เมื่อพระนางถูกชายคนรักแอบพบรักหญิงอื่นโดยทั้งที่รู้ว่าพระนางกำลังตั้งครรภ์ ทำให้พระนางต้องใช้ชีวิตโดยระแวงแคลงสงสัยในคู่ครองของตนมาโดยตลอด จนถึงคราวเวลาที่พระนางสิ้นพระชนม์ ลง

ผู้หญิงใฝ่ฝันอยากมีรักสวยงาม เสียดายที่ความจริงไม่เป็นแบบนั้นเสมอไป ผู้ชายดีมักไม่ใช่ของเรา ส่วนขยะที่ทิ้งแล้วกลับตั้งหน้าตั้งตาย้อนคืน ขอเถอะ..ถังขยะรีไซเคิลอยู่ทางโน้น!!

เมื่อเจินหนี่ตกเป็นเชลยของฮ่องเต้ปีศาจผู้โหดเหี้ยม แล้วนางจะเอาชีวิตรอดอย่างไรดี! ฮ่องเต้ผู้นั้นจะใจอ่อนกับลูกน้องของศัตรูหรือไม่? เจินหนี่กังวลยิ่งนัก

คุณหนูใหญ่เฉินผู้อาภัพ จำต้องแกล้งบ้าเพื่อเอาตัวรอดในบ้านของตนเอง การแต่งงาน จึงเป็นทางออก แต่คนดีที่ไหนจะมาเลือกแต่งสตรีวิปลาสเช่นนาง "ท่านอ๋อง ท่านคิดดีแล้วหรือ?"

เขาไม่อยากแต่งงานกับนาง นางไม่อยากแต่งงานกับเขา งานมงคลเกิดขึ้นด้วยความไม่เต็มใจ เขาตั้งใจทำทุกวิถีทางเพื่อขับไล่นางออกจากจวน ส่วนนางทำทุกทางเพื่อครองตำแหน่งชินหวางเฟยให้มั่นคง

แม่ดอกบัวขาวคนงาม แม่นางเอกคนดี นั้นสามีข้า หากว่าเจ้าดีจริงต้องหาสามีเป็นของตัวเองนะเจ้าคะ ไม่ใช่มาหาสามีข้า ได้ยินแล้วก็ถอย ไปหาพระเอกของเจ้านูน ออกไป๊!!!

ความสูญเสียที่ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น แต่คนในตระกูลได้ตัดสินไปแล้วว่าจ้าวมี่ชิงคือต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้น

สวี่กงเหมยต้องช่วยรักษาและถอนพิษร้ายให้กับแม่ทัพแห่งแดนเหนือเป็นระยะเวลาหนึ่งปี เหตุใดยิ่งนานวันเข้านางจึงกลายเป็นผู้ติดพิษเสียเอง และพิษชนิดนี้จะหายาใดมารักษากันเล่า หากว่ามิใช่.....

‘ไป๋อวี่หนิง’ คุณหนูรองสกุลไป๋ผู้เกียจคร้านแม้แต่จะขยับลุกมาตักข้าวเข้าปาก เป้าหมายเดียวในชีวิตคือเกาะขาบิดากินไปจนแก่เฒ่า ทว่าชีวิตที่เรียบง่ายสงบสุขของนางกลับต้องพลิกผัน เมื่อพบกับ 'ท่านอ๋องผมขาว'

ทำไม"นางเอก"เช่นข้าต้องแต่งงานกับ"ตัวร้าย" หวังพึ่งพาพระเอกผู้แสนดีก็ถูกเขาเทอย่างไร้เยื่อใย ข้ากลายเป็นนางเอกที่ทุกคนไม่ต้องการไปแล้วหรือนี่

"หญิงงามอันดับหนึ่งในใต้หล้าคือข้าหลี่อี้ สตรียอดผีพนันก็คือข้าหลี่อี้" ฉายาเล่านี้ติดตัวนางมานาน ต่อให้นางต้องเปลี่ยนเจ้าบ่าวเป็นแม่ทัพเทพสงครามผู้มีอดีตความเป็นตายเกี่ยวข้องกับนางในวัยเยาว์ก็เถอะ!

ล่องเรือดินเนอร์หรูอยู่ดีดี ไฉนตกน้ำกลายเป็นองค์หญิงตกยากไปเสียได้ ทั้งโดนโจรไล่ฆ่า ทั้งโดนคนในวังตามล่า ของก็จะขาย เงินก็จะหา ความรักก็ยังตามมา ดอกฟ้าที่โน้มลงมาสู่ดินอย่างเธอจะทำเช่นไรดี

เขาเป็นเหมือนก้อนหินที่ไร้ความรู้สึก แต่เมื่อได้มาพบกับนางที่เป็นดุจแสงตะวันที่สดใส กลับเริ่มมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ “ซินเยว่ ตราบใดที่มีข้าอยู่ตรงนี้ ไม่มีทางให้ผู้ใดมารังแกเจ้าได้อีก”

หลิวซืออินถูกฉุดจากเกี้ยวเจ้าสาว ความแค้นของเขาทำลายนางยังไม่พอ ยังก่อสายใยเป็นสองชีวิตน้อยๆ ในท้องนาง เมื่อพบกันอีกครั้งคนชั่วคนนั้นกลายเป็นแม่ทัพใหญ่ แล้วอย่างไรต่อให้ท่านเป็นฮ่องเต้ข้าก็ไม่ให้อภัย!

‘อรรณพ’ ไม่รู้ว่าความอบอุ่นในหัวใจเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนไหน รู้ตัวอีกทีความมืดที่เขากลัวก็มะลายหายไปหมดแล้ว หลังจากได้กลับพบมากับผู้หญิงที่ชื่อ ‘หนิงอ้าย’ อีกครั้งในรอบสามดือน

“รักแรกที่ยังอยู่ในความทรงจำไม่จางไป กับรักใหม่ที่สดใสสวยงาม เมื่ออดีตและปัจจุบันของเขาเวียนวนมาพบกัน แล้ว my love ที่รักของอคินเพียงหนึ่งเดียวตลอดไปนั้นจะยังเป็นเธอใช่ไหม?”

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

“การรักเจ้า คือความผิดพลาดเดียวในชีวิตของข้า เป็นข้าที่นำความอัปยศอดสูมาสู่ตระกูลของตนเอง” เจ้าของคำพูดนี้กำลังเงยหน้ามองร่างเล็กที่ไร้ลมหายใจโหนตัวอยู่บนขื่อไม้ในเรือนนอนของเจ้าของร่าง

เมื่อสหายที่เคยคิดว่ารักใคร่ดุจพี่น้องใช้วิชามารขโมยชะตาชีวิตไปเพราะความเห็นแก่ตัว นางซึ่งกลายเป็นผู้ที่ต้องไปอยู่ในจุดที่ต่ำที่สุดอย่างไร้ความยุติธรรม...ก็จะสานฝันเย้ยชีวิตเพื่อรอวันเวลาขอชะตาคืน

โรซาเลีย เฟาสต์ คือบุคคลที่แสดงบทบาทสมมติได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นฉากหน้าท่ามกลางแสงสีใต้ราตรีสีมืด หรือแม้แต่ฉากหลังที่อาบย้อมด้วยโลหิตแห่งความตาย