ค้นหา

กลิ่นหอมของซากุระจะสามารถทำให้กระดิ่งลมที่แตกร้าวกลับมาส่งเสียงไพเราะอีกครั้งได้มั้ยน่ะ

พวกนายแน่ใจนะว่าตัวเองเป็นนักล่า ทำไมชอบทำตัวเสื่อมเสียกันจังเลยวะ!

“นายนี่เหมือนแมวจริงๆเลยน๊า” “ห๊าา!? มะมะแมวบ้าไรของเธอ”

มาเอมิ เรียว คิดมาตลอดว่าทำไมไทซาวะกับเนมิกะต้องวิ่งไล่กันทุกวันไม่ทราบ หัวหน้าห้องปี 1 ห้อง 2 มันจะติดเล่นเกินไปละมั้ย

เธอเพิ่งรู้ว่าอุ้งมือของแมวเหมียวสองสีมันอบอุ่นมากขนาดนี้ มากพอให้เธอกล้าที่จะเผชิญกับฤดูหนาวที่เธอเกลียด คานาคิจิ เรนโชคิดแบบนั้นพร้อมกับใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีไม่แพ้กับเจ้าของอุ้งมือที่เดินนำหน้าเธออยู่ไม่กี่ก้าว

ในชีวิตก่อนที่ไม่มีอะไรดี ในชาตินี้ขอเริ่มใหม่ไปกับพวกนาย...โบฟูริน