ร่างของหญิงวัยกลางคนที่นอนจมกองเลือดอยู่ พร้อมกับเสียงร้องเรียกที่เต็มไปด้วยความตระหนก ทำให้เธอที่เดินโซเซลงมาจากรถหยุดชะงัก ดวงตาแดงก่ำของธีรัชจ้องมองเธออย่างเคียดแค้น "เธอจะต้องชดใช้...พิณลดา!"

มือหนาบีบแขนเธอแน่นขึ้นจนเธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด “คุณ...ฉันเจ็บ!” “เจ็บเหรอ?” เขาหัวเราะหยัน ก่อนจะพูดช้าๆเน้นทีละคำ “ต่อจากนี้...เธอจะต้องเจ็บกว่านี้อีก”

“ข้าเป็นมหาอุปราชาของหงสาวดี ต่อให้ชะตาจะเป็นเช่นไรข้าก็จะยอมรับมัน” พระองค์สบตากับหญิงอันเป็นที่รัก แววตาแนวแน่มั่นคงของชายชาตินักรบทำให้บุหลันน้ำตาไหลพราก สวมกอดพระองค์เอาไว้แน่น

เขาทำให้เธอรักหมดหัวใจ แล้วก็ทำลายมันอย่างไม่มีชิ้นดี... วันที่เขารักเธอหมดหัวใจ กลับเป็นวันที่รู้ว่า...เธอแตกสลายไปแล้วโดยที่เขาไม่เคยรู้ตัว

เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้ง เธอ ก็ค้นพบว่าตัวเองทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างบุตรสาวของตระกูลหมอชื่อดัง ซูหรง

แดนดินปรายตามองเขาอย่างเย็นชา “อีวาน วอลลอฟ ฟังไว้ให้ดี—ผมไม่ได้อยากมาอยู่ตรงนี้ ไม่ได้อยากคุ้มครองคุณ และที่แน่ๆไม่ได้คิดจะลอบฆ่าคุณด้วยซ้ำ เอาง่ายๆคือผมไม่ได้อยากข้องเกี่ยวกับคุณเลยด้วย"

เขาเติบโตมาใต้เงาของนาง อาจารย์ผู้เย็นชาที่คอยสอนวิชาและปกป้องเขาเสมอ จนวันที่เขารู้ความจริง…ว่า นางคือคนฆ่าพ่อแม่ของเขาด้วยมือตัวเอง ความรักที่เคยอ่อนโยนกลับกลายเป็นเพลิงแค้น

เธอใช้ผ้าพันคอของตนเองโน้มคอเขาลงมาหา เขายันแขนเอาไว้บนกำแพงเหนือศีรษะเธอ มองจากด้านข้างจะเห็นเหมือนทั้งสองคนกำลังจูบกันอยู่ เธอเงยหน้าขึ้น ใบหน้าของเขาและเธออยู่ห่างกันเพียงฝ่ามือกั้นเท่านั้น