อนาวินนิ่งอึ้งไปชั่วครู่ หยาดน้ำฝนไหลลงมาบนใบหน้าและศีรษะของเขา ขณะที่ริมฝีปากของสารวัตรใหญ่ประกบลงมา ครั้งแล้วครั้งเล่า อนาวินลิ้มรสชาติของฝน และรสชาติของความเป็นชายที่ชวนเสพติด

เกลียดเธอยิ่งนัก! แต่ก็รักเธอสุดหัวใจ ทั้งรักและทั้งเกลียด สุมแน่นในหัวใจสุดช้ำ..

ย้อนฝันวันวานไปในยุค 90 กับนิยายฟ้าสางที่กลางทุ่ง "แกจะให้ฉันสวมรอยเป็นแกเข้าไปในบ้านของว่าที่คู่หมั้นแกนี่นะ! นี่มันสมัยไหนแล้วพิ้ง เรื่องแบบนี้มันมีแต่ในละครเท่านั้นแหละ"

เป้าหมายของมีนาชัดเจนว่าเป็นหมอพิมาน คุณหมอตี๋ที่หล่อเหลาจนเธอปวดใจ ผู้ชายที่เธอรู้สึกวาบหวามใจทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา ผู้ชายที่เธอเห็นหน้าในจินตนาการทุกครั้ง ก่อนจะถึงจุดสุดยอด

“สามี..ถึงกำแพงเมืองจีนจะสูงเสียดฟ้าขนาดไหน แต่ข้า..ก็ยอมปีนป่ายไปหาท่าน เหล่ากง! ท่าเคาะฟันแล้วยิงธนูออกไปอย่างสง่างามของท่าน..มันทำให้ข้า..หาทางลงจากกำแพงเมืองจีนไม่ได้เลย”

จุดเริ่มต้นของคำสาป และชาติกำเนิดที่ต่ำต้อย เพราะเกิดมาพร้อมกับกลิ่นพิเศษ จึงถูกตีตราว่าเป็นของต่ำอัปมงคล ถึงจะงดงามแค่ไหน ก็เป็นแค่ซ่อนกลิ่นที่ใคร ๆ ก็รังเกียจ

อยู่ๆก็ได้เลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นเลขาท่านรองที่เป็นอริเก่า โลกกลมจริงๆจากรุ่นพี่ตัวร้ายกลายเป็นท่านรองประธานสุดหล่อ ที่เคยประกาศตัวว่าเขาเกลียดเกย์เข้าไส้ แล้วอย่างนี้น้องซันคนเคยแอบรักจะรอดไหมเนี่ย!

“ใช่ คนนี้กูชอบจริงๆ กูจริงจัง จูบกันแล้วด้วย” คนพูดหน้าแดงก่ำ“เชี่ยนัท! มึงแม่ง วันก่อนมึงก็จูบกู มึงเที่ยวจูบคนไปทั่วหรือไง ไอ้สัด!” ภัทรพูดออกมาอย่างหงุดหงิด ใบหน้าร้อนผ่าว

"สัด!มึงมันเหี้ยมีเมียอยู่แล้วยังจะเอากูอีก "กูไม่เคยแต่งงานจะบอกว่ากูมีเมียได้ไง" "มึงมันหมาชัดๆเอาผู้หญิงจนพรุนยังกล้าบอกว่าไม่มีเมียอีก" "ถ้าเอาใครแล้วเรียกว่าเมียมึงก็เมียกูถ้าว่ากูเป็นหมามึงก็หมา

หมาของไอ้ชิน คือสรรพนามที่เพื่อนของไอ้ชินใช้เรียกผม เพราะสำหรับไอ้ชินแล้ว ผมเป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่งเท่านั้น และผมก็ไม่ใช่สัตว์เลี้ยงแสนรัก! แต่เป็นสัตว์เลี้ยงที่มันเอาไว้ระบายอารมณ์เท่านั้น

“เมื่อคืนกูเมา แล้วมึงก็เป็นฝ่ายสมยอมกูเอง” “แต่ที่ผมยอม ก็เพราะว่าคุณบอกรัก..ผม” “บอกแล้วไง ว่ากูเมา แล้ววินที่กูรัก มีแค่ภูวินคนเดียวเท่านั้นถ้ากูจะเผลอเรียกใครขึ้นมา คนนั้นก็ไม่ใช่มึงแน่ๆ”

(Spin off เพียงเงาใจในริ้วหมอ)ผมอายุเกือบสี่สิบเคยถูกเมียขอหย่า แต่กลับรู้สึกแปลกๆกับเด็กหนุ่มรุ่นลูกที่เป็นของต้องห้ามเพราะเป็นเด็กในสังกัดที่ผมตั้งกฎเหล็กเอาไว้อย่างเคร่งครัดว่าสมภารต้องไม่กินไก่วัด

"ถึงร่างกายผมจะนอนกับคุณ แต่นั่นไม่ใช่ผม เขาสิงผม!ใช้ร่างผมทำเรื่องบัดสี ทั้งที่ผมไม่เต็มใจ แต่พูดไปก็เท่านั้น ยังไงคุณก็ไม่เชื่ออยู่ดี ว่าผมถูกผีสิง!"

นิยายแห่งมิตรภาพเรื่องนี้ เล่าเรื่อง การก้าวผ่านวัย เพื่อน รักแรก และน้ำใสใจจริง ท่ามกลางบรรยากาศของโรงเรียนกลางทุ่ง ที่อบอวลไปด้วยไอดินกลิ่นหญ้า พาให้คิดถึงวันวานที่แสนสนุก

ความรัก...ความฝัน...และแรงริษยา

อย่าโง่ดันทุรังไปหน่อยเลยน้ำ ยังไม่รู้เหตุผลที่พวกเขาตามหาเธออีกเหรอ การรับผิดชอบชีวิตลูกสาวของเหยื่อ จากความประมาทของลูกหลานเขา คงทำให้พวกเขารู้สึกผิดน้อยลง ก็เท่านั้นแหละที่คนบ้านนั้นเขารู้สึกกับเธอ

"เธอไม่ต้องบอกหรอกว่าเธอจะลา ไม่ต้องมาบอกหรอกว่ามีน้ำตา ฉันจะนับในใจ ไปซ่อนไว้ให้ไกล และไม่ต้องกลับมา ไม่ใช่เธอก็ไม่เป็นไรหรอกนะ ไม่ต้องทนเพื่อรอวันจากลา ไม่ว่าเธออยู่ที่ใด จะไม่ตามหา"

นิยายรัก แปดเรื่องราวน่ารักๆ ในยุค90 ที่ทำให้คุณหวนคิดถึงอดีต ในสมัยวันวานยังหวานอยู่ เพื่อน รักแรก แฟชั่น เทปคาสเซ็ด นายแบบ หนังสือวัยรุ่น

แอบมองทุกวัน แอบผูกพันในหัวใจ รักเธอมากแค่ไหน ก็ต้องซ่อนเก็บมันเอาไว้ ก็พอเข้าใจ ไม่มีสิทธิ์ไปอ้อนวอน ฉันเป็นได้แค่ไหน ก็พอรู้อยู่เต็มหัวใจ ให้ความรักมันเติบโตในใจ ปลูกมันไว้ ในส่วนลึกที่สุดในใจ...

"นี่ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม? แดเนียล! คุณยังไม่ตาย!" "ขอโทษครับ! คุณคงจำคนผิดแล้ว...ผมโมฮันครับ โมฮันคนเลี้ยงม้า