ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

หลังจากโดนบาซูก้าทศวรรษทำให้มาอยู่ในอีกโลก ใครจะคิดว่าได้มาอยู่ในโลกที่เรียกว่าคุณไสย แต่เขาไม่ได้เป็นพวกใช้คุณไสยซะหน่อยแต่เป็นพวกใช้ไฟดับเครื่องชน ใครก็ได้เอาเขากลับไปที

เซียงซีรู้ตัวว่าได้ทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่ง โดยไม่มีความทรงจำดั้งเดิมของตัวเอง เขาเข้ามาอยู่ในร่างของตัวประกอบแสนจืดจางที่เป็นหนึ่งในสองเพื่อนสนิทของพระเอกนิยาย (ติดเหรียญแล้ว+อีบุค)

ก็แค่เด็กมีปัญหาประจำห้องเอที่ชอบทำตัวเป็นคนขวางโลก

เพราะความงามเย้ายวนใจของนาง ทำให้เขาไม่อยากเป็นบัณฑิตผู้แสนดีอีกต่อไป

ชายหนุ่มคนหนิ่งได้เกิดใหม่ในโลกที่บิดเบี้ยว และได้รู้ว่าตัวเองได้เกิดมาในตัวละครที่ไม่เคยมีมาก่อน เกิดใหม่ในเกมอิโตะเมะที่มีความรักซาดิสของเหล่าแวมไพร์หนุ่ม ได้เผอิญเผลอเข้าไปในเกมแห่งหนามกุหลาบนี้ไป

เงาเป็นตัวตนที่แสนจืดจาง ขณะเดียวกันมันก็เจิดจรัสจนรู้สึกแสบตา เหมือนกับตัวตนของเขา ผู้เป็นดั่งหัวใจหลักของบลูล็อค

หากการมองด้วยตานั้นยาก ก็จงปิดตาแล้วมองด้วยใจเถิด

กว่าจะรู้ตัวว่ารักเธอก็สายเกินไปแล้ว พอมีโอกาสย้อนกลับมาแก้ไข กลับมีแต่อุปสรรคขัดขวางทางรัก แต่เขาจะไม่ยอมให้อะไรขวางความคลั่งรักของตนได้อย่างแน่นอน

ตลอดชีวิตก็ไม่เคยคิดเคยฝันว่าตัวเองจะได้มาเกิดใหม่เป็นแฝดของฮารุฮิแบบนี้จากการ์ตูนตาหวานแนวฮาเร็มที่เคยชอบในวัยเด็กสู้ชีวิตจริงแล้วต่อจากนี้ผมควรทำตัวยังไงดีละเนี่ย!

หวัง นักเขียนหนุ่มผู้แต่งนิยายจีนโรแมนซ์พีเรียดเกือบล้มละลายเพราะเหตุการณ์ผิดปกติ นิยายที่ทุ่มเทเขียนจนจบกลับมาพังเละเทะ นี่ฝีมือใครอย่าให้รู้นะ!! เอ๊ะเดี๋ยว? แล้วฉันเข้ามาอยู่ในนิยายตัวเองได้ยังไง?!!

เมื่อต้องเลือกไปยังโลกอนิเมะ เขาจึงเลือกโลกฮันเตอร์แห่งนี้ โลกที่มีคนที่เขาหลงรักและคนที่เขาอยากดูแล แต่เขากลับต้องตาบอดเพราะนั้นคือค่าใช้จ่ายของการมายังโลกแห่งนี้ {ผู้แต่งติดเรียนและฝึกงาน อาจลงช้า}

ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้โผล่มากลางสนามฟุตบอลแบบนี้ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหลัก ปัญหาหลักคือทำไมเขาต้องมาเล่นละครเป็นเด็ก 17 ด้วยเนี่ย!! แถมยังต้องมาเล่นฟุตบอลอีก เอาเขาออกไป!!!!

กินบะหมี่อยู่ข้างทางดี ๆ ก็ทะลุมิติเข้ามาในนิยายของเพื่อนรักเสียแล้ว ในเมื่อฟ้าลิขิตเอาไว้เช่นนี้ หยางจื่อก็ต้องยอมแต่โดยดี แต่นางจะไม่ยอมเล่นตามบทบาทที่ได้รับหรอกนะ บทท่านน้าอะไรนั่นนางแสนดีเกินไป

กระผมนักศึกษาจบใหม่แดนสยาม หลังจากเรียนจบจึงดูอนิเมะดังจากแดนอุทัยที่ดองไว้นานอย่างวันพีซจนไม่หลับไม่นอน อาจเพราะไม่นอนติดต่อกันหลายวันจึงทำให้ผมวูบไป ตื่นมาอีกทีดันมาอยู่ในโลกวันพีซแถมอยู่รูทวาย! ที่สำคัญชาวบ้าน B อย่างผมจะเอาตัวรอดต่อไปยังไงเนี่ย!!

“ที่ไม่อยากกลับเพราะจะได้เต้นอ่อยไอ้ผู้ชายพวกนั้นเหรอ” ฏีรดาอารมณ์เริ่มไม่เย็นเพราะเขมิกายังดื้อ บวกกับความหึงเลยทำให้ฟิวส์ขาด “ถ้าใช่แล้วจะทำไมเหรอ” ยัยเด็กดื้อทำท่าอวดดี

ผู้คนกลัวความตายแต่ทว่าในเวลาเดียวกันผู้คนเองก็ถูกดึงดูดด้วยความตายเช่นเดียวกัน ดาไซ โอซามุ คิดเช่นนั้นมาตลอดแล้วเหตุใดตอนที่เขาก้าวขาเข้าสู่ความตายที่เขาปราถนาเขาจะมาโพล่ที่นี่พร้อมกับ นากาฮาระ ชูยะ

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

“หม่าม๊าเรย์เพนหม่าม๊าของเลา! หยั่มมาเจ๊าะแจ๊ะหม่าม๊าเลานะ! ไอ่เจ้าปู้จายเจ้าจู้!” ฟุรุยะ เรย์ ควรจะทำอย่างไรกับความกระอักกระอ่วนนี้เมื่อลูกชายตัวน้อยดันไปชี้หน้าด่าไรย์ว่าเป็นผู้ชายเจ้าชู้

พี่จะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงที่น่าอิจฉาที่สุดคนหนึ่ง