“ยามรบ พี่ไม่เคยถอย ยามนี้...ก็เช่นกัน”

จงอยู่เคียงข้างข้า ชนะไปกับข้า หาไม่...ก็จงพังพินาศไปพร้อมกัน!

"ยังคบไม่ถึงหนึ่งนาทีก็จะจูบแล้วเหรอวะ?" "ก็รีบ... กลัวเจ๊ตายก่อน" ดูมัน แทนที่จะแช่งตัวเอง

กลางคืนก็ว่ากลับไปกับเพื่อนนะ แต่ไหงตื่นมา...คนที่อยู่ ‘ใน’ กายฉันถึงเป็นท่านประธานไปซะได้?!

ออกไปก็โดนซอมบี้กิน อยู่ในห้องก็โดนพี่จับกิน เอายังไงดีเนี่ยยย

เจวาย้อนเวลามาเพื่อปลดปล่อยผีทหารแสนดื้อไปสู่สุขคติ แต่ไปๆ มาๆ ... ดูเหมือนจะเป็นภารกิจที่ได้แก้ผ้า...มากกว่าแก้ปม

เซียนถังต้องเดินทางไปชมพูทวีป แต่งานนี้ไม่ง่ายนัก เพราะมีปีศาจกระทิงคอยจ้องจะกินเนื้อไปตลอดทาง "หยุดคิดสัปดลเสียเถอะ เจ้าปีศาจ"

นาฬิกาพกโบราณที่ฉันขโมยมา แทนที่มันจะส่งเสียงติ๊ก ๆ ดันส่งเสียงหลอน ๆ ออกมาว่า "ข้าคือแจ็ค เดอะริปเปอร์ จงช่วยข้า ให้ข้ากลับมามีชีวิตอีกครั้ง!"

คุณอาขี้แกล้งอย่างหลวงฤทธานนท์นี่ใครกัน มีในวรรณคดีเรื่องนี้ด้วยหรือ?

“มือเล็กๆ ของเจ้าไม่ควรจับของมีคมเช่นนี้” "..." “ส่วนนี้...อาจเหมาะให้เจ้าจับมากกว่า”

ริกเตอร์สไลด์ประตูเปิดให้ พร้อมรอยยิ้มกระหาย “เชิญครับ คุณครู”

“ดูท่าวันนี้ข้าจะโชคดี เจอทั้งสมบัติ ทั้งสาวงาม”

ภารกิจสะบะละฮึมกับพระเอกก็ต้องทำ ปราณเป็ดอะไรนี่ก็ต้องฝึก นี่มันจะยากเกินไปไหมเนี่ย?!

แหกคุกหนี? หนีทำไม ในเมื่อผู้คุมที่นี่โคตรอร่อย!

ตั้งใจย้อนเวลามาตามหาพี่ชาย หน้าพร้อม ชุดพร้อม แต่ดันลงผิดฝั่ง! ไปโผล่กลางดงฝ่ายศัตรู! ต้องรีบแก้ผ้าถอดชุดทหารออกเพื่อไม่ให้โดนยิง..ที่มาของคำว่า แก้ผ้าเอาหน้ารอดของแท้

ถวายตัวคืนแรกก็มงลง ได้ตำแหน่งพระสนม...โชคดีสุดๆ!.......ซะที่ไหน

“ไม่ต้องห่วง สาวน้อย ข้าจะทำให้เจ้าเป็นมัมมี่ที่สวยที่สุด...ให้สมกับความงามของเจ้า”

"สลัดผัก! แล้วนี่ฉันควรจะรีบหาทางกลับโลก เอาตัวรอดจากสงครามระหว่างโจรสลัดและรัฐบาล หรือระวังไม่ให้ตกเป็นเมียของบรรดาโจรสลัดก่อนดี!"

ฉันย้อนไปยังอังกฤษในยุคของคิงอาเธอร์ แต่นั่นยังไม่น่าหนักใจเท่ากับเหล่าอัศวินโต๊ะกลมที่แสนจะหล่อเหลา กล้ามใหญ่ ใจปล้ำ ล่ำสัน โดยเฉพาะส่วนนั้นที่ล่ำจริงๆ เฮ้ย! คิดอะไรอยู่อันนา!

เจอกันวันแรก ก็โดนจับกดผนังแล้วเอา ‘ไอ้นั่น’ จ่อคอแล้ว นี่มันนิทานอะไรวะเนี่ย!