•หนูแดง•

เพราะคุณหนูใหญ่เช่นนางเอาแต่เมาหัวราน้ำมิเว้นว่าง ครอบครัวจึงพึ่งพาพ่อสื่ออย่างเขาให้มาช่วยหาสามีให้ ทว่านางมิอยากได้บุรุษอื่นใด นอกจากเจิ้งอ๋องที่เพิ่งจะหมั้นหมายกับคุณหนูสกุลอื่นผู้นั้น!

ผมเป็นซอมบี้ แต่ผมไม่กินคนและยังมีสติสัมปชัญญะครบถ้วน ทว่าหมอนั่นก็ยังไม่ไว้ใจผม ไม่ไว้ใจไม่พอ แถมไม่ฆ่า แต่ถีบส่งผมเข้ากองร้อยซอมบี้ฮันเตอร์เพื่อล่าซอมบี้แทน นี่มันเรื่องบ้าอะไร จะให้ล่าตัวเองเรอะ!

กฏของโอเมก้ามีเพียง 2 ข้อ หนึ่ง...ยอมเป็นของอัลฟ่าสักคนเพื่อรักษาชีวิต สอง...ฆ่าให้หมดเพื่อเป็นผู้ชนะของเกม คนอย่างเจเรมีหรือที่จะเลือกข้อแรก คิดว่าวายร้ายอย่างเขาจะยอมอ้าขาให้ใครมันง่ายเกินไปแล้ว!

“นี่เถาวัลย์เนื้ออ่อน มีสีเขียว เถาเล็ก ค่อนข้างจะบอบบาง ส่วนนี่...เถาวัลย์เนื้อแข็ง เป็นไม้ล้มลุก เนื้อแข็งม้ากมาก ไม่เชื่อก็ลองพิสูจน์ดูสิ” มันพูดถึงเถาวัลย์ไหนของมันอยู่วะ!?

"ตกใจทำไม ก็แค่แบ่งตัว" ซีโนกับร่างแยกอีกหลายร่างทำหน้าโหดใส่ขณะที่ดวงตาเรียวมองร่างเปลือยพวกนั้นแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ "รีบไปหาเสื้อผ้าไปก่อนไป ของพวกนายจะฟาดหน้าฉันอยู่แล้ว"

แอบชอบมาตั้งนาน แต่คิดว่ามันไม่ได้ชอบผู้ชาย พอจะสารภาพรัก มันดันมาบอกผมอย่างนี้ซะงั้น "โรม เรามีแฟนแล้ว เป็นผู้ชาย" ฮะ? "คือ...เราเป็นรุก" ป้ามึงเถอะไอ้จอมแก่น! แล้วจะให้กูเป็นรับหรือไงวะ!

สายตาที่จ้องมองยังอีกฝ่ายดูมั่นคงและบ่งบอกชัดเจนว่าหลงใหลคนตรงหน้ามากเพียงใด ก่อนเสียงทุ้มจะดังลอดริมฝีปากหนา "ผมเป็นของนายท่านแค่คนเดียวครับ" "งั้นก็ทำให้ฉันพอใจซะเจ้าทาส"

ร้องเพลงอยู่ดีๆ จู่ๆก็มีไอ้บ้าแว่นมากอดขาแล้วบอก "เป็นเมียพี่ฟ้านะครับ สมมติว่าคุณชายรักพี่ฟ้านะ" เมียเมออะไรเล่า! ตามกลับบ้านมาอีก "เจาะหัวนมด้วย เซ็กซี่จัง" อย่ามาเลิกเสื้อคนอื่นดูตามใจชอบนะเว้ย!

เขาคือทาสแมวที่มีญาณทิพย์ ส่วนเขาเป็นจิตวิญญาณของนกพิราบ บินมาตกที่สวนหลังบ้านอย่างนี้ก็ต้องดูแลอย่างไร้ทางเลือก แต่ดูเจ้านกหนุ่มนั่นจะไม่ค่อยเชื่อฟังเลยแฮะ บิขนมปังวางล่อให้มาที่เตียงก็แล้วกัน

อกหักไม่ยักตายเมื่อมีหนุ่มหล่อคนใหม่มาเคียงข้าง แต่ต้องไม่ใช่ท่านรองเจ้ากรมจากยุคสมัยโชซอนที่หลุดออกมาจากหนังสือนิยายอย่างนี้! "ที่แห่งนี้...ใช่โชซอนหรือไม่แม่นาง" ไม่! ไม่ใช่! นี่มันโซลศตวรรษที่ 21!

อกหักไม่ตาย แต่ช้ำใจจนต้องหอบร่างมาพักใจถึงประเทศลาวเป็นเดือนๆ และจะดีกว่านี้มากถ้าหากเอเจนซี่ทัวร์ที่ผมขอให้หาไกด์ให้ไม่ส่งไอ้เด็กกุ๊ยนั่นมา "เป็นเกย์บ่นิ อย่ายุ่งกับดากข้อยเด้อ" ...มารดาเอ็งเถอะ!

ชีวิตของติ่ง แค่ได้แอบตามอยู่ห่างๆ ก็สุขใจ แต่ไม่ยักคิดว่าพอเปลี่ยนรูปโปรไฟล์แล้ว เน็ตไอดอลอย่างเขาจะทักมา... ‘น่ารักจัง อยากรู้จัก ชื่ออะไรครับ’ เฮ้ยๆๆๆๆ!

“ผมมีลูกต้องเลี้ยงนะครับ ขอร้องล่ะ ของานให้ผมทำเถอะ ลูกผมเพิ่งสามขวบเอง” “ไม่” “พี่ทำผมท้องแล้วพี่จะไม่รับผิดชอบผมกับลูกแบบนี้ไม่ได้นะพี่แสบ! น้องไม้โทเป็นลูกพี่นะ!” ลูกกูมะเขืออะไรล่ะไอ้เบาหวาน!

เหล่าเซียนกระทำผิดถูกขับไล่จากสวรรค์ ครั้นจุติมาเกิดในเมืองมนุษย์ก็กลับกลายเป็นอมนุษย์ ดุร้ายและป่าเถื่อนเยี่ยงอสุรกาย... "เลือกเอาว่าจะให้น้องเจ้าเป็นฮูหยินของข้า หรือเจ้าจะมาเป็นฮูหยินเสียเอง"

"ให้เรียกนายว่าพ่อไม่ได้หรอก" "งั้นก็ป๊ะป๋า" "ไม่ได้" "แด๊ดดี้" "นี่...พอเลย" "ดาดา" คำตอบหลุดจากปากลูกสาว เท่านั้นคุณพ่อกำมะลอก็ยิ้มเผล่ "เรียกว่าดาดาก็ได้เนอะ น้องณดาคนเก่ง" ไอ้หมอนี่มันหน้าด้าน!

ญาติผู้พี่ของนางตบแต่งฮูหยินเข้าตระกูล ใจของนางแหลกสลายแต่ต้องแสร้งทำยินดีด้วยมิอาจทำสิ่งใดได้ การญาติดีต่อ "พี่สะใภ้" คือสิ่งที่นางควรกระทำ หากทว่าผู้ใดเล่าจะรู้ว่าพี่สะใภ้ของนางนั้น...เป็นผู้ชาย!

เพราะเลียนแบบพญาเวนไตยที่ลักพานางกากี กัณฏาจึงลักพาอสิระมา หากแต่เซ่อซ่าทำหล่นไปยังโลกมนุษย์ ปฏิบัติการตามกลับต้องมา แต่ประเดี๋ยวนะ เดือนมหา'ลัยคืออะไร ไหนบอกให้รู้หน่อยซิ พี่ครุฑงงไปหมดแล้ว!

หนึ่งบุรุษรั้งตำแหน่งจอมทัพแห่งแคว้น อีกบุรุษเป็นเพียงหมอแห่งแคว้นกบฎ เมื่อชีวิตรอดเงื้อมือมัจจุราช แม่ทัพหนุ่มจำต้องแสร้งบ้าใบ้เพื่อกลับแคว้น แต่ดวงใจกลับปฏิพัทธ์ต่อท่านหมอเสียอย่างนั้น

"ทะ...ท่านชาย ไม่เหมาะมั้งเพคะ" "แน่ะ เรียกผมว่าท่านชายอีกแล้ว งั้นผมจะแทนตัวเองว่าชายบ้างก็แล้วกัน โอเคไหมคะพี่แก้ม" "แต่ว่า..." "ไม่แต่ค่ะพี่แก้ม ตามใจชายนะคะ" อย่ามาป้ายยากันตามใจชอบนะคะท่านชาย!