เขาแต่งกับนางเพราะจำใจ ไม่ใช่เพราะรัก...ชังนางจนไม่อยากเหลียวมอง รังเกียจนางไม่ต่างจากขยะ ทว่าโชคชะตากลับผูกมัดจนหนีไม่พ้น และถึงอย่างนั้นบุตรชายที่เกิดมา...เขาจำเป็นต้องรังเกียจด้วยหรือ?

เพียงเพราะความผิดพลาดในค่ำคืนหนึ่ง นางจึงถูกตราหน้าว่าเป็นฮูหยินที่ไม่ต้องการของเขา...ถูกเหยียดหยามและถูกมองอย่างไร้ค่า ทว่าหัวใจของนางกลับโง่เขลาไม่อาจหนีพ้นจากบุรุษผู้นี้ไปได้

หากตายก็ฝังข้ารอไว้คอยอยู่เคียงคู่นาง เมื่อยามนั้นมาถึงนางจะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวเช่นนี้

'ซูจู้เหยียน' ต้องตกเลือดตายอย่างอนาถ ในขณะที่เขากำลังเข้าหอร่วมรักกับสตรีอื่น ท่ามกลางแสงเทียนสีแดงสว่างไสวดั่งเปลวไฟ ชาตินี้พอหวนกลับคืนมาอีกครั้ง...นางไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก

นางถูกจับโยนขึ้นเกี้ยวแต่งงานแทนพี่สาวที่หายตัวไป ทั้งยังถูกเขาเกลียดชัง ถูกเหยียดหยามและถูกตราหน้าว่าช่วงชิงวาสนาผู้อื่นไป ผู้ใดจะรู้กันเล่า...ว่าวันหนึ่งนางจะกลายเป็นคนเดียวที่เขายอมคุกเข่าให้

นางคือภรรยาที่เขาไม่ต้องการ ถูกแม่สามีรังเกียจ ถูกสตรีอื่นแย่งชิงสามี และถูกผลักไสออกจากจวนถูกราวกับของไร้ค่า...สามปีให้หลังนางกลับมาอีกครั้งพร้อมความแค้นที่จะสะสางและทวงคืนอย่างสาสม!

เกิดใหม่ครานี้…ข้าขอแค่ได้พาลูกหนีจากบิดาชั่วก็พอ

นางเป็นองค์ใหญ่อยู่ในวังดี ๆ แต่กลับต้องหนีตายเพราะโดนรอบสังหาร เคราะห์ซ้ำกรรมซัดราวกับสวรรค์ยังไม่พอใจจึงให้นางได้บังเอิญขึ้นเกี้ยวแทนเจ้าสาวตัวจริงไปแต่งงานกับเถ้าแก่ร้านน้ำชาแทน

เพียงเพราะบุญคุณที่ต้องตอบแทน...นางต้องกลายเป็นสตรีใต้อาญัติของหลีหลงเว่ยไปตลอดชีวิต

ถ้าได้เป็นตัวร้ายผู้ร่ำรวยมีเงินทองมากมายเธอจะไม่โต้แย้งแต่นี่ฉันทะลุมิมามีสามีเป็นยาจก

นางเคยทำตัวน่าสมเพชพยายามเรียกร้องขอความรักจากบุรุษผู้หนึ่งทว่าไม่ว่าจะทุ่มเทหรือต้องฝืนอย่างไร...สุดท้ายก็ไร้วาสนา

จู่ๆ จื่อหนิงก็ตายและทุลุติมาเข้ามาในตอนจบของนิยาย...แล้วอย่างไรกัน เรื่องดำเนินมาถึงตอนจบแล้วนางไม่สามารถเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรได้ นอกจากขอเพียงได้ด้วยชีวิตพ่อตัวร้ายที่น่าสงสารผู้นี้เอาไว้ก่อนเถอะ!

ฮั่วซูเม่ยตั้งครรภ์บุตรของเซียนหยางชินอ๋องแต่คนผู้นั้นกลับคิดจะแต่งสตรีอื่นเป็นภรรยา แล้วไฉนนางจึงต้องยินยอมแล้วปล่อยไป

'เราหย่ากันแล้วนะคะสิทธิเลี้ยงลูกจึงเป็นของยิ้มแต่เพียงผู้เดียว' 'ต่อจากนี้ไปลูกจะอยู่ในความดูแลของฉันทั้งหมด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรฉันจะเป็นคนตัดสินใจแต่เพียงผู้เดียว'

ข้า 'ซูเมิ่ง' แบกความจงรักภักดีไว้ในใจอย่างหนักแน่นปรารถนาที่จะเป็นเพียงแค่เศษก้อนหินไร้ค่าคอยมองเขา 'เจียงอวี่หยาง' อยู่ไกล ๆ ดั่งเดิม ช่างน่าแค้นใจมีบุพเพแต่กลับไร้วาสนา

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย......แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

อาจเป็นเพราะชาติที่แล้วนางต้องตายอย่างโดดเดี่ยวน่าเวทนาไร้สามีข้างกาย สวรรค์จึงเห็นใจประทานชีวิตใหม่พร้อมสามีที่ตามติดทุกฝีเท้าประหนึ่งเป็นเงาติดตัว...พร้อมกับความแค้นที่รอวันเอาคืน

เมื่อการตายไม่ใช่จุดจบแต่กับเป็นจุดเริ่มต้นให้ต้องมาเกิดใหม่ในร่างสตรีอีกครั้งซ้ำยังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดได้เป็นถึงนางบำเรอในวังหลวงอีก เมื่ออยากจะหลีกหนีชะตากรรมกลับกลายเป็นยิ่งต้องเผชิญหน้า