srisurang

จุมพิตดุจไฟในเหมันต์ อบอุ่นเริงแรง ทอแสงละมุนตา คลายความหนาวเหน็บเนิ่นนานแห่งวิญญาณในอกข้า

ได้โปรดอย่ากริ้ววินธัยของใต้ฝ่าพระบาทเลย ที่ได้หลีกลี้หนีหายไปจากสายพระเนตร ด้วยข้าพระองค์รู้ตัวดีความผิดติดตนนั้นมีหนักนัก มาตรว่าจะมีสักสิบหัวก็ไม่พอแก่พระราชอาชญา

ลิลฎาไม่เคยลืมครั้งแรกที่ได้พบกัน เหนือสระปทุมวารี ละอองหมอกจางโรยเรี่ยระผิวน้ำ เขาปรากฏกายขึ้นกลางสายหมอก เหมือนวิหคเพลิง จ้องตาที่มีสีสันปานเปลวไฟมาที่หล่อน เธอรู้ทันทีว่าเขาคือพญาครุฑ

ณ ดินแดนอันเร้นลับและงดงาม ความรักก่อตัวขึ้นท่ามกลางความแตกต่าง หนึ่งผู้ล่า..อดีตขุนพลแห่งแดนอสูร กับเหยื่อสาว..พิทยาธรีผู้มีจิตใจสูงส่งและอ่อนโยน ชาติพันธุ์อันแสนห่างไกล ฤๅข้ามได้ด้วยสายใยแห่งรัก..

ผิวแก้มละมุนของเธอดูเหมือนจะมีสีเข้มขึ้นอีกนิด ดวงตาก็ราวจะมีมนต์สะกดมากยิ่งขึ้น เมื่อผมเคลื่อนกายเข้าไปใกล้เธอมากขึ้นเรื่อยๆ ถูกดึงดูดโดยสิ่งลึกลับคล้ายกับเราต่างตกอยู่ใต้เวทมนตร์ของกันและกัน

ทำไมชีวิตของนักเขียนนิยายรักหวานแหววไส้แห้งอย่างฉันถึงได้พาฝันยิ่งกว่าพล็อตนิยายที่ตัวเองเขียนซะได้ ฉันจะต้องแต่งงานตามพินัยกรรมกับชายหนุ่มสุดหรูเริด หล่อและรวยอย่างคุณป่าโมกข์จริงๆ น่ะรึ...ว้าว

เขาลืมตาขึ้นมาพบกับนางฟ้า อา ใช่แล้ว สวยประมาณนี้เลย ถูกใจอย่างจัง เธอไม่ใช่พยาบาล คล้ายจะเป็นคนพิเศษ แต่...ทำไมเขาจำเธอไม่ได้ล่ะ?

ความแค้นครั้งแก่ากับพญานาคสีนิลตามมาหลอกหลอนเฟื่องโมราถึงในฝัน เขาจะคุ้มครองป้องกันเธอไว้ได้หรือไม่ ในเมื่อเธอเกลียดกลัวงูเหลือเกิน เธอไม่เคยเห็นร่างที่แท้จริงของเขา ซึ่งอาจทำให้เธอกลัวไม่ต่างจากกัน

เขาเข้าใจผิดว่าเธอคือแพรวไพลินคู่หมั้นของเขา ความทรงจำเธอไม่ได้หาย มันแค่ไม่ชัดเจน และเริ่ม...จางลง ยิ่งอยู่กับเขามากขึ้น เธอก็ลืมเลือนอดีต และกลับจำได้มากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเธอเองนี่ละ คือแพรวไพลิน!