ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

อย่าตอกย้ำซ้ำเติมข้า ข้าจะหลีกหนีท่านให้มากที่สุดเพื่อลูกแล้วข้ายอมทุกอย่าง

ถ้ารู้ว่าสักวันจะต้องจับมาทำเมีย วันนั้นเขาคงไม่เอาเธอไปปล่อยวัด…

เยว่ฉีตื่นขึ้นมาในร่างของสตรีผู้หนึ่ง ตรงหน้าเธอคือบุรุษรูปงามชวนมองทว่าเขากลับนั่งอยู่บนรถเข็น บุรุษหนุ่มตรงหน้ามองมาอย่างสงสัยใคร่รู้ ก่อนเอ่ยออกมาว่า "ภรรยาเจ้าฟื้นแล้ว"

ชีวิตก่อนซีซวนยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ความรักของผู้เป็นพ่อถึงกับยอมติดคุกแทนพี่ชายต่างแม่ แต่เมื่อได้ย้อนเวลากลับมาอีกครั้ง เขาจึงเลือกที่จะทำเพื่อตัวเองและออกมาจากครอบครัวที่เห็นแก่ตัวนั้นซะ

เมื่อไปต่างโลกแล้วขอกลับไปอยู่โลกเดิมอีกครั้ง กลับมาคราวนี้เขาจะไม่ทำให้คนของเขาต้องผิดหวัง ของที่เป็นของๆเขา เขาต้องได้มันกลับมาอย่างที่ควรจะเป็น

ผิวเข้ม ๆ ตัวล่ำ ๆ แถมตัดผมทรงสกินเฮดเสียด้วย ของชอบพอดี กะว่าจะเอาแก้เบื่อ แต่เสือกติดใจกว่าที่คิด รู้ตัวอีกทีก็เผลอกัดหลังคอมันไปเสียแล้ว

"ผู้หญิงแรด ๆ อย่างเธอฉันไม่มีวันเอามาเป็นแม่ของลูกหรอก จำเอาไว้!!”

เรื่องสั้นจบในตอน เอาไว้อ่านตอนว่าง นั่งรถเมล์ เข้าส้วม หรืออยากกระตุกรอยหยักในสมอง เชิญทางนี้ครับ

เรื่องราวเริ่มจาก... เด็กหนุ่มผู้ไปสู่มิติอื่นพร้อมกับ ระบบกาชาของเขา... มิติที่1! Danmachi!

คนหล่อๆ แบบเขาคงหาแฟนง่ายราวดีดนิ้ว แต่คนอย่างเธออาจหาแบบเขาไม่ได้อีก ดังนั้นไม่ว่าจะเสี่ยงแค่ไหน เธอก็จะไม่ปล่อยเขาไป ขอสักคืน จากนั้นจะแยกย้ายกันก็ไม่เป็นไร แต่แค่คืนเดียว... เขาดันตามติดเธอแจ!

จ้องจะจับคนลูกมาทำผัว แต่ผิดคาดอีกฝ่ายดันมาชิงตายไปเสียก่อน เป้าหมายเลยหันเหเปลี่ยนทิศทางมาที่คนพ่อ ก็คงจะเป็นวาสนาที่จะมีผัวแก่ของอีแบมปิ้งไก่มันล่ะมั้ง

เรื่องราวทั้งหมดมันเกิดจากความเมา และผมดันพลาดไปมีอะไรกับคนคนหนึ่ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาอะไรเลยสำหรับผู้ชายอย่างผม ถ้าผมไม่ดันท้องปล่องขึ้นมาซะเอง และนั่นแหละครับ คือจุดเริ่มต้นของผม ภาชิน ณัฐชฬา.

ดวงจันทร์เสี้ยว ลอยเด่น ดังเช่นรัก สุดจะหัก ห้ามจิต คิดโหยหา จะเวียนวน ร้อยพัน รัตติกา โปรดรอข้า เคียงเจ้า เฝ้ารักจันทร์

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

หญิงสาวศตวรรษ 3050 ยุคปัญญาประดิษฐ์สุดล้ำกลับมาเกิดใหม่ ครอบครัวยากจน แม่ตายตอนคลอด พ่อที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวกลับถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารเผชิญกับอันตรายรอบด้าน 'ค่ายทหารก็ค่ายทหารเถอะ เหลียนฮวามาป่วนแล้ว'

หลังจากความไม่เชื่อใจครั้งนั้น ทำให้ไม่กล้าที่จะเปิดใจรักใครอีกเลย เพราะอะไรน่ะหรอ เพราะผมยังไม่ไว้ใจความรัก เพราะกลัวผิดพลาดอีก 'พอร์ช'

ฟื้นขึ้นมาก็อยู่ในร่างตัวร้ายที่ไม่มีใครต้องการ พ่อ แม่ พี่ น้อง ต่างให้ความรังเกียจเขาที่สร้างแต่เรื่องไม่เว้นวัน จนทุกคนต่างเลือกที่จะเฉยชากับเขา… แล้วไงอ่ะ คิดว่าเขาต้องการมากนักเหรอ?

วิศวะสาวปีสามข้ามมิติเวลามาพร้อมความสามารถจากศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ทว่ากลับได้เป็นคุณหนูรองที่บิดาทอดทิ้งให้เติบโหญ่ในดินแดนรกร้างห่างไกล ซ้ำยังถูกลากตัวไปอภิเษกกับรัชทายาทที่ไม่เคยพานพบด้วยความจำใจ!

เขาเป็นนักเขียนที่เหยียบย่ำตัวประกอบไร้ค่าเพื่อเชิดชูตัวเอก เขาผิดอะไร? ไม่ว่านักเขียนคนไหนเขาก็ทำกัน ทำไมถึงมีแต่เขากันเล่าที่มารับกรรมที่นี่