่นอน

วาสนาของนางเป็นได้แค่เซียนปลายแถว ที่ได้รับโอกาสได้แต่งเข้าเป็นมหาเทวีของเทพสงคราม วาสนาเซียนน้อยฉันใด วาสนารักย่อมน้อยฉันนั้น

“เมื่อข้าบอกว่ารักเจ้า....เจ้าก็ควรรู้ว่าห้ามอยู่กับชายอื่นห้ามเจ้ายิ้มให้ใครต่อใครห้ามเจ้าห่างจากกายข้า” “หึงรึ” “ใช่...?”

นางถือกระบี่ เขาจับขลุ่ยและกู่เจิงแน่น นางจับดาบฆ่าคนจนอาภรณ์สีขาวชุ่มไปด้วยโลหิตสีแดง แต่เขายังคงดีดบรรเลงผีผาตัวโปรดคล้ายบนโลกมีแค่เขากับเครื่องดนตรี เด็กหนุ่มผู้นี้มารดาน่าจะจับมาตีให้ก้นลาย

“องค์หญิงยี่สุ่น” หลบหนีทหารจนกพลัดตกลงไปในหุบเหวแดนหมอก นางฟื้นขึ้นมาแต่กลับจำไม่ได้ว่านางมาอยู่ที่แคว้นมารกินคนได้ด้วยเหตุผลอันใด

"ตัวข้านั้นเป็นใคร เหตุใดข้าถึงอยู่ที่นี้ " ท้องฟ้ามืดครึ้มสัญญาณบ่งบอกพิรุณเริ่มโปรยปราย ฝูงวิหกน้อยเริ่มกลับถิ่นฐานตน ร่างหญิงสาวพึ่งฟื้นคืนสตินั้นลุกขึ้นมา เดินทอดน่องตามไหล่เขาอย่างไร้จุดหมาย