ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

ทุ่มเทเพื่อความรักกระทั่งวาระสุดท้ายของชีวิตยังมิได้เศษเสี้ยวความห่วงใยจากเขา ทว่านางได้รับโอกาสย้อนกลับมาก่อนเข้าไปอยู่จวนอ๋อง ชาตินี้จะไม่วิ่งตามเขาอีกแล้ว! แต่เขากลับเป็นฝ่ายมาตอแยนางเสียได้...

จากความผิดพลาดในอดีตสู่คุณหนูคนใหม่ที่พร้อมท้าชน! ชาตินี้จะขอแก้แค้นมันทุกคน พร้อมลิขิตชะตาชีวิตตัวเองใหม่อีกครา

จากลูกเป็ดขี้เหร่สู่การเป็นองค์หญิงคนสุดท้องแห่งราชวงศ์ ความน่ารักของซูเสี่ยวเป่าพร้อมจะพิชิตใจทุกคนแล้ว!

ไม่คิดเลยว่า อยู่มาวันหนึ่งเขาจะตกหลุมรักรูมเมทตัวเอง ในรั่วโรงเรียนหญิงล้วน

เธอคือนักฆ่าอันดับหนึ่งขององค์กรในคริสต์ศตวรรษที่ 21 ย้อนอดีตกลับมาในยุคโบราณซึ่งเป็นอดีตเดิมของตน หึ! ฮ่องเต้ที่เคยขโมยโชคชะตามังกรของนาง น้องสาวแพศยาที่ทำตัวเป็นแม่ดอกบัวขาว ข้ากลับมาแล้ว...

“ต่อให้เจ้างดงามเพียงใดเจ้าก็ยังคงเป็นปีศาจน้อยของข้าอยู่ดี ข้าปล่อยให้เจ้าเสพสุขในจวนสกุลเฉินมานานกว่าสิบปีแล้ว ได้เวลาที่เจ้าจะต้องชดใช้คืนข้าบ้างแล้ว......ปีศาจน้อย”

ความรัก, ความสุข, ความคิดถึง, ความเสียใจ ล้วนแล้วแต่คือ "ความทรงจำ" ..ปลายฟ้า.. นักศึกษาปีหนึ่งผู้มีใบหน้าเรียวสวย รูปร่างผอมเพรียวประจำคณะวิศวะที่มองโลกในแง่ดีและต้องการหาพื้นที่สบายใจของตัวเองอยู่น

'ความทรงจำแห่งอนาคตและพลังแห่งหงส์ทรราชได้หลอมรวมเข้ากับหนึ่งสตรีผู้อ่อนแอ' "เป็นท่านมิใช่หรือที่ทอดทิ้งข้า แล้ววันนี้กล้าดีอย่างไรแบกหน้ามาทวงบุญคุณจากข้าผู้นี้!!"

เรื่องที่ 38 ของครอบครัวทา่นวรุตน์

ซูหนี่ว์สูญเสียความทรงจำ ทั้งยังมีลูกติดท้องมาด้วย บิดามารดากล่าวว่าสามีของนางตายไปแล้ว แต่เหตุใดคนผู้นี้ถึงได้ยืนกรานหนักแน่นว่าเขาคือสามีของนาง ทั้งยังจะยึดเอาลูกชายที่เลี้ยงมาห้าปีไปเป็นของตนอีก!

สิบปีก่อน นางถูกครอบครัวที่ไว้ใจที่สุดทรยศ! สิบปีต่อมา นางกลับมาพร้อมด้วยความเลือดเย็นที่ถูกหล่อหลอมมา ใครก็ตามที่กล้ามารังแก ดูถูก นางจะให้มันผู้นั้นต้องชดใช้อย่างสาสม!

เมื่อรักทำให้คนฉลาดเช่นสวี่โยวหลันโง่เขลา คิดตื้นเขินเกี้ยวพามู่จิ้งหยางผู้เป็นสามี ผู้ที่ไม่เคยสนจะพบหน้าภรรยากระทั่งคืนเข้าหอ จนเมื่อนางถูกทำให้เจ็บเจียนตาย จึงคิดได้ว่านางหาใช่สตรีไร้ค่าเช่นกาลก่อน

เพราะเขาคือตัวร้ายจึงต้องร้าย “ผู้ใดกล้าแตะสตรีของเฉียนเหว่ยผู้นี้ มันไม่รักชีวิตตัวเองแล้วใช่หรือไม่” แล้วบุรุษตัวร้ายผู้นี้กล้าพูดได้อย่างไรว่านางคือสตรีของเขา ในเมื่อเกลียดชังกันถึงเพียงนี้

หลินเซียวตื่นขึ้นมาพบว่าตนเองกลายเป็นนางเอกของนิยายที่พึ่งอ่านจบ แต่ว่านางไม่อยากเล่นบทนางเอกนี้ เช่นนั้นนางจะทิ้งมัน นางเอกของนิยายเรื่องนี้ นางไม่ขอเป็น

หรือจะเป็นเวรกรรม! เกิดมามารดาก็ตายบิดาแต่งภรรยามีครอบครัวใหม่แล้วเลี้ยงนางทิ้งๆขว้างๆอดมื้อกินมื้อทำงานแลกข้าวเยี่ยงบ่าวไพร่ ตั้งแต่เกิดไม่เคยดูแลตัวเองพอโตขึ้น หน้าตาจึงอัปลักษณ์ที่ทุกคนต่างรังเกียจ

หากว่ารักนั้น เกิดขึ้นแค่ชั่ววูบ ก็คงดี หากว่าความต้องการ มีแค่อารมณ์ แต่ปราศจากความรู้สึก ก็คงดี แต่ถ้าหากว่าความรักนั้น ก่อให้เกิดความปรารถนาแต่ไม่อาจจะได้มาซึ่งการครอบครอง ก็จะ นำมาซึ่งความเจ็บปวดท

หลังชีวิตแรกเสิ่นเชียนเกอรู้ว่าตนเป็นตัวประกอบในนิยายเล่มหนึ่งเท่านั้น ในที่สุดนางก็ได้โอกาสกลับมาเกิดใหม่ แต่จะเป็นอย่างไร ? หากครานี้นางมีกระถางดอกไม้วิเศษที่สามารถสั่งสมโชคลาภติดตัวมาด้วย

จะเป็นอย่างไรเมื่อนักเลงปากแจ๋วตัวเท่าเมี่ยงตายแล้วเกิดใหม่มาอยู่ในร่างของใครก็ไม่รู้ และดันมีของแถมเป็นลูกหนึ่งคนกับแมวอีกหนึ่งตัว งานนี้เจ้าจันทร์จะทำยังไงดี แล้วเลี้ยงเด็กมันต้องเลี้ยงยังวะเนี่ย!!!