ค้นหา

"กรุณาเคารพรุ่นพี่ด้วยนะคะ"ในยามปกติก็ออกจะเป็นรุ่นพี่ที่น่ารักแท้ๆแต่พอโกรธแล้วน่ากลัวอิบหายเลย "ครับ ขอโทษครับ" คุมรุ่นปาฏิหาริย์

คำลือเสียงเล่าอ้าง พวกเขาต่างบอกว่าผู้จัดการหญิงโรงเรียนเซย์รินเป็นคนที่สวยหุ่นดีเอามากๆ......แต่ด้านความเป็นคนปกติติดลบ!!!

เริ่มต้นความสัมพันธ์จากการเดิมพันที่แสนน่าอาย หลังจากนั้นจึงค้นพบตัวตนของกันและกัน พวกเราทั้งสองจะเรียกว่าเกิดมาเพื่อกันและกันได้หรือเปล่า End of Middle School Next Station High School

ไม่เคยคิดว่าตัวเราเองจะได้เจอกับเรื่องดีๆถึงแม้เรื่องความรักจะเป็นเรื่องต้องห้ามที่แม้คนนอกจะมองว่าปกติ แต่ทว่าคนในก็มองว่าผิดแต่เดี๋ยวสิเราไม่ได้ชอบเขาสักหน่อย!

เขาว่ากันว่าชีวิตจริงน่ะมันละครซะยิ่งกว่าในนิยายซะอีก..แต่ไอ้มุกสลับตัวกับแฝดตัวเองนี่มันก็ควรจะเอ้าท์ไปได้เเล้วไม่ใช่เหรอ..?

❝ this guy was everything to me, he was loved before i knew what i love was ❞

"เหนื่อยมั้ย?" "นิดหน่อย"กัปตันทีมบาสพูดอู้อี้อยู่ตรงไหล่เล็ก เงยหน้าขึ้นยามคนตัวเล็กสะกิดตน นัยน์ตาเบิกกว้างเมื่อจู่ๆคนในอ้อมกอดก็ดึงเขาเข้าไปจูบ ทำไมแฟนของเขาน่ารักขนาดนี้วะ บ้าเอ้ย!

มีคนในโรงเรียนบอกต่อกันว่านอกจากมุราซากิบาระจะติดฮิมุโระแล้วเขายังมีคนที่ติดมากกว่าอยู่อีกคนหนึ่ง"โชวจิน กลับบ้านกันเถอะ" "โชวจินอันนี้อร่อยนะ" "โชวจินค้างด้วยได้มั้ย?" แต่บางทีมันก็ติดเกินไป!

"ฉันไม่ได้ชอบเธอซักหน่อย-นาโนะดาโยะ!" "อ้อหรอ" เหล่หางตามองร่างสูงกว่าก่อนจะแสยะยิ้ม หน้าของเขาแดงหมดแล้ว

ร่างบางเคาะประตูห้องด้วยท่าทางหงุดหงิดเพราะเจ้าของห้องดันส่งเสียงดังรบกวนคนที่อยู่ห้องข้างล่างอย่างเธอเข้าจนนอนไม่หลับ "ช่วยเบาเสียงหน่อยค่ะ" "ขอโทษฮะ อ๊ะ! ฮิโตชิจจินี่" คนส่งเสียงดังคือแกเองหรอคิเสะ!

ถ้าหากคนที่คุณแอบรักข้างเดียวมานานวันหนึ่งเขาเข้ามาตีสนิทกับคุณ คุณจะทำอย่างไร?

เป็นเพียงแค่สายลมผ่านทางมาเท่านั้นอย่าได้สนใจเลย...

เพราะไล่ตามแผ่นหลังของพี่ชายมาโดยตลอด …อาซึมาเนะ อัตสึมุจึงไม่เคยเหลียวแลคนรอบข้าง และยิ่งไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วในสายตาของคนเหล่านั้น ตนก็เป็นกำแพงสูงลิ่วที่ไม่อาจก้าวข้ามเช่นเดียวกัน

‘ เธอน่ะตรงสเปคเราเลยนะไทกะ... ’

นี่มีคนชอบนายเข้าไปได้ไงเนี่ยย เลิกทำตัวแบบนี้ในที่สาธารณะได้แล้วนะเว้ย ไอ้คิเสะ!!!!!!!!

รักแรกในวัยเด็กที่ห่างหายไปตั้ง 7 ปี จนไม่แน่ใจว่าจะได้เจอกันอีกครั้งมั้ย แต่ในที่สุดโลกก็ได้เหวี่ยงพวกเขามาพบกันอีกครั้งโดยไม่ทันตั้งตัว หัวใจที่เคยคิดว่าไม่อยู่ตรงนี้แล้ว กลับมาเต้นรัว

"ยังอยากเห็นเท็ตจังเล่นบาสกับทุกคนอยู่นะ" คำพูดที่พูดออกไปไม่รู้จะเป็นจริงเมื่อไหร่แต่ยังคงรออยู่ว่าเขาจะกลับมาเล่นสักวัน

ร่างสูงเดินต้อนอีกฝ่ายจนติดกำเเพง มือหนาเชยคางเล็กขึ้น ลดใบหน้าลงจนสันจมูกชนกัน "ผมไม่ใช่เกย์ครับ แล้วก็ไม่ได้เคะด้วย" อ้าวหรอ

วันๆ หนึ่งของโคสึยุก็คือการเฝ้ามองเหล่าผู้คนหัวหลากสีบนกำแพง... และการออดอ้อนเรียกคะแนนความนิยมจากคนเหล่านั้นแหละมั้ง?

เราทั้งสองต่างเป็นเหมือนดอกทิวลิป ต่างเป็นรักแรกของกันและกัน ......