ค้นหา

“นั่งนิ่ง ๆ นะ ปล่อยให้ฉันดูแลเธอ” ใครจะไปเชื่อว่าคำพูดนี้จะหลุดออกมาจากปาก ‘ดาบิ’ วายร้ายที่ถูกเหล่าฮีโร่หมายหัว ฉันที่เป็นแค่หนึ่งในนักเรียนU.A.กลับได้รับความอ่อนโยนจากเขาซะงั้น นี่มันเรื่องบ้าอะไร!

ตั้งแต่ตื่นขึ้นมาจะต้องทำอะไร หลังจากนั้นต้องทำอะไร ต้องใส่ชุดแบบไหน ต้องทานอะไร ต้องทำอะไรต่อจนกระทั้งเข้านอนเป็นแบบนี้วนไปไม่รู้จบ อิสรภาพที่คือสิ่งที่ฉันไม่เคยได้ …เพราะแบบนั้นฉันถึงได้หนีออกมา

พวกเขากลับแย่งชิงตัวเธอ ไม่ใช่แค่อย่างสร้างโลกในแบบของตัวอีกหนึ่งสาเหตุที่ฮีโร่กับวินเลินปะทะกันเพื่อผู้ชนะจะได้ตัวเธอ

ซายากะเพียงแค่ต้องการเงินสนับสนุนงานวิจัยของเธอก็เท่านั้นเอง ใครจะไปคิดว่าเธอจะต้องมาพัวพันกับสมาคมฮีโร่และชายที่ชื่อ 'ฮอว์กส์' ...งานนอกหน้าที่แบบนี้เธอขอขึ้นเงินเดือนด้วยทีนะ

หลังงานกีฬายูเอ พวกห้อง 1-A ก็ได้รู้แล้ว ว่าแผนกทั่วไปมีคนอันตรายอยู่ที่นั่นด้วย...แต่ก็แค่ไม่ได้มีคนเดียวที่อันตราย--เรื่องนี้ถามโทโดโรกิได้ เพราะชินโซที่แผนกทั่วไปมีสองคน

ริมฝีปากฉีกยิ้มกว้างยามหันกลับมามองกองซากศพบนตึกร้าง ก่อนจะตัดสินใจกระโดดลงเพื่อหวังจะปลิดชีพตัวเองรอบที่ล้าน และครั้งนี้ก็ด้วย"นาย...มาช่วยฉันทำไม!?""ก็เธอจะโดดนี่"เวรเอ้ยเธออยากตาย

หากว่านายยังอยู่ นายคงจะรับรู้แล้วสินะ ว่าทั้งหัวใจของฉันเต็มไปด้วยนาย... 'กลับมาเถอะนะ โทยะ'

1-100 แต่พวกเรากลับเลือก 0 รักอันสุดจะรันทดนี้จะจบลงกี่โมง บอกด้วยนะ

เป็นคู่หมั้นเขาตั้งแต่เด็ก ถูกย้ายไปอยู่บ้านเขาตั้งแต่ม.ต้น ตามเขาไปเรียนที่ UA ตอนม.ปลายแต่เขาดันไม่เหลียวแหลเพราะดันชอบสาวเรียบร้อย แต่เธอดันเป็นสก๊อยเลยหมดสิทธิ! แถมเขายัง.. “หมั้นได้ก็ถอนได้นะ” เธอ - ไม่ - ถอน - โว๊ย!

แม่มดพ่อมด เป็นตำนานและนิทานที่ถูกเล่าต่อกันมา เป็นเพียงเรื่องราวที่มนุษย์สร้างสรรค์ขึ้นมา 'จริงหรือ' แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าโลกที่ผู้คนต่างมีพลังวิเศษที่เรียกว่าอัตลักษณ์ จะไม่มีแม่มดพ่อมดปะปนอยู่ละ

มิโดริยะ ฮิบิกิ ต้องการแค่อยู่อย่างสงบโดยปราศจากดารแบ่งแยก เผื่อครอบครัวเผื่อน้องชายผู้เป็นที่รักของเขา

"คุณเจ็บหรือเปล่า" ในขณะที่ถาม เธอก็เอื้อมมือขึ้นไปสัมผัสรอยแผลบนใบหน้าของเขาอย่างแผ่วเบา ปลดปล่อยอัตลักษณ์ออกมา เพราะทั้งพลัง ลมหายใจ และจุดมุ่งหมายในชีวิตของเธอ มีเพียงเพื่อให้ดาบิคนเดียวเท่านั้น

เสียงกระซิบเบาบางจากความทรงจำสีขาว

จุดเริ่มต้นที่ดูเหมือนจะโรยด้วยกลีบกุหลาบ ความฝันอันไร้เดียงสาในวัยเด็กพอได้เจอกับตัวเองก็ได้รู้ว่า ฮีโร่กับวิลเลินมันไม่ต่างกันหรอก แต่ก็ไม่ได้ยอมแพ้หรอกนะ เพราะอย่างน้อยก็ยังมีเขายังไงละ

"ไม่นะ...." "พี่โทยะ... ม่ายยยยยย" "เพราะแกคนเดียว! โทโดโรกิ เอ็นจิ! เพราะแก! พี่โทยะถึงได้....." "ไม่สิ พวกแกทุกคนต้องชดใช้ ครอบครัวโทโดโรกิ ต้องชดใช้!"

สำหรับพวกเขาแล้วเรื่องราวเหล่านี้เปรียบดั่งภาพฝันตื่นหนึ่ง สำหรับมุคุโร่ เรื่องราวเช่นนี้กลับชัดแจ้งอยู่ในใจ เพราะทุกชั่วขณะจิตเขารับรู้ว่าดีมันคือ มายาที่กลายเป็นจริง ที่ซึ่งเขาไม่อาจลืมตาตื่นได้

เพราะเป็นลูกสาวที่แม่ไม่รักและไม่เคยแม้สนใจ จิโยเมะเลยมองโทยะว่าเป็นคนสุดท้ายที่เธอจะรักได้ นั่นเลยทำให้หลังจากที่เขาจากไปเธอเลยปฏิญาณกับตัวเองว่าจะไม่มีวันปล่อยให้คนที่ทำร้ายเขามีความสุขอีกเลย

" ไม่เอา! จะไปหาคุณพ่อ!! " เอาล่ะความวุ่นวายกำลังจะเกิดในอีกไม่นาน พวกเขาจะทำยังไงกับเด็กตรงหน้ากันนะ?

[รีไรท์เป็นเรื่องใหม่แล้ว] เด็กสาวนาม โฮเซกิ ผู้ที่ฮีโร่อันดับ3อย่างฮอร์คเจอในซอกตึกที่มืดสนิทตามตัวของเธอมีบาดแผลมากมาย และ ไม่มีชื่ออยู่ในทะเบียน และผอ.ของUA ฝากเธอให้ฮอร์คเป็นคนดูแล