ตัวประกอบในชีวิตจริงสู่ตัวประกอบในนิยายที่ถูกกล่าวถึงเพียงแค่สองบรรทัดจากเนื้อหามากกว่าสองแสนคำ ชีวิตกูมันจะน่าสงสารไปไหมเนี่ย

พระเอกใจร้ายบ้านรวยกับวิญญาณหิวเงิน ไม่ต้องบอกก็รู้นะว่าใครจนจะชนะ ไม่ว่าจะเห่าหรือกัดก็สลัดปลิงดูดเงินแบบเขาไม่หลุดหรอก จะบอกให้

หัวใจวายตายเพราะจับได้ว่าแฟนมีชู้ แทนที่จะได้กลับไปแก้แค้นไหงหลุดเข้ามาอยู่ในร่างแมวพลังงานชีวิตต่ำได้หละ

นามสกุลของพ่อไม่ได้ช่วยปกป้อง สโรชา จากอันตราย เด็กวัดกล้ามใหญ่ต่างหากที่ช่วยคุ้มครองภัยร้าย

เมื่อบทบาทจบลงวิญญาณจากต่างโลกก็เข้ามาสวมร่างของตัวร้ายในนิยาย แม้ว่า่ชีวิตจะดีขึ้นจนน่าตกใจแต่กลับต้องแบกรับผลกรรมที่ตัวเองไม่ได้ก่อ ไม่รู้ว่าแบบนี้เรียกว่าโชคดีหรือโชคร้ายกันแน่!