ค้นหา

"ฉัน...ฉันไม่ได้แต่งงานค่ะ" "ดูใจง่ายดีนี่ ไม่สมกับเป็นเธอเลยสักนิด"

"ธะ...ธาร อย่า..." รสรินพยายามเปล่งเสียงห้ามเมื่อกลีบปากนุ่มนิ่มเป็นอิสระ แต่เสียงที่ผ่านลอดริมฝีปากออกมามันกระท่อนกระแท่นเต็มที มือน้อยพยายามปัดป่ายผลักใสจมูกเรียวโด่ง

"ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน" "อย่ามาทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวไปหน่อยเลย" ดวงตาสีน้ำตาลเข้มกร้าวขึ้นทันตาเห็น มือเรียวแกร่งคว้าหมับเข้าที่ต้นแขนเล็กก่อนกระชากเข้าหาตัว

"อืม...คุณหมอ" "พี่บุ้งกี๋ค่ะ...หรือจะเรียกบุ้งกี๋เฉย ๆ ก็ได้" คุณหมอคงจะรู้ว่าฉันใกล้จะขาดอากาศหายใจจึงยอมผละจูบดูดดื่มออก และในนาทีนั้นฉันก็ครางพึมพำในลำคอด้วยน้ำเสียงเสียดาย…

จะเป็นอย่างไร...ถ้าผู้หญิงที่เป็น 'รักแรกของคุณ' กลับกลายเป็นรักครั้งใหม่ของเพื่อนสนิท?

ที่เธอทำทุกอย่างก็เพราะเป็นห่วงเขา

เธอเป็นคนที่ใครๆอยากหลบหนี….ส่วนใครอีกคนเป็นที่รักของทุกคน

รักที่เกิดจากการเข้าใจผิดเริ่มต้นที่ร้ายแต่สุดท้ายกลายเป็นรักจนต้อง"ขอเรียกคุณว่าที่รัก"นักแข่งสาวสุดเท่ที่ไม่ชอบMCสาวสวยเพราะเข้าใจผิดจากเรื่องเล่าของคนอื่นแต่MCสาวยิ่งเห็นเขาไม่ชอบก็ยิ่งอยากเอาชนะ

"ลูก ยัยภัสลูกรักของพ่อ ลูกพ่อนี่เยี่ยมจริงๆ แบบนี้สิ เขาถึงจะเรียกว่า น้ำขึ้นให้รีบตัก" "หนูไม่ได้นึกถึงเรื่องนั้นหรอกค่ะ"

ไอริส หญิงสาวที่เติบโตมาในหมู่บ้านเล็กๆ ท่ามกลางป่าเขียวขจี ไม่เคยรู้ว่าชีวิตของเธอจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างมากมาย ความสงบสุขที่เธอเคยคิดว่าเป็นนิรันดร์กำลังจะถูกทำลาย โดยภัยร้ายที่คืบคลานมาอย่างเงียบงัน

จอมขวัญครางอึกอักอยู่ในลำคอ เธออยู่ในสถานการณ์ที่ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้เลย เมื่ออ้อมแขนของเขาที่พันธนาการร่างกลมกลึงของเธอเอาไว้แนบแน่น แล้วจุมพิตที่หนักหน่วงราวกับลงทัณฑ์แต่แรกก็ค่อยๆ แปรเปลี่ยน...

"ใครผิดสัญญาก่อนเป็นหมานะ" "อืม..." "ถ้าบีบแรงกว่านี้จะแตกหรือเปล่านะ" "เลิกจับได้แล้ว ไหนบอกจะ...จูบอย่างเดียวไง ฮื่อ..."

"หวังว่าคุณคงจะบรรยายให้น้ามนของคุณฟังให้ละเอียดนะ" นิชานันท์เอ่ยขึ้นเมื่อถอนริมฝีปากออกหลังจากครอบครองไว้จนพอใจ นัยน์ตาคมกริบ เต็มไปด้วยความพึงพอใจ

"ยัยบ้า! ยัยซาร่าบ้า...นี่เธอคิดจะทำอะไรฉัน หรือเธอคิดจะปล้ำฉัน" "โอ้ย...จะบ้าตาย ปล้ำบ้าปล้ำบออะไรกันเล่า นี่เรา..."

เมื่อท่านประธานตกหลุมรักเลขาสาวแต่ไม่กล้าบอกเพราะขาขามีแฟนอยู่แล้วเมื่อเลขาเลิกกับแฟนแล้วประธานจะกล้าบอกรักเลขาสาวหลือป่าว

รักวุ่นๆของไวรุ้นปากร้าย

ว่ากันว่าคนทุกคนถูกสร้างให้มีคู่ ฉันเองก็เช่นกันการได้รักใครสักคน และมีสักคนที่รักเรา มันเป็นเรื่องที่ดีไม่ใช่หรอ แต่ทำไมฉันถึงไม่มีสักที #โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่ตรงนี้มันหนาวเกินไป#

ใครจะไปคิดว่าตัวเองได้ย้อนเวลากลับมาแถมยังเป็นช่วงเรียนไฮสคูลอีก อย่างน้อยก็ดีเพราะฉันจะได้พาตัวเองในตอนนั้นออกห่างจากคนที่เลวร้ายที่สุด แต่ว่า...ฉันกลับต้องมาอยู่ในร่างคนอื่นเนี่ยนะ ได้ไงกัน!?