"นายลองง้อแสงอาทิตย์ด้วยดอกบัว แทนที่จะเป็นกุหลาบ พาเธอไปเดทที่วัด แทนที่จะเป็นร้านอาหารหรู ๆ ดูสิ" โซดา เอ่ยแนะนำพระพายพัฒน์หรือจ้าวพายุออกมาอย่างนึกสนุก แต่ใครจะคิด ว่านายแพทย์ อายุ 35 จะทำมัน.....

เกิดมาเป็นบุตรชายของสตรีม่ายชื่อดังแห่งหยางโจวทั้งที มารดาบอกว่าย่อมไม่ต้องการให้ข้าหดหัวอยู่ในกระดองและย่อมไม่ต้องการให้ข้าเป็นคุณชายเจ้าสำราญ เช่นนั้นอันธพาลน้อยผู้นี้จะทำเพื่อท่าน

ภาคแรกให้นางได้ช่วยเหลือบิดามารดาออกจากครอบครัวใจร้าย ต่อมาภาคที่สองสรรค์ก็ให้นางได้ตามหาจวินเทียนมาเป็นสามีและกอบกู้โลก และภาคที่สาม เหตุใดบุตรชายของนางต้องเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น

กลับมาครานี้ นางจะเลือกรักผู้ใด ชังผู้ใดก็ย่อมได้ อันว่าเลือดย่อมข้นกว่าน้ำแล้วอย่างไร ในเมื่อนางมีบทเรียนจากชาติที่แล้วให้เห็น

“เป็นวิญญาณนี่ กินข้าวได้หรือไม่ ข้าหิวแล้วนะ” เสียงของหญิงสาวนางหนึ่งดั่งขึ้นมาอย่างรำพึงรำพันในสิ่งที่วางอยู่ด้านหน้าแต่แตะต้องอันใดมิได้ กับครอบครัวใหม่และระบบเจ้าบังคับ...

เมื่อเขา…ฟื้น ขึ้นมาในร่างของคนอื่น และเขา…อีกคน ยังไม่เคยลืมเหตุการณ์ในอดีต เรื่องราวระหว่างคู่หมั้นของเขา…คนนี้ กับคนในฝัน… และผมจะจบลงแบบไหนกัน

“ขอจูบได้มั้ยครับ” ริมฝีปากหนาค่อยๆ เคลื่อนตัวเข้ามาหา ริมฝีปากบางอย่างช้าๆ สายตาที่จ้องมองกันคล้ายมนต์สะกดที่ทำให้ฝ่ายที่โดนร้องขอ มิอาจปฏิเสธหรือเอื้อนเอ่ยใดๆ ออกมาได้

ไม่ได้ตายลงเพราะทำความดี แต่อยู่ดีๆ ก็ได้มาเกิดใหม่แบบงงๆ ก่อนตายก็เพราะโวยวายที่แฟนไปมีกิ๊ก เกิดใหม่ชาตินี้ดันมีคนเข้ามาถามว่ามีสัญลักษณ์เป็นโน๊ตดนตรีอะไร คนเดียวไอ้ซอลไม่ว่าแต่มายกฝูงแบบนั้นคืออะไร

จะทำยังไง เมื่อพรหมลิขิต บรรดาลให้นายหัวหนุ่มจากแดนใต้ผู้แสนเย่อหยิ่ง กลับมาเจอเขานายเอกผู้แสนเอาแต่ใจในงานสัมนา พร้อมกับเพื่อนสนิทแดนอีสานทั้งสองคน

กูว่า เรามาเล่าเรื่องพวกเรา.. ดีกว่าว่ะ ... เป็นเรื่องราวระหว่างเพื่อน 3 คน ที่บางครั้งก็น่าคิดว่า พวกเรามาเป็นเพื่อนกันได้ยังไงวะ ? เอาเป็นว่า..มีทั้งสนุก เศร้า เหงา ฮา ดราม่า กวนๆ แล้วเจอกัน :)