ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หนึ่งเป็นเพียงสตรีธรรมดา และอีกหนึ่งคือแม่ทัพผู้ยิ่งใหญ่ หากนางหมายจะเอื้อมมือขึ้นไปหาพยัคฆ์ตนนั้นเป็นเรื่องง่ายหรือ แน่นอนว่าย่อมต้องมีเล่ห์กลอยู่บ้าง

เพราะที่บ้านอยากให้เธอได้ฝึกใช้ชีวิต จึงส่งเธอมาที่ฟอร์ค เมืองที่แสนเรียบง่ายและชายหาดลาพุชที่เงียบสงบ ที่ฟอร์คแห่งนี้ มีเรื่องราวสุดแปลกประหลาด และความรู้สึกคุ้นเคย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เธอมาฟอร์ค

ไมค์กี้น่ะ -- เกลียดผู้หญิงคนนั้นเข้าไส้...

ชาติแรกข้าตาบอดแต่งงานกับบุรุษชั่ว ทำเรื่องเลวร้ายทุกเพื่อให้มันผู้นั้นได้อำนาจ ชาติต่อมาบาปของนางคงหนักหนาถึงได้แต่งงานกับมันผู้นั้นอีก ข้าขอกัดลิ้นดีกว่า ส่วนชาตินี้ข้าลืมตามาในอ้อมแขนใครก็ไม่รู้

เพียงเพราะเหตุบังเอิญจากเพียงแค่เพียงกิน 'ลูกอมสีรุ้ง' สิ่งประดิษฐ์ล่าสุดของจางนีนี่ ชีวิตอันไม่ธรรมดาของเด็กสาวอย่าง 'ซายะ โทโมเอะ' กับบอสและเหล่าผู้พิทักษ์ของวองโกเล่จึงได้เริ่มต้นขึ้น

หนุ่มหล่อที่ทำงานอยู่ร้านปัวโรต์ เป็นที่นิยมไม่น้อยเลย มีหลายคนมาใช้บริการร้านนี้เพียงเพราะอยากเห็นหน้าเขา แต่สาว ๆ ที่มาจองโต๊ะมุมดี ๆ คงไม่รู้หรอก ว่าโอโตเมะจองที่ที่ดีกว่าใครไว้ตั้งนานแล้ว

ธาราลักษณ์สัญญากับตัวเองว่าถ้าหากเขาได้รับโอกาสอีกครั้งเขาจะรักและดูแลอิงรักให้ดีที่สุด เขาจะไม่ให้เกิดเรื่องเลวร้ายกับเธออีกเด็ดขาดและนั่นคือคำอ้อนวอนปรารถนาสุดท้ายของเขาก่อนจะสิ้นใจตายในที่สุด...

เกิดเป็นนักล่า ก็ต้องสู้ให้ถึงที่สุด

นายทหารที่เกษียณจากงานรบของตนเองมาพักผ่อนหย่อนใจที่ญี่ปุ่น แต่ไม่รู้ว่าทำไม...ประเทศญี่ปุ่นถึงมีข่าวคดีฆาตกรรมเกิดขึ้นทุกครั้งเลยล่ะ?

หลังหย่าขาดจากสามีเฮงซวย ‘ปัณยตา’ ยังคงต้องติดต่อกับสามีเก่าด้วยความเป็นพ่อแม่ กระทั่งอยู่มาวันหนึ่งเธอได้พบกับผู้ชายแสนดี แต่เธอเป็นผู้หญิงที่มี ‘บาดแผลฉกรรจ์’ คุณแม่ปันปันและการันต์

ท่ามกลางศึกสุดท้ายอันเป็นศึกชี้ชะตา ทั้งความสูญเสียและโลกอันสงบสุขที่กำลังจะมาเยือน จิเคโกะหลับไปทั้งๆอย่างนั้น ก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้งในโลกที่ตนไม่คุ้นเคย “อ่า..ญี่ปุ่นเปลี่ยนไปขนาดนี้เชียวหรือนี่”

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ผมแค่อยากเป็นเด็กเรียน ทำงานดี ๆ มีเงินเยอะ ๆ แค่นั้นครับ ทำไมต้องลากผมไปฟัดกับเจ้าพวกนั้นด้วย!!!! (รีไรท์)

"ความสัมพันธ์งั้นเหรอ...ยุ่งยากจัง" คำพูดนั้นทำให้ฟุยุมิได้แต่ยิ้มอย่างอ่อนใจขณะที่ทิ้งตัวลงพิงนางิที่นั่งอยู่ข้างเธอ... ความรักมันก็เป็นเรื่องยุ่งยากเสมอนั่นล่ะ

ความอยากรู้อยากเห็นทำให้ผมเลือกทางนี้ ทางที่ครั้งหนึ่งผมเคยคิดว่าจะทำให้ผมกลายเป็นเด็กที่ออกนอกลู่นอกทาง แต่ตอนนี้ถึงจะออกนอกลู่นอกทางก็ช่างมันเถอะ ไม่มีใครสนใจผมอยู่แล้วนี่

เรื่องปัญญาอ่อนก็ทิ้งๆ มันไปบ้างจะได้ใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้น การยอมรับความจริงก็เหมือนกัน... ...น่ารำคาญชะมัดเลยนะโลกใบนี้เนี่ย...

โชคชะตานำพาเธอกลับมาพบเขาอีกครั้งใน1000ปีให้หลัง เธอผู้เป็นมนุษย์อ่อนแอบอบบางผิดกับเขาที่เป็นอสูรร้าย..

"ร่างกายคุณหนูมีค่าดั่งทอง ตัวข้าผู้น้อยจะหาญกล้าล่วงเกินได้เช่นไร!?" ชายหนุ่มเอ่ยกดเสียงขุ่นลึกในลำคอ ดูน่าเกรงขามและน่าหวั่นหวาดมิใช่น้อย "พรืด!" ตู้หรงหวาหัวเราะขัน รอยยิ้มหวา

"อิทาจิแต่งงานกับฉันเถอะ!" "ขอโทษนะ... พอดีฉันต้องไปฝึกต่อน่ะ ไม่ว่างมาเล่นแต่งงานกับเธอหรอกนะ" ไหงคิดว่าฉันเล่นล่ะ!? ฉันจริงจังนะ!! คอยดูเถอะ ฉันจะพูดแบบนี้จนกว่านายจะยอมตกลงเลยคอยดู!!