เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอ ก็ค้นพบว่าตัวเองทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างบุตรสาวของตระกูลหมอชื่อดัง ซูหรง

เธอใช้ผ้าพันคอของตนเองโน้มคอเขาลงมาหา เขายันแขนเอาไว้บนกำแพงเหนือศีรษะเธอ มองจากด้านข้างจะเห็นเหมือนทั้งสองคนกำลังจูบกันอยู่ เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันเพียงฝ่ามือกั้นเท่านั้น

ร่างของหญิงวัยกลางคนที่นอนจมกองเลือดอยู่ พร้อมกับเสียงร้องเรียกที่เต็มไปด้วยความตระหนก ทำให้เธอที่เดินโซเซลงมาจากรถหยุดชะงัก ดวงตาแดงก่ำของธีรัชจ้องมองเธออย่างเคียดแค้น "เธอจะต้องชดใช้...พิณลดา!"

มือหนาบีบแขนเธอแน่นขึ้นจนเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “คุณ...ฉันเจ็บ!” “เจ็บเหรอ?” เขาหัวเราะหยัน ก่อนจะพูดช้าๆเน้นทีละคำ “ต่อจากนี้...เธอจะต้องเจ็บกว่านี้อีก”

“ข้าเป็นมหาอุปราชาของหงสาวดี ต่อให้ชะตาจะเป็นเช่นไรข้าก็จะยอมรับมัน” พระองค์สบตากับหญิงอันเป็นที่รัก แววตาแนวแน่มั่นคงของชายชาตินักรบทำให้บุหลันน้ำตาไหลพราก สวมกอดพระองค์เอาไว้แน่น