“เธอมันตัวประหลาดอะไรกันแน่วะเนี่ย” “แวมไพร์” เธอตอบ สายตายังคงจดจ่ออยู่ที่ลำคอของคนถาม “แต่ดันมีทั้งกลิ่นมนุษย์ แวมไพร์ และหมาป่าเนี่ยนะ?” “ฉันเป็นทุกอย่างรวมถึง..เป็นแม่มดด้วย”แฮ่ เธอแยกเขี้ยวใส่เขา

เลิกชอบเฮีย ถ้าหมวยไม่เชื่อเฮีย...หมวยก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

เจ้าชายอัคนัส เสือร้ายแห่งผืนทะเลทรายยกยิ้มชั่วร้ายให้กับท่าทางพยศของลัลน์ลลิต เลือดในกายพลันเดือดพล่านไม่เคยมีใครมองเขาด้วยสายตาเช่นนี้แล้วรอดชีวิตไปได้ ยิ่งเธอพยศเขาก็ยิ่งอยากจะปราบให้เธอศิโรราบ

นี่คือมหกรรมเรื่องสยองอันไร้เดียงสา เมื่อจู่ๆ ผีที่เกิดขึ้นในจินตนาการของเด็กๆ ก็เกิดมีตัวตนจริงขึ้นมาและออกอาละวาดไปทั่ว

เพื่อที่จะได้พลังมา เขาตัดสินใจเดินทางไปทดสอบคัดเลือกเพื่อเข้าเป็นหนึ่งใน “ภาคีธรรม์อาถรรพ์” สถาบันปลุกปั้นจอมขมังเวท หากแต่เบื้องหน้าอันสวยงามยิ่งใหญ่ก็ยังแฝงไปด้วยเบื้องหลังอันดำมืดสุดคาดคิด...

ในวันที่สายฝนร่วงหล่นเป็นสีแดง หมู่แมลงและสัตว์โลกต่างกลายพันธุ์เป็นปีศาจร้าย เมื่อผู้คนหรือสิ่งอื่นใดได้ดื่มน้ำสีแดง พวกเขาจะกลายเป็นสิ่งอื่นที่ไม่ใช่มนุษย์ ทว่าลูคัสกับไม่ได้กังวลเรื่องนั้นเลย..

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

'คุกก็แค่บ้านหลังหนึ่งสำหรับผม'

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ผมคิดว่าน้องชายผมไม่ปกติครับ ผมจึงอยากเขียนกระทู้นี้ไว้ เผื่อจะมีคนมาเจอในวันที่ผมเป็นอะไรขึ้นมา

เราเป็นพี่น้องกันนะ ทำไมทำพี่ทำแบบนี้" อื้อออ..มะไม่เอา...

คุณหมอผู้อัจฉริยะได้หลุดเข้าไปในยุคสมัยโบราณ ด้วยโชคชะตาทำให้เขาได้ของล้ำค่ามาครอบครองและต้องฝ่าฟันอุปสรรคต่างๆนานาเพื่อชีวิตที่แสนสงบสุข

“คิดว่าหล่อมากรึไง ถึงได้เสนอเงินให้ฉันไปนั่งกินข้าวด้วย เฮอะ... เงินแค่นี้ซื้อฉันไม่ได้หรอกนะ” “แล้วต้องมีเงินมากขนาดไหนถึงจะซื้อเธอได้...สุดท้ายเธอมันก็หน้าเงินเหมือนที่คนอื่นเขาบอกไว้"

นี่นักเรียนเงียบและตั้งใจเรียนหน่อย! (เฮ้อ~ นี่สินะความรู้สึกปวดหัวของเป็นคุณครูหนะ ขอโทษครับจารย์ที่สมัยเด็กผมเป็นเด็กไม่ดี!)

หากเจอข้าเมื่อสามปีก่อน ไม่แน่ว่าข้าอาจเออ ออ ยินยอมแต่งงานกับเจ้าอย่างว่าง่ายก็ได้นะ แต่ตัวข้าในตอนนี้ ไม่ใช่หลี่ไป่ถิงคนเดิมอีกแล้ว เมินเสียเถิดจะให้ข้าเป็นเจ้าสาวปีศาจเนี่ยนะ! หัวกบาลมารดามันสิ!!

การล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นมันไม่ดีหรอก แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ทั้งที่รู้อยู่เต็มอกแต่ทำไมยังอยากจะลองล่ะ?

เมื่อมาอยู่ในร่างของตัวละครที่แสนอ่อนแอและเฉื่อยชา คิดหรือว่าคนฉลาดอย่างคังฉางเยว่ เทพธิดานักฆ่ามือฉมัง จะยอมอยู่นิ่งเฉยให้ใครมารังแกนางได้ง่ายๆอีก