เหมันต์เหน็บหนาว จันทราเดียวดาย
“อ้อมกอดท่านหนาวเหน็บดังเช่นเหมันต์ฤดู เมื่อรักแล้วต้องเจ็บปวดเจียนตาย ข้าขอจากไป อยู่อย่างเดียวดายปราศจากรักในทุกชาติภพ แม้พานพบ ก็ไม่ขอรักท่านอีก”
- 22
- 862
- 0
- 31 พ.ค. 66 / 20:06 น.
“อ้อมกอดท่านหนาวเหน็บดังเช่นเหมันต์ฤดู เมื่อรักแล้วต้องเจ็บปวดเจียนตาย ข้าขอจากไป อยู่อย่างเดียวดายปราศจากรักในทุกชาติภพ แม้พานพบ ก็ไม่ขอรักท่านอีก”
ความรักระหว่างมนุษย์กับปีศาจยากจะเกิดขึ้นได้ หากก็ใช่ว่าจะไม่มีทางเกิดขึ้น
พราะเส้นทางของนางไม่ได้โรยด้วยดอกไม้ นางจึงต้องร้ายเพื่อคนที่รัก
'มัลลิกา' ไม่เคยอยู่ในสายตาของคุณชาย 'หฤษฎ์' เป็นดอกมะลิริมรั้วที่ไม่อาจเอื้อมเข้าไปอยู่ในแจกันทอง ได้เพียงแอบเก็บซ่อนความรู้สึกของตนไว้เบื้องลึกสุดหัวใจ
เธอไม่อยากแต่งงาน ทว่าสามีเฉพาะกิจกลับทำให้หัวใจสั่นคลอนไม่หยุดหย่อน หรือเธอจะพลาดพลั้ง ต้องสูญเสียปณิธานที่ตั้งไว้ก็คราวนี้
‘รักแรก’ ผ่านมาแล้วผ่านไป แต่สำหรับเธอ ‘รักแรก’ ยังคงวนเวียนรอบตัว ทว่ากลับยากที่จะครอบครอง
“อย่าห้ามพี่เลย จะเคืองกันพี่ก็ยอม หรือจะโทษก็โทษที่พี่รักเจ้าเถิด หัวใจของพี่มันอัดล้นด้วยความรักความปรารถนาเจ้า จนไม่อาจยับยั้งได้อีกต่อไปแล้ว”
ความเจ็บปวดที่ใจไม่ทำให้ใครตาย ‘นิชาดา’ เฝ้าบอกตัวเองให้กัดฟันสู้ ฝืนทนเข้าไว้ แม้ยังมองไม่เห็นหนทางหลุดพ้น แต่อย่างน้อยก็ไม่มีใครต้องมาเจ็บไปกับเธอ
โลกของ ‘ญาดา’ มัวหม่น เมื่อต้องมองคนที่ตัวเองแอบรักมานานแต่งงาน ทว่าโลกกลับถล่มลงมา เพราะเธอดันเมาจนไปจูบกับผู้ชาย แต่จำไม่ได้ว่าเป็นใคร!!
“คือว่าพี่...” “คุณวุ้นไม่เก่ง ไม่เคย ผมรู้ครับ” “ไม่ใช่อย่างนั้น” “หรือคุณวุ้นเคย?”
“ถ้าความรักซื้อได้ ฉันจะซื้อหัวใจของเจ้านาย” ในเมื่อเขาแสนจะเข้มงวด เย็นชา หน้าตาย และใช้เงินแลกทุกอย่าง เธอก็อยากรู้เหมือนกันว่าเงินซื้อ ‘หัวใจ’ เขาได้หรือไม่
‘ลลิตา’ ตื่นมาในร่างของ ‘รตา’ สาวน้อยที่มีใบหน้าเหมือนเธอ แต่เป็นช่วงเวลาที่ห่างกันเกือบร้อยปี และกำลังจะเกิดสงครามโลกครั้งที่สอง!!
“ฉันจะเป็นคนช่วยเธอเอง หากไม่ตามมาดีๆ ฉันจะจับเธอถอดเสื้อผ้าตรงนี้แล้วอุ้มเข้าห้องน้ำ”
“ท่านไร้หัวใจ ปราศจากความรู้สึก แต่ข้าหาใช่ไม่ นางต้องตายเพราะท่าน แม้แต่งกับท่าน ข้าก็จะไม่มีวันลืมนาง”
เธอกลับมาในฐานะที่ทุกคนเข้าใจว่าเป็น 'ภรรยาน้อย' ของพ่อตัวเอง เพราะท่านจากไปโดยอุบัติเหตุอันน่าสงสัยว่ามีผู้อยู่เบื้องหลัง เธอจึงต้องมาดูแลกิจการของกลุ่มธุรกิจแทนผู้เป็นพ่อ โดยไม่เปิดเผยฐานะที่แท้จริง
“ปรารถนา? ใช่...ข้าปรารถนาท่าน ท่านคือบุรุษเดียวที่ข้าปรารถนาในแผ่นดินนี้ท่านอ๋อง”
เขา...ผู้เป็นเหมือนหลักให้ยึดเหนี่ยวเพียงหลักเดียวที่มีอยู่ในชีวิต เธอจึงไม่ปฏิเสธจะที่ไขว่คว้า แม้รู้ดีว่า ‘เขา’ ไม่ใช่คนของเธอ
ภายใต้ท่าทีสุขุมนุ่มลึกของเขา กลับซ่อนเสน่หาเร่าร้อนอันน่าหลงใหล ราวเชิญชวนให้เธอกระโจนเข้าหาอยู่ตลอดเวลา
“เอ้า อยากดิ้นก็ดิ้น” ร่างสูงใหญ่พาร่างเล็กล้มลงไปบนเตียงด้วยกัน และกอดรัดแนบอกตนแน่น “เอาเลย ดิ้นให้เต็มที่เลย ในเมื่อไม่อยากฟังกัน ก็ปลุกให้ผมตื่นไปเลย จะได้ทำอย่างอื่น”
เมื่อชะตาชีวิตพลิกผัน จากองค์หญิงผู้สูงส่งเหนือหญิงทั้งปวงในแคว้น สู่สามัญชนเพียงเวลาชั่วข้ามคืน...ตนเป็นที่พึ่งแห่งตนคือหนทางรอดเดียวของนาง