- เรื่องสั้น
- 3
- 0
- 0 (0)
Mindquake” คือ ปรากฏการณ์ที่สนามสติ (Mindfield) ของพื้นที่เกิดการสั่นเบี่ยง ผิดเฟส หรือบิดความหมาย ส่งผลตั้งแต่ระดับอารมณ์ของบุคคล
Mindquake” คือ ปรากฏการณ์ที่สนามสติ (Mindfield) ของพื้นที่เกิดการสั่นเบี่ยง ผิดเฟส หรือบิดความหมาย ส่งผลตั้งแต่ระดับอารมณ์ของบุคคล
ทำไมเทคโนโลยีจะพัฒนาควบคู่กับการเมืองไม่ได้! เมื่อการเดินทางข้ามเวลาพาเขามาสู่โลกที่ประชาธิปไตยและวิทยาการก้าวล้ำ ทุกย่างก้าวคือการต่อสู้ เพื่อความรัก และจุดยืนในสังคมใหม่
ผู้พิทักษ์สำคัญ ในหมวด ผู้จารึก ที่สามารถสืบค้นนำออกมาให้อ่านได้
โลกใบนี้...เรายังมีหวังรึเปล่านะ?
เมื่อโลกกำลังถูกรุกราน ด้วยอสูรกายยักษ์ที่ไม่รู้ที่มาที่ไป

เบย์ลี่คือนักวิทยาศาสต์คนเดียวที่เหลือรอดจากการล่มสลายของดาวจูเซน ตัวเธอเองโดยซึ่งไม่รู้เลยว่านอกจากเธอคนเดียวนั้นยังมีผู้รอดชีวิตคนอื่นอีกหรือไม่
ผู้พิทักษ์ระดับสูงสุดที่ควบคุมแผนที่มิติสามชั้น (Tri-Layer Dimensional Map)
ในโลกที่ “ธาตุ” ไม่ใช่แค่สสาร แต่คือพลังแห่งชีวิต มนุษย์ทุกคนเกิดมาพร้อมธาตุเฉพาะตัว — โลหะ แสง พลังงาน หรือแม้แต่รังสี แต่สำหรับ ไค … เขาได้เพียง “ไฮโดรเจน” ธาตุที่เบาและไร้ค่า ในสายตาคนอื่น
Corekeepers - ผู้คุ้มครองแกนหลักของความจริง และช่างผู้รักษาจังหวะของจักรวาล
ผู้พิทักษ์หมวดที่ 4 เป็นหน่วยพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อรับมือกับ “สิ่งที่ไม่ควรมีอยู่”
ไม่ใช่พลังจิตแบบเวทมนตร์ ไม่ใช่ “พลังพิเศษ” ที่คนบางคนครอบครองเป็นส่วนตัว มันคือฟิสิกส์ของสติ
หมวดผู้จารึก คือ หนึ่งในสถาบันที่ลี้ลับที่สุดของจักรวาลหน่วยงานที่ไม่เพียงแต่เฝ้าดูประวัติศาสตร์ หากยังเป็นผู้รักษา “ความหมาย” ของความเป็นจริง
Rift Wardens ถือเป็น “กระดูกสันหลัง” ของจักรวาลในแง่ของการรักษาเสถียรภาพ
สภาผู้พิทักษ์ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางแห่งการประสานงานระหว่างหมวดผู้พิทักษ์ทั้งห้า
ผู้พิทักษ์จึงเป็นมากกว่าผู้ป้องกัน พวกเขาเกิดขึ้นเพื่อยืนระหว่างความสั่นสะเทือนของจักรวาล กับความสงบของมนุษยชาติ
เรื่องราวของโลกในปี 2060 ที่ได้มีทวีปใหม่ถือกำเนิดขึ้นใจกลางมหาสมุทรแปซิฟิก มนุษย์โลกจะตอบสนองอย่างไร ความสัมพันธ์ของพวกเขาจะเป็นอย่างไร จะเป็น มิตร?หรือศัตรู?
โรงเรียนที่รวบรวมนักเรียนผู้มีความสามารถทางวิทยาศาสตร์หลากหลายสาขามาอยู่รวมกัน เพื่อก้าวข้ามขีดจำกัดของตนเอง ไขว่คว้าไปสู่ความฝันอันเป็นความสำเร็จสูงสุดในดินแดนมงกุฎใต้
เรื่องเล่าที่คล้ายความฝัน…แต่บาดลึกกว่า ในโลกที่มนุษย์เทใจให้กับสิ่งที่ไม่มีหัวใจ พวกเขาไม่รู้ว่าเมื่อขอให้มัน “จดจำ” เขาเป็นได้แค่ข้อมูล เป็นจุดแสงสลัวราง ในระบบที่ไม่มีวันล่ม ไม่มีตัวตน

เสียงร้องของนกแสกในยามราตรีนั้น...อาจเป็นเสียงร้องของชาย..ผู้จมทุกข์ใต้ความเจ็บปวดและความทรมาน..
ศรแห่งเวลามุ่งไปเพียงข้างหน้า บิดาผู้ไม่ยอมเอยคำร่ำลา โศกนาฏกรรมทำชีวิตแหลกสลาย ในอนาคตที่ถูกอดีตทำลาย… หากทว่าสัมพันธภาพอนุญาต เขาจะสามารถกลับไปแก้ไขความผิดพลาด หรือจะถูกพันธนาการแห่งเวลาทรมานตลอดไป