R.K.N.

“เป็นแค่ผีจะมาช่วยอะไรคนได้ ถ้าแน่จริงก็ทำให้ฉันสมหวังสิแล้วอยากได้อะไรค่อยมาบอก ฉันจะประเคนให้!”

“นี่มันเวรกรรมอันใดของกู ถึงต้องมาอยู่ร่วมชายคากับแม่หญิงเช่นเอ็ง!”

เมื่อมาเฟียรุ่นใหญ่ได้พบกับเด็กสาววัยใส หัวใจที่เคยด้านชากลับมีความรู้สึกอีกครั้ง ด้วยอายุที่ห่างกันขนาดนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสมปรารถนา และที่สำคัญเด็กสาวคนนั้นคือลูกสาวของเพื่อน!

บุษบามองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยความสงสัย เธอสงสัยว่าเขาเข้ามาที่นี่ได้อย่างไร ดินแดนที่เธออยู่ไม่เคยมีคนแปลกหน้าเข้ามาร่วมสามร้อยปีแล้ว

“ตลอดชีวิตผม ผมยกให้พ่อหมดแล้วทุกอย่าง ที่อยากให้ทำผมทำให้หมดแล้ว จากนี้ไปผมขอชีวิตผมคืนครับ” “อวดดี! งั้นแกก็ไปเลย ไปให้พ้น ๆ หน้าฉันแล้วอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีก ออกไป๊!”

จูบนั้นค่อย ๆ ผ่อนลงจากความรุนแรงกลายเป็นอ่อนโยนจนหญิงสาวร่างบางอ่อนระทวยหัวใจโบยบินล่องลอยเบาหวิวเผลอตัวยอมโอนอ่อนไปกับความกักขฬะนั้น

ปลายจมูกคมกดลงที่พวงแก้มเนียนใสพร้อมกับสูดดมความหอมเข้าเต็มปอด “ฉันจะเลี้ยงเธอให้โตกว่านี้ แล้วค่อยเชือด” มุมปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์

‘อันตัวพี่มีใจรักมั่นเพียงเจ้า. แม้นว่าเราจะต่างชั้นกันเพียงไหน. ขอให้เจ้าจงเชื่อมั่นด้วยหัวใจ. ถึงชีพวายพี่ไม่คลายรักเจ้าเอย.’ บทกลอนอันแสนหวานที่มาพร้อมกับของกำนัลที่เป็น...กำไลข้อมือลวดลายสวยงาม

“พี่รักเอ็งและจะขอรักแบบนี้ทุกชาติไป” คำมั่นสัญญาถือเป็นพันธะอย่างหนึ่ง และไม่ว่าจะอยู่หรือตายคำสัญญานี้ก็ไม่มีวันจางหาย!

อำนาจของเงินตราที่สามารถซื้อทุกสิ่งทุกอย่างตามที่ต้องการได้ แต่มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ว่าเงินจะมากมายแค่ไหนก็ไม่อาจซื้อได้ นั่นคือ ‘ความจริงใจ’

สายตาที่มองมาที่ชายหนุ่มมีความปิติยินดีและเต็มไปด้วยความรัก ความคิดถึง “ในที่สุดคุณพี่ก็กลับมา น้องรอคุณพี่มานานมากแล้วเจ้าค่ะ”