ทำไมคนอย่างฉันมันต้องเจอแต่ความรักที่ซอกช้ำอยู่ตลอดนะ ขนาดผู้ชายที่คบกันเกือบ 7 ปียังทำผิดต่อเธอแค่ครั้งเดียว แต่ต้องเลิกรากันตลอดไปเพราะไปทำผู้หญิงคนอื่นท้อง รักที่ไม่ได้ครอบครองมันเป็นอย่างนี้สินะ

เพราะไม่อยากเข้าพิธีวิวาห์กับชายจากตระกูลอันสูงส่ง ที่บิดามารดาหมายมั่นปันมือไว้ คุณหนูผู้เพียบพร้อมจึงยอมหนีไปกับชายพายเรือขายฟืนไร้สกุลรุนชาติ

ืทใวฝ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

คุณเคยลองเป็นแมวไหม

อย่ามองคนที่ภายนอก...เพราะสิ่งที่ตาเห็นอาจจะไม่ใช่ความจริงก็ได้ เหมือนกับเด็กแว่นหนาเตอะที่อยู่ข้างห้องของผม :)

แค่เล่นเกมปลูกผักเป็นเพื่อนหลานเท่านั้นเอง ทำไมซังเย่ถึงต้องทะลุมิติมาปลูกผักเองด้วยเล่า ไม่เอาแล้ว อยากกลับบ้านนนนน~

ลู่เฉินได้ข้ามมิติไปเกิดเป็นองค์ชายเก้าแห่งราชวงศ์เซี่ย ความทรงจำที่มีก็ไม่มีประโยชน์อะไร ไม่มีนิ้วทองคำ คิดว่าจะใช้ชีวิตเป็นเพียงองค์ชายธรรมดา แต่ในคืนวันแต่งงาน เขาก็ได้รับระบบโชคลาภจากการมีบุตร

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

อะไรนะ!? ต่างโลก!? นับตั้งแต่วันนั้น ชีวิตของผมก็ไม่เป็นปกติอีกต่อไป ไม่สิ หรือมันไม่เคยปกติอยู่แล้วกันแน่นะ เด็กหนุ่มได้แต่ทำใจเมื่อต้องพบเจอเรื่องต่างๆที่ประหลาดไปหมด

หนีตายในยุคสิ้นโลกอย่างกล้าแกร่ง จนได้รับคัดเลือกจากระบบให้มาอพยพต่อในยุคโบราณ ยังดีที่กู้เจียอินมีนิ้วทองคำเป็นน้ำพุจิตวิญญาณและพื้นที่เพาะปลูกติดมาด้วย ไม่อย่างนั้นการอพยพนับพันหลี่คงยากแน่

"พระแม่ลักษมีเจ้าขา~ ลูกอยากได้ผู้ชายคนนี้.. ขอให้ลูกสมหวังด้วยเถิด สาธุ!"

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

รุ่นพี่คนนั้นมักจะมาที่เมดคาเฟ่แห่งนี้อยู่บ่อยๆ อยู่ร้านก็เป็นขาประจำ อยู่โรงเรียนก็เจอกันทุกวันอีก