วันหนึ่ง จู่ ๆ ผมก็ทะลุเข้าไปในนิยายแนวโรแมนติกแฟนตาซีที่น้องสาวกำลังติดหนึบ แถมยังกลายเป็นพระรองแทนที่จะเป็นพระเอกอีกต่างหาก ถ้าจำไม่ผิด พระรองคนนี้ถูกลิขิตให้ตกสู่วังวนแห่งสงครามและตายแทนพระเอกด้วย

เธอแต่งงานกับเขาด้วยความรัก แต่เขาแต่งเพราะความจำใจ และรอวันหย่า เพื่อไปแต่งงานกับคนรักของเขา

ข้าเคยเห็นแต่นางร้ายอยู่ในตระกูลใหญ่ นิสัยร้ายกาจเพราะได้รับการเลี้ยงดูอย่างเอาใจ คงจะมีแต่ครอบครัวเล็ก ๆ อย่างข้ากระมังที่สามารถเลี้ยงน้องสาวให้กลายเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ประมาณฐานะ ข้าก็ขายเกี็ยวหาเงินไป

พอกันทีกับการรักเขาข้างเดียว ตลอดเจ็ดปีที่เธอเดินตามเขา เพื่อขอความรักจากผู้ชายที่ไม่เคยมองเธอเป็นอย่างอื่นนอกจากตัวร้าย

ความสัมพันธ์ของเราควรจบลงด้วยใบหย่าสักที เศษรักที่เขามองว่าไร้ค่าจากนี้เธอก็ไม่ต้องการอีกเช่นกัน เมื่อชายหนุ่มกำลังเริ่มต้นใหม่กับผู้หญิงคนอื่น ดังนั้นเธอและลูกหายไปจากชีวิตเขาย่อมดีที่สุด...

พยายามจนสุดแรงจะยื้อ...อย่างไรเขาก็ไม่รัก วิวาห์รอหย่านี้เธอขอไปเองเสียยังดีกว่าให้เขามาพรากลูกไปจากอก...

“กระหม่อมขอถวายซานซานแด่ท่านอ๋อง!” เพียงวาจานี้ แผนการนางก็พลันพังครืน ทั้งที่รู้ว่าสักวันคอนางอาจขาดสะบั้นด้วยน้ำมือเขา เรือนกายนางกลับติดพันในภวังค์ใคร่ ดวงใจนางกลับจ่อมจมในห้วงรักจนยากจะป่ายปีน

“แล้วไอ้ก้อนโตที่ว่ามันสักเท่าไหร่กันหวาน” “หวานต้องการใช้เงินสักสามแสนค่ะ” “หืม มากไปนะผมว่า” พอเป็นเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ ทำไมชลธารถึงได้พูดคล่องปากแบบนี้นัก ถ้าไม่สัมผัสด้วยตัวเองว่าเพิ่งทำอาชีพนี้

'เอจิ' เด็กหนุ่มอันธพาลที่คลั่งรักพี่สาวข้างบ้านจนเกิดเรื่อง เธอหนีไปเพราะไม่อยากทำลายอนาคตของเขา แต่...เอจิ คิดว่าเธอนั้นล้อเล่นกับความรักของเขา จากความรักกลายเป็นความแค้น 10 ปีผ่านไป มันก็ยังไม่สาย!

ผู้หญิงคนนี้ช่างน่าสมเพช….ทำเพื่อทุกอย่างให้ได้เงิน

เพราะชาติก่อนข้าโง่เขลาจึงคิดจบชีวิตตัวเองและเมื่อได้โอกาสย้อนกลับมา ข้าจะขอแก้ไข จะทำให้ใครๆ ต่างได้เห็นว่า หลี่อวี่หนิง คนนี้ก็มีดี!!!

คนขี้งกอย่างชิงเยียนตื่นขึ้นมาในฐานะตัวร้ายในนิยายBLที่เขาแต่งตั้งตัวเองขึ้นมาเป็นแม่ยกของพระรอง เมื่อตั้งสติได้เขาใช้ชีวิตต่อโดยสนใจแค่เงินและลูกโง่..ส่วนพระเอกที่นมเล็กกว่าพระรองนั้นไม่มีอะไรน่าสนใจ

"ถึงอยากจะลองรักใครสักคน แต่มันก็ไม่จำเป็นต้องมีเยอะขนาดนี้สักหน่อย!"

ชาติก่อนเป็นถึงนักฆ่าจ้าวมรณา ใต้หล้าล้วนสาปแช่ง ทว่ากลับมีบุรุษคนหนึ่งรักนางอย่างโง่งม ชาตินี้หวนคืนกลับมาได้กลายเป็นพระชายาของเขา...ถึงจะเป็นอ๋องสติไม่ดีแล้วอย่างไร? เขาน่ารักก็พอแล้ว

"อย่าบอกนะว่าเด็กคนนี้คือลูกที่ผมไม่ต้องการ" ...เวรกรรมอะไรของเธอก็ไม่รู้ ถึงได้กลับมาพบเจอกันอีก

หัวใจที่มอบให้ไปกลายเป็นสิ่งไร้ค่าที่ถูกเมิน การเดินหันหลังจากลาในวันนั้น เป็นคำตอบที่ชัดเจนว่าเขาไม่ต้องการทั้ง ‘เธอ’ และ ‘ลูก’

แต่งงานกับคนไม่รักว่าเจ็บแล้ว การเป็นคนไร้ตัวตนและไร้ค่าในสายตาสามียิ่งเจ็บกว่าหลายเท่า เมื่อวันที่ข้อตกลงต่าง ๆ ยุติลง เธอจึงไม่อาจทนอยู่ในสถานะ ‘ของตายนอกสายตา’ อีกต่อไป

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เพราะพระราชโองการสั่งประหารล้างตระกูลเสิ่น และตระกูลหลัว ทำให้เสิ่นอี้ ซึ่งเป็นชาวยุทธ์ใช้ชีวิตอยู่ในยุทธภพมาโดยตลอด จึงรอดตายจากการประหารล้างตระกูลไปได้อย่างหวุดหวิด เขาหวนกลับมาเยือนต้าฉู่อีกครั้ง

"ผัวเมียต้องคอยช่วยเหลือกัน และตอนนี้ฉันอยากให้เธอช่วย มันแข็งจนนอนไม่หลับ"