'ซูจู้เหยียน' ต้องตกเลือดตายอย่างอนาถ ในขณะที่เขากำลังเข้าหอร่วมรักกับสตรีอื่น ท่ามกลางแสงเทียนสีแดงสว่างไสวดั่งเปลวไฟ ชาตินี้พอหวนกลับคืนมาอีกครั้ง...นางไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก

ฮั่วซูเม่ยตั้งครรภ์บุตรของเซียนหยางชินอ๋องแต่คนผู้นั้นกลับคิดจะแต่งสตรีอื่นเป็นภรรยา แล้วไฉนนางจึงต้องยินยอมแล้วปล่อยไป

หลีหนิงหนิงได้ทะลุมิติเข้ามาในนิยายที่กำลังแปลก่อนจะได้รู้ว่าเธอได้รับบทตัวประกอบที่คู่กับพระรองตัวร้าย......แต่ที่พระรองผู้นี้ร้ายก็เป็นเพราะแม่นางเอกดอกบัวขาว หลีหนิงหนิงจึงต้องช่วยพระรองผู้น่าสงสาร

นางเป็นองค์ใหญ่อยู่ในวังดี ๆ แต่กลับต้องหนีตายเพราะโดนรอบสังหาร เคราะห์ซ้ำกรรมซัดราวกับสวรรค์ยังไม่พอใจจึงให้นางได้บังเอิญขึ้นเกี้ยวแทนเจ้าสาวตัวจริงไปแต่งงานกับเถ้าแก่ร้านน้ำชาแทน

เพียงเพราะบุญคุณที่ต้องตอบแทน...นางต้องกลายเป็นสตรีใต้อาญัติของหลีหลงเว่ยไปตลอดชีวิต

อาจเป็นเพราะชาติที่แล้วนางต้องตายอย่างโดดเดี่ยวน่าเวทนาไร้สามีข้างกาย สวรรค์จึงเห็นใจประทานชีวิตใหม่พร้อมสามีที่ตามติดทุกฝีเท้าประหนึ่งเป็นเงาติดตัว...พร้อมกับความแค้นที่รอวันเอาคืน

ข้า 'ซูเมิ่ง' แบกความจงรักภักดีไว้ในใจอย่างหนักแน่นปรารถนาที่จะเป็นเพียงแค่เศษก้อนหินไร้ค่าคอยมองเขา 'เจียงอวี่หยาง' อยู่ไกล ๆ ดั่งเดิม ช่างน่าแค้นใจมีบุพเพแต่กลับไร้วาสนา

ถ้าได้เป็นตัวร้ายผู้ร่ำรวยมีเงินทองมากมายเธอจะไม่โต้แย้งแต่นี่ฉันทะลุมิมามีสามีเป็นยาจก

หากตายก็ฝังข้ารอไว้คอยอยู่เคียงคู่นาง เมื่อยามนั้นมาถึงนางจะได้ไม่ต้องโดดเดี่ยวเช่นนี้

เมื่อการตายไม่ใช่จุดจบแต่กับเป็นจุดเริ่มต้นให้ต้องมาเกิดใหม่ในร่างสตรีอีกครั้งซ้ำยังเคราะห์ซ้ำกรรมซัดได้เป็นถึงนางบำเรอในวังหลวงอีก เมื่ออยากจะหลีกหนีชะตากรรมกลับกลายเป็นยิ่งต้องเผชิญหน้า

'เราหย่ากันแล้วนะคะสิทธิเลี้ยงลูกจึงเป็นของยิ้มแต่เพียงผู้เดียว' 'ต่อจากนี้ไปลูกจะอยู่ในความดูแลของฉันทั้งหมด ไม่ว่าจะเรื่องอะไรฉันจะเป็นคนตัดสินใจแต่เพียงผู้เดียว'