- 31
- 350
- 0
กระทั่งอายุได้สิบสี่ เหยาเหยาจึงถูกวางกรอบว่าต้องพร้อมที่สุดในการหมั้นหมายกับบุตรชายผู้มีพระคุณ ต้องเป็นคู่วิวาห์เมื่ออายุครบสิบห้าให้จงได้ วันนั้น ดรุณีน้อยจึงได้รู้ว่าชีวิตหาได้มีเพียงรอยยิ้มไม่
กระทั่งอายุได้สิบสี่ เหยาเหยาจึงถูกวางกรอบว่าต้องพร้อมที่สุดในการหมั้นหมายกับบุตรชายผู้มีพระคุณ ต้องเป็นคู่วิวาห์เมื่ออายุครบสิบห้าให้จงได้ วันนั้น ดรุณีน้อยจึงได้รู้ว่าชีวิตหาได้มีเพียงรอยยิ้มไม่
ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย
เธอกระโดดน้ำตายเพราะถูกจับให้แต่งงานอยู่กินกับคนใบ้ เคราะห์ดีที่ไม่ตายแต่ได้ความทรงจำชาติก่อนมาแทน จึงได้รู้ว่าตนเองเป็นเพียงตัวประกอบไร้สมองในนิยายยุค70 แล้วจะคีพบทไปทำไมล่ะ! แหกมันเลยสิ! #มีE-BOOK
ในช่วงเวลาที่มืดมน ชีวิตฉันเปราะบางราวกระจกที่ร้าวไปทั่วทั้งร่าง แค่เพียงลมที่พัดผ่านกายฉันเบา ๆ มันก็ทำให้ใจฉันแทบแตกสลายไปทั้งตัว ฉันต้องการเพียงแค่คุณที่อยู่ด้วยตรงนี้ แด่คนแปลกหน้า "ที่รัก"
เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง
นางทำหน้าที่เทพประจำอารามร้างนานหลายพันปี ตอบรับคำขอของผู้คนมากมาย ดันตกม้าตายเพราะรับข้อตกลงจากเด็กคนหนึ่ง เมื่อเปลี่ยนอะไรไม่ได้นางก็พร้อมใช้ชีวิตอย่างเต็มที่สักครั้ง ข้าจะไม่ยอมให้ใครมารังแกง่ายๆ
จากทนายความหน้าเงินกลายเป็นฮองเฮาไร้อำนาจ อุบายมากมายจึงถูกใช้มิใช่เพื่อความโปรดปราน หากเพื่อสนองคืนแก่ผู้ควรได้รับ!
หลังจากโดนรถบรรทุกชนรู้สึกตัวอีกทีก็มาอยู่ในร่างของเด็กทารกคนนึงในโลกเวทมนต์ พล็อตนิยายแฟนฟิคปกติเลยใช่ไหมล่ะ? แต่ที่มันไม่ปกติคือ ‘ทำไมแม่ของเด็กคนนี้ชื่อเบลลาทริกซ์ แบล็ควะครับ?'
ใครเขาย้อนเวลามาเป็นทาสกัน มีแต่ย้อนมาเป็นลูกท่านเจ้าคุณพบรักแต่งงานแต่โชคยังดีที่มาหลงในยุคที่เขากำลังเลิกทาสกันแต่แก้วหรือกอเลียเจ้าของธุรกิจเป็นคนที่หาเงินเก่งเส้นทางการเป็นเถ้าแก่เนี๊ยะคงไม่ไกลนัก
เมื่อเกมเสมือนจริงปะทะกับโลกความเป็นจริง เกมเมอร์สาวพบว่าเธอข้ามมิติมาในยุคที่ไม่มีอยู่ในประวัติศาสตร์เดิม...ด้วยร่างจิ้งจอกเก้าหาง!!
หลังจากที่ซื้อหนังสือมาในราคา 38 หยวนก็ไม่ได้สนใจมันอีก แต่จู่ๆ กลับโผล่ไปโลกอนาคตสามพันปีข้างหน้าพร้อมกับหนังสือเล่มนั้น อีกทั้งสถานะของเธอยังคือทาส เซวียนซือซือจะต้องใช้ความรู้ที่มีไถ่ตัวเองให้ได้
"ถ้าเธอเลือกแล้วเธอก็ออกไป ออกไปซะตั้งแต่ตอนนี้ แล้วอย่าเอาอะไรจากที่นี่ไปแม้แต่อย่างเดียว รวมถึงเสื้อผ้าบนตัวเธอด้วย"
ซูหนี่ว์สูญเสียความทรงจำ ทั้งยังมีลูกติดท้องมาด้วย บิดามารดากล่าวว่าสามีของนางตายไปแล้ว แต่เหตุใดคนผู้นี้ถึงได้ยืนกรานหนักแน่นว่าเขาคือสามีของนาง ทั้งยังจะยึดเอาลูกชายที่เลี้ยงมาห้าปีไปเป็นของตนอีก!
เด็กสาวในเดือนเมษา...
บุตรสาวตัวปลอมถูกส่งไปเป็นเจ้าสาวตัวแทน แม้ยามที่ร่างร่วงหล่นก็ยังปรารถนาเพียงจดจำนางเอาไว้ สลักลึกในความทรงจำว่าครั้งหนึ่งซูเหวินเคยเป็นภรรยาของท่าน (ลบตอนวันที่ 4 พย)
ทุกคนต่างกล่าวว่า คนเยี่ยงเจ้าจะเลี้ยงบุตรชายให้เติบใหญ่ได้เยี่ยงไร เซียวเจียวอี คนนี้มีดีมากกว่าที่ทุกคนเห็น คิก คิก คิก!!!
'อ้ายสมิง' ผู้นั้นนะฤาเป็นลูกผู้ดีมีเชื้อเจ้า เจ้าที่ไหนจักมานอนกลางดินกินข้าวข้างถนน แลไว้หนวดเคราผมเพ้ารุงรังอย่างนั้น เพ้อเจ้อเสียจริง
สวีซินทะลุมิติเข้ามาอยู่ในนิยายที่ตนพึ่งอ่านไป แต่ทะลุมาแล้วก็แล้วไปเถอะ แต่ไหงต้องทะลุเข้ามาอยู่ในร่างยัยดอกบัวขาวที่ทุกคนเกลียดชังด้วยเล่า ไหนจะ 'ระบบซังกะบ้วย' ที่ทำเธอปวดหัวเช้าเย็นอีก
เสี่ยวเหยา สัตวแพทย์สาวที่ได้ข้ามมาอยู่ในโลกที่มีผู้ฝึกปราณและสัตว์อสูร
เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในร่างของสตรีผู้หนึ่ง ตรงหน้าเธอคือบุรุษรูปงามชวนมองทว่าเขากลับนั่งอยู่บนรถเข็น บุรุษหนุ่มตรงหน้ามองมาอย่างสงสัยใคร่รู้ ก่อนเอ่ยออกมาว่า "ภรรยาเจ้าฟื้นแล้ว"