ซูเม่ยคือนักเขียนนิยายออนไลน์เขามักเขียนให้ตัวเอกอาภัพและน่าสงสารอ่อนแอในขณะที่ตัวร้ายทุกตัวของเขากลับมีจุดจบเลวร้ายอย่างอนาจ โชคร้ายที่ซูเม่ยได้เข้ามาอยู่ในนิยายของตนเองแถมเป็นตัวร้ายซะด้วยสิ

ตาก็โตเหมือนตุ๊กตาร่างก็บางผอมก็ผอมมิมีน้ำมีนวล ท่านประมุขท่านพูดจาโมโหเช่นนี้ไยท่านยังแอบมองแม่นางหลินกันเล่า? อ้าวนั้นท่านจะไปท่านประมุข!!!

ถิงถิงเป็นทหารที่ได้รับบาดเจ็บได้ทะลุมิติมาอยู่ยุคจีนที่ไม่คุ้นเคยเพราะถิงถิงได้รับบาดเจ็บเขาเลยทำอะไรแปลกๆจนชาวบ้านต่างบอกว่าเขาเป็นชายปัญญาอ่อน แต่ชายปัญญาอ่อนคนนี้คือคนที่ฮองเต้ทรงหวงนักหวงหนา

อย่าเข้ามานะ! เจ้าเด็กดื้อฮือๆ ชอบแกล้งเขาไม่พอยังชอบสร้างความวุ่นวายไหนจะชอบมานัวเนีย อ๋า.. ร้อนออกไป๋! แต่อย่างว่าแหละยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุฮันเตอร์คนนั้น ตาแก่นั้นน่ารักชะมัด..

เขาเย็นชาไม่สนใจใคร ไม่เข้าใจใคร ไม่เข้าใจความต้องการมักใช้เหตุผลเสมอ ดวงตาสีดำไร้ประกายของเขาว่างเปล่าจริงๆ แต่มันคืออดีตเพราะเมื่อเขารู้จักฟินชีวิตเขาก็ถูกเเต่งแต้มอย่างงดงาม

ผมเป็นตัวร้ายที่ร้ายกาจและผมก็เป็นตัวร้ายที่เลี้ยงเจ้าสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวกว่าเซิร์กไม่รู้ทำไมท่านนายพลถึงเอ็นดูผมร่วมถึงเจ้าสิ่งมีชีวิตนั้นด้วย!!

บริเซีย อดีตทหารผ่านศึกที่จากไปด้วยโรคชราได้เผลอเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่งที่เรื่องราวของมันจบไปแล้วแต่ชีวิตของตัวละครยังคงต้องดำเนินต่อไปตัวร้ายผู้ตาบอดคนนั้นอดีตทหารผ่านศึกจะจัดการได้หรือเปล่านะ?