นังลูกเมียน้อย นังลูกคนใช้ แกกับแม่แกน่ะ มันคนชั้นต่ำ ฮานะสาวนักฆ่าระดับมือพระกาฬ มารดาเป็นเพียงหญิงรับใช้ที่ถูกกดขี่ข่มเหง เมื่อความอดทนถึงขีดที่สุด มารดาจึงได้หอบหิ้วลูกสาวตัวน้อยแอบหลบหนีไป..

"ผู้หญิงขายตัวแบบเธอก็คงจะนอนกับคนอื่นไม่เลือก ทั้งที่มีฉันเป็นลูกค้าชั้นดี แต่เธอก็ยังเสนอตัวให้กับเพื่อนของฉัน หึ เธอนี่มันหน้าเงินจริงๆ "

วังหลังเปรียบดังกรงขังอันสูงใหญ่ สตรีที่พลัดหลงเข้ามาแล้วไม่มีวันก้าวออกไปตลอดกาล "มีสองวิธีที่เจ้าจะไปจากที่นี่ ถ้าเจ้าไม่ตาย ก็ฆ่าข้าให้ตาย" หากนางไม่ถูกสั่งประหารก่อนก็คงมีสักวันที่พลั้งมือฆ่าสวามี

ลี่ถิงพึ่งค้นพบว่า นิยายที่ตนเองแต่งจนจบนั้น ได้สร้างโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ไว้ให้ตัวละคร การเกิดใหม่อีกครั้งในนิยายที่ตนเองแต่ง จะทำให้ลี่ถิงสามารถพลิกชะตาไถ่บาปได้หรือไม่

แม้ข้าไม่อาจร่วมทางเคียงข้างเจ้าไปได้ตราบสิ้นลมหายใจ แต่ไม่ว่าอย่างไรสำหรับข้าเจ้าก็ยังเป็นน้อง เป็นน้องชายที่ดื้อด้านและหลงผิด เป็นน้องชายครอบครัวคนสุดท้ายที่เหลืออยู่ของข้า

”พี่ต๋อยช่วยแบร์ด้วย แบร์ปวด นวดให้แบร์หน่อยครับ“ ... นวดอะไม่เท่าไหร่ แต่ตรงที่ปวด มันให้คนอื่นนวดได้ที่ไหน! ไอ้หมีหมา!

"สวรรค์ประทานพรอะไรให้ไอ้แก๋มวะเนี่ย เป็นนางฟ้าของเด็กแว้นอยู่ดี ๆ ดันตุยเย่ พอเกิดใหม่คิดว่าจะได้เป็นเมียคนรวยนิสัยดี ดันเกิดใหม่เป็นเมียเศรษฐีของผัวเฮงซวยซะงั้น"

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เกลียดแทบตาย สุดท้ายเเพ้ใจเขาซะงั้น

ในชาติใหม่นี้นางได้รับโอกาสกลับมาแก้ไขเรื่องราวในโลกก่อน​ และเขาคือบุรุษผู้เดียวที่สามารถช่วยนางได้​ นางจะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ยืนอยู่ข้าง​เขาในฐานะภรรยา​ ฤดูวสันต์​ปีนี้นางต้องไม่โดนทอดทิ้ง!

นางใช้ชีวิตอยู่ในคาบของบุรุษตั้งแต่แปดขวบ พอเติบโตต้องมารับใช้ดูแลชายหนุ่ม เขากลับไม่มองนางเป็นบ่าว แต่คิดจะเอานางไปทำคนข้างหมอน นางอยู่ในสถานะไหนไม่สำคัญ ขอได้มีกันและกันก็พอ

'พิษของใครจะรุนแรงกว่ากันนะ'

‘เมาสุรา…ลวนลามบุรษ เมาสุรา…อาละวาด ทำตัวเป็นนักเลงโต เมาสุรา…ตื่นมาแล้วจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้’ ในเมื่อนางมีนิสัยเสียมากมายเช่นนี้ อย่าปล่อยให้ไปก่อหายนะกับบุรุษอื่นเลย ข้าจะยอมเสียสละรับไว้เอง

ซ่งเย่อิ๋งหญิงสาวในยุคปัจุบัน จู่ๆ เธอก็ได้ไปเกิดใหม่ใช้ชีวิตในนิยายในยุค70 แต่นั้นมันมันใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกนะ ที่จะได้ไปเกิดใหม่น่ะ แต่ว่าทำไม...มันจะต้องเป็นตอน ที่เธอกำลังจะเดทกับรักแรกของเธอด้วย

ชีวิตที่แล้วฐานะยากจน เกิดใหม่แล้วยังจะยากจนอีก ฉันเกลียดคำคำนี้ จะทำลายกำแพงความจนนี้ให้ได้ ให้สมกับฟ้าให้โอกาสมีชีวิตใหม่ แต่…ชีวิตนี้ช่างอาภัพ ฉันเป็นแม่หม้ายลูกติดถูกสามีทิ้ง…

เธอได้รับชีวิตกลับมาอีกครั้งก่อนชีวิตจะพลิกผันครั้งใหญ่ โชคชะตาที่เธอไม่เคยได้เลือก ครั้งนี้เธอจะเลือกด้วยตัวเอง เผื่อชีวิตบัดซบ มันจะสุขสงบขึ้นมาบ้าง

เขาคือแสงสว่างเปรียบเสมือนดวงอาทิตย์ที่คอยให้ความอบอุ่นกับทุกคน แตกต่างจากฉันที่เปรียบเสมือนท้องฟ้ายามไร้แสงจันทร์มีแต่ความมืดมนไปหมด

เธอบอกว่าอยากได้ผัวรวยแต่ลืมคิดไปรึเปล่าว่าผู้ชายรวยๆ เขาก็ต้องเลือกผู้หญิงดีๆ ทั้งนั้น ไม่ใช่แรดไปทั่วเหมือนเธอ

ฟิคเรื่องอื่นเขาเกิดเป็นคนมีพลังวิเศษกันแต่ทำไมฉันถึงเกิดมาเป็นสัตว์เลื้อยคลานแบบนี้!!