นิยายจบล่าสุด

เขาคือพยานเพียงคนเดียวที่รอดชีวิตจากฆาตกรต่อเนื่อง "นักล่าเสื้อกันฝน" แต่ยิ่งรื้อฟื้นความทรงจำ... เขาก็ยิ่งสงสัยว่าตัวเองเป็น "เหยื่อ" หรือ "ผู้ล่า" กันแน่

กรรมบางอย่าง...ไม่ได้จบลงที่ความตาย แต่ถูกสืบทอดผ่านสายเลือด ในเรือนไม้สักที่กาลเวลาหยุดนิ่ง...เสียงเพลงกล่อมเด็กยังคงดังแว่ว...รอคอยการกลับมาของทายาทคนใหม่ เพื่อเริ่มต้น "ธรรมเนียม" บทต่อไป

ฐิติมนต้องการผ่านช่วงทดลองงานเพื่อจะได้ทำงานที่เดียวกับเพชร เธอหวังจะพัฒนาความสัมพันธ์ จึงต้องรับทำงานในหมู่บ้านอาถรรพ์ เพียงเริ่มงานก็มีเหตุการณ์ชวนขวัญผวาหลายครั้ง เธอภาวนาขอให้ทุกอย่างราบรื่น

ผมอาจเป็นคนคนหนึ่ง หรืออาจเป็นเทพ หรืออาจเป็นภูต “ผม” คือใครสุดแล้วแต่คุณจะนิยาม แต่ผมข้ามผ่านกาลเวลาอันไม่มีเส้นกั้นแบ่ง และมีเรื่องราวมากมายอยากเล่าให้ฟัง เรื่องลึกลับที่มีแต่ผมเท่านั้นเป็นคนเล่า

เธอยังอยู่ในนั้นแม้เธอจะออกไปนานแล้ว...

เมื่อ กรุณกรณ์ หมอธรรมฝั่งไทย ต้องเผชิญหน้ากับ บาทหลวงอาร์ซี จากวาติกันในภารกิจปราบผีเดียวกัน "ขอโทษทีนะ ดับเบิ้ลบุ๊ก" คือจุดเริ่มต้นของการปะทะกันของสองศาสตร์! แล้วศาสตร์ไหนล่ะ ที่แน่กว่ากัน?

กฎประหลาด

สิบสองชั่วโมงคือกำหนดเวลาที่ทีมช่วยเหลือจะมาถึง... แต่เขาจะรอดถึงสิบสองนาทีข้างหน้าได้หรือไม่"

เหนือกาลเวลา ที่ซึ่งแสงอาทิตย์มิอาจส่องถึง และเงาจันทร์มิอาจครอบคลุม มีดินแดนต้องห้าม ที่ผู้คนเรียกขานกันว่า “ผืนแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์” ไม่มีใครรู้ว่ามันอยู่ ณ ที่ใด บางคนว่าอยู่เหนือเมฆ บางคนว่า....

เมื่อพวกแกอยากฟัง ฉันจะเล่าเอง

ไม่มีใครจำได้ว่าบ้านหลังนั้นมี “ห้องเพิ่มมาอีกหนึ่งห้อง”แต่ในคืนแรกที่พวกเขาไปถึง… ประตูห้องที่ไม่ควรมี กลับเปิดรออยู่แล้ว

ในวันที่ความตายเดินได้ สี่เพื่อนร่วมคำสัญญาจะรอดไปด้วยกัน แต่ยิ่งก้าวต่อ ความหวังยิ่งสั่นคลอน ความจริงบางอย่างกลับพร้อมฉีกทุกสายสัมพันธ์… ใครกันแน่ที่จะผ่านเมืองมรณะและไปถึงวันพรุ่งนี้ได้จริง?

มันเริ่มต้น..เมื่อเขาเปิดอ่านหนังสือของเธอ เสียงเพลงแผ่วเบา...นำเขาสู่ประตูที่ไม่ควรถูกเปิด เสียงนั้น...ไม่มีไครได้ยินนอกจาก "ผู้ถูกเลือก"

รวมเรื่องเล่าสยองขวัญ ที่เล่าประสบการณ์หลอนของแต่ละคนในโรงเรียน ทั้งครู นักเรียน ภารโรง และผอ. ในโรงเรียนเดียวกัน

เมื่อแสงสุดท้ายของวันดับลงทำให้เขาซึ่งอยู่ในอีกภพหนึ่งได้บังเอิญเจอกับเธอหญิงสาวผู้ที่แสนจะสดสัยจนทำให้เขาคิดอยากจะอยู่กับเธอตลอดไป

"เมื่อโลกพังทลาย… แต่ชีวิตยังต้องไปต่อ" ในวันที่เชื้อซอมบี้ระบาดไปทั่ว ผู้คนต่างดิ้นรนเอาตัวรอด ทว่า ดัชกลับเลือกใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง—ปลูกผัก เลี้ยงไก่ นอนเล่นอ่านหนังสือ ใช้ชีวิตแบบสโลว์ไลฟ์

พวกมันไม่ได้ต่างจากมนุษย์เท่าไรนัก เว้นเพียงแววตาที่ขาดประกายและความหิวกระหายที่พร้อมกลืนกินทุกชีวิต ปริศนาที่พ่อของเขาทิ้งไว้เมื่อสิบสองปีก่อน บ่งบอกว่าพวกมันไม่ใช่แค่ผู้ติดเชื้อธรรมดา หากแต่เป็น...

เล่นด้วยกัน ต้องรับผิดชอบร่วมกัน เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป ถ้าเธอตายเธอก็จะพาพวกมันตายไปด้วยกัน ไปเป็นเพื่อนกันต่อในโลกวิญญาณ