ค้นหา

ที่ดื้อและเอาแต่ใจตัวเองมาโดยตลอด เพราะว่าอยากอยู่ในสายตาของเขา จะทำอย่างไรได้ก็พี่มันป่วนหัวใจผมเก่งเหลือเกิน...

" นั่นไม่ใช่แสงเหนือ แต่มันคือแสงไฟจากเรือประมงที่สะท้อนก้อนเมฆบนท้องฟ้าต่างหากล่ะ ยัยบื้อเอ๊ย! -_-; " / " เออๆ ฉันมันซื่อบื้อ ฉันขอโทษ T^T

นางขโมยบางสิ่ง ที่สำคัญไปจากเขา..เขาซึ่งหวังไว้เสมอมาว่า สักวัน นางจะต้องนำกลับมาคืน แต่มิได้คาดคิด ว่ากาลเวลา จะล่วงเลย เนิ่นนาน ถึงเพียงนี้ ในความทรงจำที่เลือนลาง"ข้าหวังเพียงให้นาง คือเจ้า"

ความรักระหว่างเพื่อน ที่ไม่สามรถบอกอีกฝ่ายได้ เพราะกลัว เสียเพื่อน เสียใจ แต่ก็กลัวที่จะเสียอีกฝ่ายไปตลอดกาล "ไม่คิดถึงกันบ้างเหรอ" "..." "กูคิดถึงมึงมากนะเว้ย"

“ โลกใบนี้คงจะใจดีกับคนที่หน้าตาดีเพียงเท่านั้นสินะ ... ”

หญิงสาวสามารถสื่อสารกับวิญญาณได้ จนวันหนึ่งเธอต้องเข้าไปพัวพันกับคดีฆาตกรรมที่รุ่นพี่ในออฟฟิศที่ไม่ชอบเธอเป็นฆาตกร

"มู่จะจับพี่เหนือ..กิน" มู่ "..." แสงเหนือ " มู่จะโลมเลียพี่ทั้งวันทั้งคืน " ขึ้นค่อมแล้วใช้แขนทั้งสองข้างกอดคอแสงเหนือ " ปลาทู " หน้านิ่งเหมือนที่เคยผ่านมา " ขา?☺" " โรคจิตว่ะ "

เพราะส่งคนเข้าห้องเฉียด (สวาท) ผิดตัวเลยทำให้ยายบัวเด็กกระโปกซ่อนเขี้ยวอย่างเธอต้องกลายเป็นเมีย (เกือบจะน้อย) ของแสงเหนือพ่อเลี้ยงหนุ่มอย่างไม่ได้ตั้งใจ คราวนี้ล่ะวุ่นวายจนไร่แตกแน่นอน!!

รักสุดท้ายที่ปลายแสง

ที่เป็นอยู่ตอนนี้มันดีแล้วจริงๆใช่ไหม?

เรื่องของสองสาว'นภา-ดาว'นักเรียนธรรมดาที่ต้องเจอกับเหตุการณ์ระทึกขวัญ ปริศนาต่างๆ และคู่หูมหาภัยแสงเหนือ-พุ่งใต้ผู้จะที่มาช่วย นภา-ดาว รอดจากวิกฤต? ใครกันแน่ที่เป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องราวทั้งหมด

เเม้ว่าเขาอาจจะลืม แต่เรายังคงจำได้เสมอ และอาจจะจำตลอดไป

"เข้าไปขอเบอร์พี่เขาดิ ชอบไม่ใช่หรอ" "ไม่เอาาา กูเขินน" "เขินทำส้นตีนไร...มัวแต่เขินแล้วจะได้ผัวกับเขาไหม"

เป็นเพราะลางสังหรณ์อันสุดยอดที่ไม่เคยผิดพลาดของเขา บอกกับเขาว่า ให้กลับไปที่ประเทศไทยสถานที่ซึ่งมีความทรงจำอันเลวร้ายอีกครั้ง เพื่อตามหาสิ่งสำคัญอีกสิ่งหนึ่งที่ได้หายไป!!!

เสียงร้องไห้ที่มาพร้อมกับสายฝน จากเขาบุคคลที่ถูกตราหน้าเป็นใบ้

รอยรักที่เขาฝากไว้ในใจกลายเป็นรอยร้าวเมื่่อเขาเดินจากไป ซึ่งเหลือไว้เพียงก้อนเลือดที่หายใจได้อยู่ในตัวเธอ

เมื่อสายฟ้าเดินทางมาพบกับแสงเหนือ

เมื่อการแข่งขันกีฬาประเพณีระหว่างวิศวะและวิทยาคือจุดเริ่มต้นของการต่อสู้ เพื่อชิงความเป็น1 เสือสองตัวจึงไม่อาจอยู่ถ้ำเดียวกันได้ แล้วการแข่งขันครั้งนี้ ผู้ชนะจะได้อะไร แล้วผู้แพ้ล่ะจะโดนลงโทษยังไง

ความทรงจำของผมไม่ได้เริ่มต้นที่ความสุข แต่เขาคือความทรงจำที่มีความสุขที่สุดสำหรับผม

เขายืนมองเด็กหนุ่มที่ยิ้มสดใสอยู่กับครอบครัวในขณะที่ตัวเองไม่มีใครเลย "นี้เราให้"เขามองมือน้อยๆที่ยื่นอมยิ้มให้ก่อนจะรับมันมา "อย่าลืมเรานะเราชื่อ..บ้ายบาย"แย่แล้วเขาไม่ได้ยินชื่อของอีกคน