ความงดงามเย้ายวนของเสวียนหลงดึงดูดยาจกหนุ่มผู้ลึกลับ ท่ามกลางราตรีอันแสนหนาวเหน็บ อ้อมกอดของชายคณิกากลับมอบความอบอุ่นให้ยาจกผู้นั้นไปถึงดวงใจ....

เขาเป็นสมิง ต้องหลีกหนีผู้คนอยู่ในป่า แต่มิรู้ว่าเพราะพรหมลิขิตหรือวิบากกรรม ทำให้เขาต้องตอบแทนบุญคุณด้วยการเป็นผัวของแม่หญิงนวลเพื่อตบตาชาวบ้าน เขามิเต็มใจ แต่เหตุใดจึงเดินตามหล่อนขึ้นเรือนไ้ด้เล่า!

เรื่องราวอันน่าเศร้าใจของวังวนแห่งเวลาอันไร้ที่สิ้นสุด ห่วงแห่งความทรงจำอันเป็นนิรันดร์ที่ถูกเปิดวนซ้ำไปมาไม่รู้จบ ไม่มีสิ่งใดช่วยเด็กสาวตัวน้อยๆคนหนึ่งได้นอกจากตัวของเธอเอง

คุณเคยคิดไหมว่า...หากมีเราเพียงคนเดียวที่ต้องเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดที่ถาโถมเข้ามา เราจะรับมือกับมันไหวไหมแล้วเราจะผ่านมันไปได้รึเปล่า....

ถ้าหากไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกลอย่างไรผู้หญิงคนนี้ก็ต้องเป็นของกู

“ถามทำไมคะ” ปาลิกาพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก “แล้วฉันจะรู้เรื่องของว่าที่เมียตัวเองไม่ได้หรือไง….ฉันแค่อยากรู้ว่าช่วงที่ละสายตาฉัน เธอผ่านผู้ชายมาเยอะแค่ไหน” “คุณสิงห์!” ปาลิกาหมดซึ่งความเกรงกลัวชายห

"ถ้าเฮียไม่มีใจ ก็อย่ามาทำให้พิมพ์คิดไปเอง"

เขาหึง เขาหวง เขาจูบ เขากอด แต่เขาบอก 'เฮียไม่ชอบเด็ก'

เจ้าพ่อมาเฟียโดนหักหลังและได้ย้อนเวลากลับมาในตอนยังเป็นเด็ก โอกาสที่ได้มาในครั้งนี้เขาจะขอใช้ชีวิตอย่างสงบและไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับโลกใต้ดินอีกเป็นอันขาด

เดินเข็นรถขายส้มตำกับป้าอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีเสือกโผล่มาที่เผ่ากินคนซะงั้น แล้วแบบนี้จะมีชีวิตให้รอดได้ยังไงก่อนวะ? นอกเสียจาก..จะต้องเป็นเมียของหัวหน้าเผ่าเท่านั้นเว้ย!!

เมื่อเด็กชายผู้ชอบการRese(t)Mara(thon)คนหนึ่งถูกส่งไปเกิดใหม่ในโลกซอร์ดอาร์ตออนไลน์(SAO)และเขา หรือเธอในชาตินี้ที่ต้องเป็นเด็กผู้หญิงจะต้องเคลียร์เกมให้ได้ภายในสามปีด้วยเหตุผลบางอย่าง

"มีอะไร?" "หนู หนูอยากเป็นเด็กคุณค่ะ"

“ทุกการกระทำมีราคาที่ต้องจ่าย” เธอได้ในสิ่งที่เรียกร้อง เขาย่อมต้องได้สิทธิ์ตามที่เธอนำเสนอมาให้คุ้มค่าคุ้มราคาเช่นเดียวกัน

ลี่หยาง! หญิงขี้เมา! ผู้คนต่างส่งเสียงเรียกนางที่นอนหมดสติอยู่กลางตลาด เมื่อลืมตาตื่นขึ้นกลับพบผู้คนแปลกหน้า แต่งกายแปลกช่างไม่คุ้นเสียเลย เหตุใดหญิงขี้เมาผู้นี้จึงขึ้นชื่อว่าเป็นถึงภรรยาท่านหมอหลวง

เฉินไฉ่หงถูกขายมาเป็นนางบำเรอของซีอวี่หนิงหากแต่นางกลับหลงรักเขาเมื่อวันที่เขาถูกสตรีในดวงใจปฏิเสธมานางจึงร้องขอความรักจากเขา แต่เขากลับไล่ให้นางไปตาย เมื่อข้าฟื้นกลับมาได้ข้าจะไม่ยอมตายอีกแล้ว!!!

“เหมยก็อยากไป ยังไม่เคยไปทะเลเลย” “คนบ้าอะไรไม่เคยไปทะเล เออๆเดี๋ยวว่างๆพาไป แต่ไปด้วยวันนี้ไม่ได้ กะว่าจะได้ไปเจาะไข่แดงสาว มันต้องพิเศษหน่อย”

อะไรนะ จะให้ผมที่มาจากศตวรรษที่ยี่สิบยอมแต่งเป็นอนุ แถมเป็นอนุลำดับที่สี่ ใครยอมก็บ้าแล้ว เออ...ลืมไปผู้คนในภพนี้ล้วนยินดี แต่ผมไม่ยินดี ในเมื่อโดนบังคับให้ต้องแต่ง ท่านแม่ทัพก็ทนผมให้ได้แล้ว

“อดทนหน่อย ครั้งแรกก็เจ็บแบบนี้แหละ” “อะไรนะคะ ครั้งแรก? ไม่ใช่ว่ามีนา...”...เพียงครั้งแรกที่เธอก้าวลงมาตกหลุมพรางของเขา เขาก็ไม่คิดที่จะปล่อยให้เธอหลุดมือ เพราะลูกแมวน้อยตัวนี้ถูกเขาตีตราจองไว้แล้ว