- 42
- 349
- 0
จากเด็กที่ไถ่ชีวิตให้มาเป็นคนรับใช้แต่กลับกลายมาเป็นเมียที่เคยผูกพันธ์กันมาก่อน
จากเด็กที่ไถ่ชีวิตให้มาเป็นคนรับใช้แต่กลับกลายมาเป็นเมียที่เคยผูกพันธ์กันมาก่อน
ก็เป็น สลิธีริน แล้วทันทำไม... อิจฉาเหรอไง
ชายหนุ่มผู้ต้องการที่จะแก้แค้นต่อเหล่ามังกรผู้บุกทำลายล้างหมู่บ้านของเขา และเด็กสาวแห่งตำนานผู้เหลือรอด
นี่ข้าไปเอาความมั่นใจมาจากไหนเนี่ย!? คิดได้ยังไง ว่าใครๆ ต่างให้ความสำคัญ เอาใหม่ๆ ข้าต้องเลิกสำคัญตัวผิดเสียที!
ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร
ในชาติก่อนติงมี่เป็นภรรยาที่เขาไม่ใส่ใจ เธอไม่ได้รับความยุติธรรมใดๆ ทั้งถูกทำร้ายร่างกาย ถูกหาว่ามีชู้ และถูกนำไปแก้ผ้าแห่ประจาน สุดท้ายเขาก็หย่าร้างกับเธอ ชาตินี้เธอจะต้องอยู่เหนือกว่าสามีให้ได้!!!
ดรุณีน้อยผู้อาภัพชีวิต...ตกกระไดพลอยโจนมาเป็นฮูหยินของตระกูลใหญ่อันมั่งคั่ง แต่ทุกคืนเธอต้องเจอกับ...
ความฝันสูงสุดในชีวิตของเจินฮุ่ยหยางก็คือ...การเข้าวังไปเป็นนางกำนัล วังต้องห้าม...ที่ทุกผู้ต่างก็หวั่นเกรง นางนี่แหละจะขอเข้าไปอยู่ท
ยัยแม่เลี้ยงแต่งงานกับคุณพ่อไม่ทันไรก็ออกลายซะแล้ว ผมเห็นเธอควงชู้หน้าระรื่นระริกระรี้ ฮึ่ม! วันทอง โมรา กากี ยังร้ายไม่เท่าเธอเลย! นางร้ายเรื่องนี้ร้ายได้น่าหมั่นไส้ขนาดอยากเอาทุเรียนตบปากเลยจ้า
ผีเปรตปะทะเด็กแว้น
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
ถ้าอยากได้ของดีให้มา...เอากับพี่ หลานสาวยายสำลีเจ้าของนาหลายร้อยไร่ที่กลับมาบ้านนาครั้งนี้ด้วยฝันประหลาดแต่เหมือนจะได้โชคใหญ่เข้ามาช่วย เพียงแค่ได้พบหน้าลูกชายพ่อครู "หนุ่มบ้านนาหน้าตาเกาหลี"
ชีวิตโสดในวัย 50 ปี ของอาจารย์วัยใกล้เกษียณทั้งน่าเบื่อทั้งสงบจนขัดกับนิสัยเปรี้ยวๆของตนเอง นึกคึกอยากจะลองดีกับรุ่นน้องที่จ้องจะจับเขากลืนลงท้องอยู่ทุกวัน “ จ้องจะเอาพระแสงง้าวอะไร? ”
อนุภรรยาพระราชทานคราวลูกที่คนในบ้านจัดสรรไม่ได้ว่าจะยกให้ใครเป็นผัวนาง เพราะนางร้ายกาจน่าชังเกินรับมือ กระทั่งเจ้าบ้านไปทำสงครามเป็นแรมปี และกลับมาอีกทีอนุผู้นี้ต้องพิการเพราะลูกชายของพวกเขา
ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย
ไอ้หมาป่าเวร! กล้าดียังไงถึงทิ้งลูกแฝดไว้ให้ข้าเลี้ยงเพียงลำพัง