เสือกไรว่ะป้า! ถึงผมจะสักหรือเลวยังไง ป้าเกี่ยวไรด้วยว่ะ แค่เมียมองว่าผมเป็นคนดี คนอื่นก็ไม่อยู่ในสายตาแล้วโว๊ยยยย พอดีผมมันคนโหดที่โครตจะรักเมียอ่ะครับ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

“งั้นเสร็จตรงปากผมเลยนะครับเจ้าหญิง..” 👑

รักครั้งนี้ เธอต้องการยื้อ แต่เขาต้องการยุติ และเมื่อตกลงกันไม่ได้ เขาจึงต้องใช้อำนาจทางกฎหมายเพื่อยอมให้เธอจำนน แต่มีหรือที่เธอจะยอม...

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

เพราะความหวังดีต่อเขาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือแท้ๆทำให้พนักงานเกือบจะดีเด่นอย่างปณิตาต้องตกอยู่ในสภาพคนว่างงานแบบไม่มีทางเลี่ยง คิดไปก็อดโมโหไม่ได้...ถ้ารู้ว่าทำดีแล้วไม่ได้ดี อย่างนี้เธอก็จะร้ายซะให้เข็ด!

กระต่ายขาวเป็นสัตว์อ่อนแอตัวเท่าฝ่ามือใครจะบีบให้ตายก็ได้ จริงเหรอ?

เขา...อยากจะตามหาคนร้ายที่ฆ่าน้องสาว นาง...กลับเป็นสาเหตุที่ทำให้น้องสาวเขาต้องตาย แล้วเรื่องราวที่ซับซ้อนวุ่นวายเช่นนี้ จะจบลงอย่างไรกัน !

ไป่หลิน...สาวงามผู้ยากไร้ถูกซื้อเข้ามาเป็นว่าที่สะใภ้ในตระกูลเศรษฐี อี้หยาง...ว่าที่สามี ผู้หาใช่บุรุษแท้ไม่! ทว่า...ภายใต้ร่างสูงโปร่งใบหน้างดงาม กิริยาอ่อนช้อย หากบางคราฉายชัดแววตาร้อนแรงแห่งบุรุษ

ก็แค่กระต่ายที่ชื่นชอบวิทยาศาสตร์และการทดลองที่อยู่มานานแล้วจบชีวิตลงด้วยความเหงา แต่พอตายกลับไม่ได้ไปสงบเมื่อเทพธิดาจากไหนไม่รู้ดันส่งไปเกิดในโลกเดิมแต่เป็นในอนาคตข้างหน้าที่มีสาวน้อยคอยต่อสู้ช่วยโลก

นี่เป็นชาติภพที่ 4 ของลู่ชิงเหมยซึ่งมาพร้อมกับระบบที่ผนวกเอาพลังเซียนเข้ากับเทคโนโลยีขั้นสูง นี่เป็นระบบที่จะช่วยให้เธอกลายเป็นซุปตาร์ของโลกใบนี้!!

การเดินทางข้ามเวลา เธอต้องใช้ความสามารถที่มีเพื่อเอาตัวรอด - เอาเปรียบฉันเหรอ "อย่าได้ฝัน" ฆ่าหมูเหรอ "ฉันทำได้" ทำอาหารเหรอ "เอาสูตรไป" ....ชันสูตรศพเหรอ "ถ้าไม่เชื่อให้ฉันพิสูจน์"

“ในการผจญภัยที่ไม่คาดฝัน ฮิโรโตะและอายะถูกดึงเข้าสู่โลกของเกมที่เต็มไปด้วยอันตรายและความลับ พร้อมกับลูมิน่า สัตว์เลี้ยงสุดน่ารักที่มีพลังพิเศษ

"เธอไม่เคยรักฉัน แต่เธอแค่รักในสิ่งที่ฉันทำให้ เธอแค่รักที่ฉันรักเธอ รักทุกคนที่รักเธอ! ซึ่งไม่จำเป็นต้องเป็นฉันก็ได้!!"

แม๊! ไอ้นั่นมันถีบผมลงจากต้นไม้ แม่จ๋าต้องไปจัดการมันนะ!

กว่าจะรู้ตัวว่าโลกปัจจุบันคือโลกนิยายแฟนตาซีที่ผมเคยแต่งเมื่อชาติก่อนก็ผ่านมา 17 ปีแล้ว นึกออกตอนเกิดอุบัติเหตุหลังจากไปทำร้ายนายเอกเข้า ตื่นขึ้นมาสำนึกความผิดแทบไม่ทัน กลับตัวกลับใจตอนนี้ได้รึเปล่า..

'ซูหรง' ปักใจรักตัวร้ายที่เป็นปรมาจารย์ด้านโอสถเช่น 'ประมุขเจียง' มานานหลายปี เฝ้ามองและเอาใจใส่มาโดยตลอด ทว่าทุกความหวังดีล้วนถูกเมินเฉยดั่งสวะไร้ค่า หรือนางควรกลับมารักตนเองเสียที ตัวร้าย: (เหม่อรอ)

ญดาเป็นเพื่อนสนิทกับคราม สนิทกันมาตั้งแต่เด็กแต่พอโตมากลายเป็นสนิทบนเตียงซะงั้น! ครั้งแรกที่เธอมอบให้เขาแต่ครามกลับไม่เห็นค่า “รู้ว่ากูเลวแล้วจะอ้าขาให้กูเอาทำไม?” “สักวันมึงจะเสียใจคราม”

ถ้าชีวิตจะเล่นตลกส่งฉันมาเจอความทุกข์ระทมและบีบบังคับกันขนาดนี้งั้นฉันจะเลวให้ดูแต่เลวทั้งทีฉันจะเลวให้สุด

ความปรารถนาของพวกเรา คือ การได้เห็นรอยยิ้มของเธอที่คอยมอบให้อย่างอบอุ่น