ค้นหานิยาย: ให้กำลังใจ | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

ไอดอลสาวที่กำลังท้อแท้กับเส้นทางบันเทิง จนกระทั่งเธอได้ไปพบกับจดหมายจากแฟนคลับฉบับหนึ่งที่จะเปลี่ยนตัวตนของเธอไปตลอดการ

แด่ผู้กำลังสิ้นหวัง ปลายดาว สาวน้อยผู้ไม่ยอมแพ้เธอเลือกที่จะตั้งคำถามและให้คำตอบที่ชาญฉลาดในทุกๆวันเพื่อช่วยแก้ไขปัญหาและพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง และจงจำไว้ว่า"ไม่ใช่แค่อัจฉริยะเท่านั้นที่จะมีสิทธิฝัน

มานู เริ่ม ปิดไฟในร้าน ทีละดวงๆ เสียงร้องไห้ สะอึกสะอื้น เสียงหนึ่ง ดัง มา จาก ล็อคที่6 มานู ประหลาดใจ เขาคิดว่า ลูกค้า ทั้ง 13 ล็อค กลับกันหมดแล้ว นี่นา แล้วนั่น เสียงใคร หรือว่า…..

เมื่อชายหนุ่มที่อยู่จุดสูงสุดของวงการบันเทิงต้องกลายมาเป็นนักโทษ พร้อมกับความผิดพลาดที่เขาได้ก่อเอาไว้กับหญิงสาวที่หวังดีต่อเขามาโดยตลอด ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลา...

อย่าให้คำว่าไม่สวยของคนอื่น กลบความเฉิดฉายในตัวคุณ

ผู้หญิงในภาพไม่ใช่ Beauty standard เธอแกร่งกว่าผู้ชายปกติ แต่เธอเป็นนักอวกาศและมีความฝันอยากประกวดนางงาม

ใช่ คอมฟอร์ทฟู้ดของเธอ..สิ่งที่คุ้นเคย ทำให้เราหวนระลึกถึงความทรงจำอันแสนสุข เหมือนกลับเข้าสู่บ้านอันอบอุ่น และสบายใจ ทำให้เราเป็นตัวของตัวเอง..เหมือนอย่างข้าวต้มกุ๊ยธรรมดา ๆ กินกับไช่โป๊วผัดไข่ หรือผัดผักบุ้งไฟแดง..

วันที่ดอกไม้ผลิ จะสวยงามมั้ยนะ ?

ผมมีชื่อว่าน้ำหนึ่ง เป็นอาจารย์สอนเขียนโปรแกรมในคณะวิทยาการคอมพิวเตอร์ที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ...ใช้ชีวิตอย่างน่าเบื่ออยู่เสมอมา...จนกระทั่งวันหนึ่งตื่นขึ้นมาก็พบว่าอยู่ในโลกที่แปลกไปเสียแล้ว...

หลังถูกกล่าวหาว่าเป็นสะใภ้ที่บกพร่องจนต้องหย่าร้างกับสามี เขาจึงตัดสินใจพาลูกน้อยมาเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่แมนชั่นแห่งหนึ่ง อยู่ด้วยกันสองคนแม่ลูก...กับคุณเพื่อนบ้านใจดีอีกหนึ่งคน

ให้กำลังใจเธอคนเก่ง

นะช่วงเวลาที่คนเหงาจนปัญญา เส้นทางความเบื่อจะทำให้เราดิ้นรนหวนหาความสุข การดิ่นรนตามหาสิ่งที่เราไม่มีทางที่จะเจอได้นั้นคื่อสิ่งที่พวกเราต้องเจอ แต่ความไม่รู้อะไรเลยมากกว่า ที่ทำให้เราสนุกกับชีวิต

วันนี้ขอแค่ให้เรายังได้กินอาหารอร่อยที่อยากกิน และรับรู้ถึงรสชาติของอาหารได้ก็ดีเท่าไรแล้ว มีที่นอนให้หลบลมหนาว ในห้องเล็ก ๆ พรุ่งนี้จะยังมีอยู่สำหรับเราหรือเปล่า ยังไม่ต้องคิดถึงมัน วันนี้มีลมหายใจ

“ 1899 ” คือความทรงจำที่ดีของพวกเรา | หลังจากที่พวกเราย้ายเข้ามาในบ้านหลังนี้ชีวิตของพวกเราก็เปลี่ยนไป

เพราะอยากเป็นตัวเองที่อยากจะเป็นเพื่อให้เด็กในวันนั้นภูมิใจ

“เปียโนไม่ได้ใช้ตาเล่นสักหน่อย แค่หลับตาเล่นก็ได้แล้วนี่จริงไหม?”

มนุษย์ล้วนมีช่วงเวลาที่น่าจดจำและไม่น่าจดจำ มีช่วงเวลาที่สุขสมและทุกข์ทน มีช่วงเวลาแห่งความสมหวังและผิดหวัง ที่เป็นเช่นนั้นเพราะเราคือ ‘มนุษย์’

ทุกคนล้วนมีมรสุมชีวิตด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งสิ่งหนึ่งที่จะช่วยให้คุณผ่านเรื่องแย่ๆในชีวิตไปได้คือ "กำลังใจ" ที่ดี

จากข้อมูลและแผนวาระสุดท้ายของชีวิตทั้งหมดในมือ ทำให้เขาไม่ลังเลที่จะจบชีวิตของตัวเองด้วยปลายปากกาสีดำ ดั่งระเบิดเวลาที่กำลังเริ่มต้นนับเวลาถอยหลัง ทว่า...ชีวิตมักเล่นตลกกับเราเสมอล่ะ