ค้นหา

เซรินะ ได้เผลอหลับ ขณะอยู่ในระหว่างพิธีร่ายรำ รู้ตัวอีกทีเธอก็ตื่นมาในยุคไทโชที่มีอสูรกินคนเพ่นพ่านเต็มไปหมด โชคดีที่หญิงสาวได้รับการช่วยเหลือชายหนุ่มรูปงามนักล่าอสูรเจ้าเพลงดาบทะเลคลั่ง!

"อย่ามายุ่ง"เขากล่าวไล่ร่างเพรียวบางพลางยกจอกสาเกขึ้นจรดปากหยัก "ไม่ได้หรอกเจ้าค่ะ.."น้ำเสียงหวานอัดแน่นไปด้วยความห่วงใย... ความห่วงใยที่ซาเนมิสัมผัสได้ แม่งเอ๊ย แล้วทำไมเขาต้องรู้สึกดีด้วยวะ!?

“หากบาปของรอยยิ้มมันหนักอึ้งถึงเพียงนั้น ก็ขอให้ข้าได้แบกรับมันร่วมไปกับท่านเถอะนะครับ” — เธอที่กำลังร่ำไห้อยู่ท่ามกลางพายุอันหนาวเหน็บนี้ เขาจะเป็นผู้ที่โอบกอดเอาไว้เอง

ตัวท่านนั้นเอาแต่ปกป้องผู้อื่น แล้วเมื่อใดท่านจะปกป้องตนเอง

คามาโดะ ทันจิโร่ เคยได้ยินคำคำหนึ่ง ความหมายของมันคือ ความคิดถึงต่อบ้านที่ไม่อาจหวนกลับ บ้านที่อาจไม่เคยมีอยู่ ความคิดถึง—ความปรารถนา—ความโศกเศร้าต่อสถานที่ที่เคยสูญหายไปในอดีต ตัวเขาก็คิดถึงจริง ๆ

ทะลุมิติมาโลกดาบพิฆาตอสูร จากนั้นก็มีระบบมามอบของขวัญให้แล้วก็จากไปแบบดื้อๆ ชีวิตโครตดี(ซวย)เลย

เรื่องราวของ "เบล" กำลังเล่นเกม "Honkai Star Rail" กำลังทำภารกิจประจำวันและฟาร์มริลิกซ์เสร็จ เกิดหิวจึงเดินออกไปซื้อของกินที่แมคโดนัลค์กลับถูกรถยนต์ชนจนเสียชีวิต ไปเกิดใหม่ในโลกดาบพิฆาตอสูรอีกครั้ง!?

“จากนักดาบผู้ถูกลืม สู่วีรสตรีในตำนาน — เรื่องราวของ สึกิคุนิ โยริน ผู้เลือกจะยืนหยัดเพื่อปกป้องทุกชีวิต แม้ต้องแลกด้วยเลือด เนื้อ และตัวของเธอเอง”

นิยามของ ‘อากะรุอิ อากาเนะ’ คือหญิงสาวที่ดูบ้าบิ่นกว่าที่คิด

"ยักษา" เซียนผู้พิทักษ์ ผู้ได้รับสมญานาม "ผู้กำราบอสูร" และ "ยักษาผู้พิทักษ์" "การฆ่าคือสิ่งที่ฉันถนัด ถ้าเธอไม่กล้าลงมือเอง แค่เรียกฉันก็พอ"

แม้ข้าไม่อาจร่วมทางเคียงข้างเจ้าไปได้ตราบสิ้นลมหายใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรสำหรับข้าเจ้าก็ยังเป็นน้อง เป็นน้องชายที่ดื้อด้านและหลงผิด เป็นน้องชายครอบครัวคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของข้า

เด็กสาวที่ต้องสูญเสียครอบครัวไป 2 ครั้งด้วยฝีมือของอสูร ได้ตัดสินใจเข้าร่วมหน่วยพิฆาตอสูร ทว่าปราณที่เธอใช้นำมาซึ่งโชคชะตาที่ตัดสินความเป็นความตายของเธอเอง การต่อสู้และเส้นทางที่เธอเลือก จะทำให้บทสรุปของเรื่องราวนี้เป็นอย่างไร

เธอคือผู้ที่ใครต่อใครต่างเฝ้ามองและคนึงหา ต่างคิดเพียงว่า หากได้เฝ้ามองและเก็บเธอไว้ข้างกายก็คงจะดี

พระเจ้าคงไม่มีเรื่องสนุกอื่นให้ทำ นอกจากส่งผมไปยุ่งกับชะตาชีวิตของคนที่ไม่รู้จัก ทั้งที่ผมแค่อยากมีชีวิตที่สงบสุขเหมือนคนอื่นบ้างเเเค่นั้นเอง - นายน้อยโยชิกิ

เสาหลักเหมันต์ผู้นั้นมีอาจารย์คนเดียวกับเราและกิยูซัง แล้วท่านก็ยังเป็นบุตรบุญธรรมของท่านเจ้าบ้านด้วย เป็นคนที่สูงส่งและเก่งกาจมาก...แต่ทำไม ‘กลิ่น’ ของท่านกลับไม่ใช่มนุษย์ล่ะ!? -คามาโดะ ทันจูโร่

โลกเก่าที่ผมอยู่นั้น ผมมีหน้าที่แค่ฆ่าฟันเหล่ามนุษย์และปีศาจ จนผมได้มาอยู่บนโลกใบใหม่ ทุกอย่างกับเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง...

สามปีหลังจากเหตุการณ์ปราสาทไร้ขอบเขต ทันจิโร่ได้กลับมาใช้ชีวิตตามปกติอีกครั้ง แต่ในระหว่างวันชื่นคืนสุขเหล่านั้นกลับได้มีข่าวเกียวกับอสูรปรากฏขึ้นพร้อมกับการมาเยือนของชายจากเกียวโต