ค้นหานิยาย: บุณฑริก | เรียงตามวันที่อัปเดต | หน้าที่ 1

'พริ้มเพราเพลินตานักหนา โปรดเมตตาใจพี่ให้ร่มเย็น' วายุบุตรว่าพลางเอื้อมมือหมายปลดสไบสีกลีบบัวให้พ้นตา ทว่า... 'ปิยโต ชายเต โสโก ที่ใดมีรักที่แห่งนั่นมีโศก' นางตอบพร้อมพนมมือสวดมนต์เสียอย่างนั้น

เพราะวัยเรียนมันเป็นวัยแห่งความสดใส แต่สำหรับดอกบัวแล้ว มันคือช่วงเวลาแห่งความน่ากลัวชัดๆ // ว้าย...พี่เหนือ ปล่อยบัวนะ!!