นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ตัวข้า มู่เซียนเซียน ได้แยกจากครอบครัวเป็นเวลากว่า 2000 ปี หลังจากที่ข้าได้สร้างค่ายกล “ห้วงกาลเวลานิรันดร์” ได้สำเร็จ ถึงคราที่ข้าจะได้กลับไปเสียที

เขาขึ้นชื่อว่าเป็นองค์ชายจอมเสเพลที่สุดในบรรดาเชื้อพระวงศ์และชอบท่องเที่ยวเล่นนอกวังเป็นชีวิตจิตใจ จู่ ๆก็มีเรื่องทำให้เขาต้องดึงสตรีเข้ามาพัวพันอยู่ข้างกาย ทำยังไงได้ละในเมื่อนางถูกกำหนดให้เป็นของเขา

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

ผมเสียพรหมจรรย์ให้พี่แล้ว พี่ต้องรับผิดชอบผมนะ!!

พนักงานคนแรกเดินเข้ามาสมัครงาน part time ในร้าน พร้อมกับมุบมิบในใจว่า 'น่ารักสัด'

เธอถูกเจ้าหนี้ตามผลาญ เขาอุปถัมภ์เธอ เพื่อดูว่าเธอจะดิ้นรนต่ออย่างไร แต่สุดท้ายกลับตกหลงรักเธอจนโงหัวไม่ขึ้น

ชีวิตธรรมดาของนักเรียนผู้มีพลังในการปฎิเสธทุกสิ่งไม่เว้นแม้แต่โชคชะตา

“อีกไม่นานพี่ก็จะไม่อยู่ให้คุณเบื่อแล้วล่ะค่ะ”

หญิงสาวที่เปรียบเหมือนคำสาปที่ถูกเกลียดคงจะมีแต่พระเจ้าเท่านั้นที่จะรักนาง ชะตาแสนอาภัพทำให้ผู้อยู่บนฟ้าอยากช่วยเหลือ ปรารถนาสุดท้ายของนางจึงเป็นการขอสั่งสอนคนที่ทำให้ใจนางต้องเจ็บปวด

ความรักที่ใช่ คนที่ถูกใจ ยอมที่จะคบซ้อน ต่างคนต่างมีแฟน สุดท้ายก็เลือกเดินออกมา รักแท้ที่ไม่ได้ถูกต้อง ควรหยุดและก้าวต่อไป ทรมานทั้งคู่ เป็นได้แค่ฐานะเพื่อนสนิท ที่เจอกันตลอดไป รักเธอนะตลอดไป ( จบ )

"โง่มากถึงขนาดไม่รู้เลยเหรอม่านไหม ผู้ชายเวลามันอยากเอาจนหน้ามืดน่ะ มันก็พูดได้ทุกอย่างนั่นแหละ" "คุณปราณ!"

เถียนไฉ่เวยเกิดใหม่ในร่างเด็กสาวชาวนาที่ถูกคนทั้งตระกูลดูแคลน บิดาไม่แยแส มารดามิสู้คน น้องสาวเป็นใบ้ ชะตาแสนอาภัพเหล่านี้ ตนไม่ขอรับไว้ ชีวิตใหม่นี้ ข้าขอลิขิตเอง!