ชีวิตครั้งที่แล้วฉันพลาดไปที่อ่อนแอแต่เมื่อได้ย้อนเวลากลับมาครั้งนี้ฉันจะไม่ยอมเป็นที่รองมือรองเท้าใครอีกแม้กระทั่งแม่สามีที่เกลียดชังฉันกับลูกเข้าไส้ ฉันจะทวงความยุติธรรมและสิ่งที่ลูกสาวสมควรได้คืนมา

เพียงเพราะอ้วนทำให้เขาอับอาย ชะตาเปลี่ยนผันเมื่อให้วิญญาณของอีกมิติหนึ่งเข้ามาเปลี่ยนแปลงความเป็นอยู่แถมมีมิติซุปเปอร์มาเก็ตติดตัวมาด้วย ต่อจากนี้เธอจะหย่าและเลี้ยงลูกเองโดยไม่ง้อเขาสักนิด

อะไรกัน!! ฉันทะลุมิติมาอยู่ในนิยายที่ตัวเองแต่งเหรอเนี้ยะ แล้วฉันจะรับมือกับท่านแม่ทัพพร้อมลูกชายแสนซนของเขาอย่างไรช่างน่าปวดหัวเสียจริง เฮ้อ !!

อยู่ดี ๆ ได้ทะลุมิติมาอยู่ในยุคโบราณแถมยังมาอยู่ในร่างของพระชายาเอกของชินอ๋องไร้ใจ ในเมื่อเขามีรักใหม่และเฉยชาต่อกันถึงเพียงนี้มาหย่าให้ข้าเถอะ แต่ทว่าเมื่อพูดเรื่องหย่าออกไปเขากลับมิสนใจและไม่ยอมหย่า

"มอบใจให้แต่กลับถูกหักหลัง นางเกือบตายด้วยน้ำมือของคนรัก ทว่ากลับรอดมาได้ครั้ง นี้นางจะกลับมาแก้แค้นทวงคืนทุกอย่างที่เคยเป็นของนางอย่างไร้ความปราณี จะไม่มีแม้กระทั่งน้ำตาอีกต่อไป ...."

เศษเสี้ยวหัวใจท่านเคยมีข้าบ้างหรือไม่

"อย่ามาหวงข้า ตอนนี้ข้ามิใช่พระชายาของท่านอีกต่อไป" "ผู้ใดบอกว่าเจ้ามิใช่พระชายาของข้า " "ก็ตอนนี้ข้ามีหนังสือหย่าเช่นนั้นข้าก็มิใช่พระชายาของท่าน" "ฮ่าฮ่า หนังสือนั้นเป็นของปลอมข้าไม่ยอมให้เจ้าไปไหน"

“รู้ตัวใจตัวเองในวันที่เธอนั้นได้เดินออกจากชีวิตพร้อมลูกที่อยู่ในท้อง”

“ท่านเจ้าเมืองอย่าเอาแตงกวาข้า ” “ใครบอกข้าจะเอาแตงกวาเจ้า ข้าต่างหากที่จะมอบแตงกวาของข้าให้แก่เจ้า”

ความรักเป็นดั่งสายลมเมื่อพัดผ่านไปแล้วยากจะหวนคืน ชีวิตของหลิ่งฟางเช่นกัน ต่อจากฤดูเหมันต์ที่ผ่านพ้นชีวิตของนางและบุตรชายต้องพลิกผันกลายเป็นเพียงคนที่ตายไปแล้ว

"แม้ว่าองค์ชายจะได้กายหม่อมฉัน แต่ท่านไม่มีทางได้หัวใจ" "ทั้ง ๆ ที่เจ้าเป็นพระชายาของข้าแต่เจ้ายังหวนคิดถึงบุรุษอื่นเช่นนั้นหรือ?หึ ข้าจะทำให้เจ้าลืมมันเอง"

ชีวิตพลิกผันได้เข้ามาเป็นชายาขององค์ชายอัปลักษณ์ แต่เมื่อเข้ามาอยู่วังหลังทุกอย่างกลับไม่เป็นเช่นดั่งที่นางคิดไว้

"ฟ้าดินรู้ดีว่าเทพสวรรค์และมารเยี่ยงข้ารักกันมิได้ แต่ทว่าใจข้านี้มีให้โอรสสวรรค์จนหมดสิ้น เป็นหรือตายข้าก็ขอเสี่ยงรักท่านสักครา"

ข้าจะไม่ยอมให้ผู้ใดมาทำร้ายข้าได้อีก ร้ายมาข้าก็จะร้ายกลับเตรียมรับมือจากข้าได้เลย

"หากท่านรักข้า จงปล่อยข้าไปเสียเถอะเพคะข้าไม่อยากที่จะเจ็บปวดเช่นดังอดีตที่ผ่านมา" น้ำตาไหลรินร่วงหล่นน้ำเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความเจ็บปวดปานจะขาดใจบอกบุรุษที่อยู่ตรงหน้าให้ได้รับรู้...

"ขอบคุณนะครับ ที่คุณเข้ามาในชีวิตของผม" ชายหนุ่มก้มลงจูบที่เปลือกตาของหญิงสาวที่ถูกเขาโอบกอดอยู่ "ฉันต่างหากล่ะคะ ที่ต้องขอบคุณ คุณเสียมากกว่าที่วันนั้นคุณรับเราสองคนแม่ลูกมาอยู่ที่นี่กับคุณด้วย"

"สตรีเช่นเจ้า ข้าไม่มีวันเหลียวมอง" "ท่านไม่มองไม่เป็นไร ข้าจะตามเกี้ยวท่านมาเป็นฟูจวินของข้าให้ได้" "ฝันไปเถอะไม่มีวันเสียหรอก" "คุณชายท่านอย่าใจร้ายนักสิ"

ฉันเคยโง่มาครั้งหนึ่งแล้ว ชีวิตที่เกิดขึ้นใหม่ในครั้งนี้ฉันจะไม่กลับไปโง่อีกครั้งที่ 2 แน่นอน ครั้งก่อนฉันโง่ที่โดนหลอก ครั้งนี้ฉันขอหลอกพวกแกดูบ้างจะได้รู้ว่าคนโดนมารู้สึกอย่างไร

เก็บแต้ม นับแต้ม ไม่ใช่ผู้ชายหรอกนะที่ทำได้ ฉันก็ทำได้เหมือนกัน ในเมื่อความรักที่ดีมันหายากก็อย่าไปมีมันเสียดีกว่าต่อไปนี้ฉันจะใช้ชีวิตอย่างที่ฉันต้องการ

ไม่รู้ว่าเป็นโชคชะตาหรือเรื่องตลกกันแน่ทำให้ฉันได้เจอกับนาย ฉันละเหม็นขี้หน้านายมากเลยหนีไปทางไหนก็เจอ นายมันดีแต่หน้าตาดีเท่านั้นแหละ ^L^ ไม่เข้าใจเลยทำไมทุกคนในโรงเรียนถึงได้กรี๊ดๆคลั่งไคล้นายกันนะ.