“ยามรบ พี่ไม่เคยถอย ยามนี้...ก็เช่นกัน”

"ยังคบไม่ถึงหนึ่งนาทีก็จะจูบแล้วเหรอวะ?" "ก็รีบ... กลัวเจ๊ตายก่อน" ดูมัน แทนที่จะแช่งตัวเอง

เจวาย้อนเวลามาเพื่อปลดปล่อยผีทหารแสนดื้อไปสู่สุขคติ แต่ไปๆ มาๆ ... ดูเหมือนจะเป็นภารกิจที่ได้แก้ผ้า...มากกว่าแก้ปม

เซียนถังต้องเดินทางไปชมพูทวีป แต่งานนี้ไม่ง่ายนัก เพราะมีปีศาจกระทิงคอยจ้องจะกินเนื้อไปตลอดทาง "หยุดคิดสัปดลเสียเถอะ เจ้าปีศาจ"

นาฬิกาพกโบราณที่ฉันขโมยมา แทนที่มันจะส่งเสียงติ๊ก ๆ ดันส่งเสียงหลอน ๆ ออกมาว่า "ข้าคือแจ็ค เดอะริปเปอร์ จงช่วยข้า ให้ข้ากลับมามีชีวิตอีกครั้ง!"

คุณอาขี้แกล้งอย่างหลวงฤทธานนท์นี่ใครกัน มีในวรรณคดีเรื่องนี้ด้วยหรือ?

“มือเล็กๆ ของเจ้าไม่ควรจับของมีคมเช่นนี้” "..." “ส่วนนี้...อาจเหมาะให้เจ้าจับมากกว่า”

"สลัดผัก! แล้วนี่ฉันควรจะรีบหาทางกลับโลก เอาตัวรอดจากสงครามระหว่างโจรสลัดและรัฐบาล หรือระวังไม่ให้ตกเป็นเมียของบรรดาโจรสลัดก่อนดี!"

ริกเตอร์สไลด์ประตูเปิดให้ พร้อมรอยยิ้มกระหาย “เชิญครับ คุณครู”

“ดูท่าวันนี้ข้าจะโชคดี เจอทั้งสมบัติ ทั้งสาวงาม”

ภารกิจสะบะละฮึมกับพระเอกก็ต้องทำ ปราณเป็ดอะไรนี่ก็ต้องฝึก นี่มันจะยากเกินไปไหมเนี่ย?!

ตั้งใจย้อนเวลามาตามหาพี่ชาย หน้าพร้อม ชุดพร้อม แต่ดันลงผิดฝั่ง! ไปโผล่กลางดงฝ่ายศัตรู! ต้องรีบแก้ผ้าถอดชุดทหารออกเพื่อไม่ให้โดนยิง..ที่มาของคำว่า แก้ผ้าเอาหน้ารอดของแท้

ฉันย้อนไปยังอังกฤษในยุคของคิงอาเธอร์ แต่นั่นยังไม่น่าหนักใจเท่ากับเหล่าอัศวินโต๊ะกลมที่แสนจะหล่อเหลา กล้ามใหญ่ ใจปล้ำ ล่ำสัน โดยเฉพาะส่วนนั้นที่ล่ำจริงๆ เฮ้ย! คิดอะไรอยู่อันนา!

“ไม่ต้องห่วง สาวน้อย ข้าจะทำให้เจ้าเป็นมัมมี่ที่สวยที่สุด...ให้สมกับความงามของเจ้า”

“....จงจำไว้ หากข้าล่มจม เจ้าก็ต้องล่มจมไปพร้อมกัน เจ้าตัวเล็กของข้า”

กลางคืนก็ว่ากลับไปกับเพื่อนนะ แต่ไหงตื่นมา...คนที่อยู่ ‘ใน’ กายฉันถึงเป็นท่านประธานไปซะได้?!

ออกไปก็โดนซอมบี้กิน อยู่ในห้องก็โดนพี่จับกิน เอายังไงดีเนี่ยยย

แหกคุกหนี? หนีทำไม ในเมื่อผู้คุมที่นี่โคตรอร่อย!

ถวายตัวคืนแรกก็มงลง ได้ตำแหน่งพระสนม...โชคดีสุดๆ!.......ซะที่ไหน

เจอกันวันแรก ก็โดนจับกดผนังแล้วเอา ‘ไอ้นั่น’ จ่อคอแล้ว นี่มันนิทานอะไรวะเนี่ย!