ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

คบกับพี่ เธออาจจะเจ็บทุกวัน รับได้ไหม?

“หล่อชะมัด แต่นั่นมัน…หางนี่นา กรี้ด!” หลิวเมี่ยวเมี่ยวกรีดร้องขึ้นด้วยความตกใจ หลังจากที่เธอยืนสำรวจชายแปลกหน้าที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงของเธอมานานหลายนาที

วินาทีที่เขาปรากฏตัวขึ้น ห้วงเวลาแห่งประวัติศาสตร์ก็เริ่มหมุนเปลี่ยนทิศ...

องค์ชายสาม 'จ้าวเสี่ยวเฟิง' เก่งอยู่สองอย่าง คือร้องไห้กับกินนม....

อายุก็ตั้งสี่สิบกว่าแล้ว ใครจะไปคิดว่าจะมานั่งตกหลุมรักใครได้อีก แถมเขายังเป็นแค่เจ้าของร้านคาเฟ่เล็ก ๆ ที่อายุพอพอลูกชายคนโตอีกต่างหาก

ไกด์ คนธรรมดาที่ใช้ชีวิตอย่างธรรมดาไปกับจินตนาการและเรื่องเพ้อฝันไปวันๆ กลับมีเหตุ การณ์ที่ทำให้ต้องเข้าไปผจญภัยในเกมที่มีอิสระและเปรียบเสมือนโลกใบที่สอง นามRising Era

วันสิ้นโลกมาเยือน ภูเขาและแม่น้ำพังทลาย โลกมนุษย์กลายเป็นนรก หวังเทาค้นพบโดยไม่คาดคิดว่าเขาไม่เพียงแต่สามารถมองเห็นแถบ HP ของสิ่งมีชีวิตได้เท่านั้น แต่สิ่งมีชีวิตที่เขาฆ่ายังสามารถดรอปไอเทมได้!

จากมนุษย์สู่พระเจ้า

ตอนอ่านนิยายเธอไม่เคยเข้าใจ..ทำไมรักแรกของพระเอก ต้องเป็นนางร้ายด้วยนะ แต่ก็แค่สงสัยไง..ไม่จำเป็นต้องส่งเธอมาพิสูจน์ก็ได้

เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือคนเก่ง ข้ามันเลือดนักสู้ ข้ามันเป็นคนที่มีความอดทนสูงอยู่แล้ว!!

จะมีผัวทั้งทีขอเป็นคนมียศหน่อยได้ไหม จะเป็นปลัดหรือนายอำเภอก็ได้ ไม่ใช่ยศโจรแบบนี้!!

ไอเดนก็ค่อนข้างแน่ใจว่าตัวเองเป็นมนุษย์สัตว์สายพันธุ์แมวคนหนึ่งที่ ไม่ได้มีอะไรที่ชอบเป็นพิเศษ แต่ไม่รู้ทำไม เวลาที่เห็นหางสีเทาขนาดใหญ่ที่แสนจะนุ่มฟูนั้นขยับไปมา เขาถึงได้อยากพุ่งเข้าไปตะปบนัก

หญิงที่ถูกหย่าจนต้องคิดสั้น ยามนี้กลับมาอีกครั้งในฐานะอนุหยวนอ๋อง คอยดูเถิด ทุกสิ่งที่ควรเป็นของนางและลูก นางจะเอากลับคืนมาทั้งหมด !

มือฉันเริ่มสั่นไหวกับร่างกายอันเหนื่อยล้า ร่างกายของฉันถูกปกคลุมไปด้วยเลือดของบักเฮ้า ฉันชนะมันได้ ผู้คนต่างจดจำฉันว่าเป็นผู้พิชิต แต่พวกเขาจะรู้หรือไม่ ว่าชีวิตฉันผ่านอะไรมาบ้าง ฉันจะเล่าให้ฟัง

หล่อเหลา ลีลาดี และไม่มีเมีย กฏสามข้อที่นางจะรับเข้าฮาเร็ม

"ลูกชายมาเฟียแล้วไง สุดท้ายก็เมียกู" "พลาดท่าให้แค่ครั้งเดียวอย่ามาเรียกเมีย"

เธอผิดเองที่เลือกทางเดินโง่ ๆ นี่ พิมพ์นาราทรุดตัวอยู่กับพื้นอยู่ตรงหลังประตูบ้าน ตรงที่ที่กวีวัธน์เพิ่งจะเดินออกไป