เป็นถึงหมอหัวใจ แต่กลับไม่อาจรักษาหัวใจของตนเองเอาไว้ได้ ‘ฉันแต่งงานกับเธอก็ได้ มีลูกก็เธอก็ได้ แต่ชาตินี้ฉันรักเธอไม่ได้’ ปากดีจริงๆ นะมึง! พอมาถึงวันนี้เขาไม่รักจะโทษใครนอกจากปากหมาๆ ของตนเอง!!

เขาคือคนในความฝันซ้ำซากของนางทั้งมีใจเหี้ยมกักขังนางในห้องเก็บฟืนในฤดูฝนจนงูกัดเกือบตายไหนจะถีบนางตกน้ำยังขับไล่นางลงจากรถม้าให้เดินฝ่าหิมะนางจึงหลบหนีไม่อยากพบหน้าแต่เวรกรรมแท้ฮ่องเต้มีสมรสพระราชทาน

จากท่านหญิงสูงศักดิ์ต้องกลายมาเป็นเด็กสาวบ้านป่าฐานะยากจนแถมยังเป็นกำพร้า แรกเริ่มหลัวจืออจื่อที่มาเกิดใหม่ในร่างของหลินหลีฮวาก็คิดว่าตนเองจะใช้ชีวิตให้ดีไม่คิดว่าสุดท้ายพอนางตัดสินใจแต่งงานจะพบหายนะ!

เพราะฤทธิ์น้ำเมา หรืออาจเป็นความเจ้าเล่ห์ของคน ไม่ก็อาจเป็นชะตากลั่นแกล้ง แต่จะเพราะอะไรวันนี้เจียงเพ่ยเพ่ยก็กลายเป็นภรรยาของเฉินกลัวจ้านไปแล้ว

รักเท่าใดยามแค้นใจกลับมากกว่า คำนี้เจี่ยอวี้หลันซาบซึ้งแล้วว่าไม่เกินจริง อดีตนางเคยรักบุรุษผู้นั้นมากเพียงใด ในวันที่ความจริงหลายอย่างกระจ่างชัดเจน ที่เคยรักมากเพียงใดกลับแค้นใจยิ่งกว่า!!

แต่งงานมา4ปีและเป็น4ปีที่ฉู่ไฉ่เว่ยนั้นไม่เคยพบหน้าสามีหนุนดวงของตนเองเลย มีแค้นต้องชำระ บุญคุณมีต้องรีบทดแทน ดังนั้นสามีหนุนดวงนี้หมดประโยชน์ยังจะเก็บเอาไว้ทำผักอันใด หย่าเสียให้มันจบๆกัน ไปเถอะ!!!

หมูก็ต้องเลี้ยง ผักก็ต้องดูแล แล้วพ่อสามีตัวดีกลับเอาแต่ใจโวยวายแต่จะให้รับใช้ เอะอะก็เรียกหา ไหนบอกไม่เต็มใจรับเธอเป็นภรรยาไงเล่า?! ไม่ยอมรับกับผีนะสิ!

ตัดใจแล้วหลี่หมิ่นถังคนนี้ย่อมไม่คิดจะหวนคืน ถึงเคยรักมากเพียงใด แต่ยาวนานสองปีที่ทุ่มเทมันมากเกินไป ชีวิตคนเราแสนสั้น นางจะไม่หวนคืนไปจมอยู่ในกองทุกข์และสามีที่เห็นนางเป็นเพียงเงาของสตรีอื่นเด็ดขาด!

ให้นางรอ นางก็รอด้วยใจภักดี แต่ครบสามปี เขายอมแต่งนางให้นางก็จจริงแต่พอถึงยามเข้าหอเขากลับให้สตรีในความลับมายกน้ำชาพร้อมกับบุตรชายหนึ่งคนให้นางรับเป็นบุตรในอุทรนี่มันอันใดกัน?! สามปีของนางสูญเปล่าหรือ

กว่าจะรู้ว่านางมีค่าและคู่ควรกับตนก็สายเสียแล้ว หลินหลีฮัวจากไปแล้ว คิดเสียใจอยากได้นางกลับคืนยังจะทันหรือไม่ ชายาของข้าได้โปรดหวนคืน ทว่านางเป็นสตรีเช่นไร หลินหลีฮัวไม่ใช่พวกหวนคืนโดยง่าย!