“คิดว่าเป็นเจ้าชายแล้วจะพูดแย่ๆใส่ชั้นก็ได้งั้นเหรอ... ชั้นเกลียดนาย... ลีออน” เธอมองตาเขาแล้วตะโกนกลับไปน้ำตาคลอเบ้า “ยัยนี่...กล้าดียังไง!” เพี๊ยะ เขาตบสั่งสอน หน้าเธอแดงก่ำ

ฝ่ายโน้นมีปืน ฝ่ายเรามีกราฟิติ ถ้าชนะได้ก็ประวัติศาสตร์เลยนะว่ามั๊ย

คิมโซวอน องค์หญิงยุคโชซอนพลาดท่าตกน้ำแล้วดันมาโผล่ในยุคปัจจุบันซะดื้อๆ เธอได้รับความช่วยเหลือจากสามหนุ่มบอยแบนด์ที่หล่อและโด่งดังที่สุดในเกาหลี แต่ก็มาโดนเกลียดโดยผจก.ที่หาว่าเธอคือสาเหตุให้วงพังพินาศ

แม้อยู่ไกลห่างกันถึงฝั่งถนน...เขากลับเห็นหน้าสตรีนางนั้นได้ชัดซะขนาดที่ว่าแค่มองจากไกลๆ หัวใจของเขานั้นก็ถูกกุลสตรีที่ทรงเพียบพร้อมไปซะทุกอย่างขโมยไปตั้งแต่แว่บแรกที่เห็น

ใบหน้าสีขาวน่ารักแอบซ่อนอยู่ใต้ผมหน้าม้านั่น ว่าแต่ลูกคุณหนูมาทำอะไรที่นี่...?

บูดาเปสต์ทอดตัวอยู่เบื้องล่าง ดูลึกกว้างและร้อนอบอ้าวภายใต้แสงจากหลอดไฟ ถนนและตรอกซอกซอยเสมือนเส้นสายไขว้ทับกันไปมา “ไปกันเลยมั๊ย?” “ไปกันเลย”

โฮมคัมมิ่งไม่ใช่งานใหญ่เมื่อเทียบกับพรอม ถึงอย่างนั้นทุกคนก็มาเพราะอยากดูเชลซีกับสโนว์แย่งมงกุฎกัน

“พี่รอผมตรงนี้แหละ อย่าโผล่ออกมาเชียวนะ” เขายืนยันจะให้เธอรอหลังกำแพง ส่วนตัวเองคิดจะเดินห้าวเข้าไปในตรอกนั่นตามลำพัง “ผมขอเวลาแค่บุหรี่ตัวเดียวแล้วผมจะกลับมา”

เธอไปเที่ยว ‘นิวยอร์ก’ ที่ที่เขาชอบที่สุด หวังจะลืมเขาให้ได้

เธอมองผ้าพันแผลสีขาว พลาสเตอร์สีขาวแปะบนคิ้วท่าทางเคร่งเครียดเมื่อรู้ว่า... “นนท์...มีเรื่องอีกแล้วใช่มั๊ย!?” “เอ่อ... ...เออ” ชายหนุ่มงัวเงีย “กับใคร!”

ใครจะคิดล่ะว่าชอนขวัญใจสาวๆ ผู้ทำวินนิ่งทัชดาวน์จะขึ้นมาส่งดอกไม้ให้ใครบางคนที่เขาแอบชอบตั้งแต่แรกพบต่อหน้าผู้ชมนับล้าน