พานพบ ผูกพัน พลาดพลั้ง จากลา

...ใจง่าย...ปรานปาลินคิดต่อว่าตัวเองในใจเมื่อคิดถึงสิ่งที่เธอกระทำลงไปซึ่งจะไปโทษธรรมฝ่ายเดียวก็ไม่ได้ แล้วจะไปสู้หน้าคุณท่านทั้งสองได้อย่างไร

ผิดหรือที่เธอตัดใจจากเขาไม่ได้ ผิดหรือที่เธอยังตอแยเขา...ผิดด้วยหรือที่สุดท้ายเธอยอมแพ้และจากไปโดยไม่บอกลา

จากลูกเป็ดขี้เหร่สู่การเป็นองค์หญิงคนสุดท้องแห่งราชวงศ์ ความน่ารักของซูเสี่ยวเป่าพร้อมจะพิชิตใจทุกคนแล้ว!

สัมพันธ์ลับ อย่านับเป็นเรื่องเศร้า เพราะเขาและเธอจะทำให้มันกลายเป็นเรื่องตื่นเต้น

เมื่อจำเป็นต้องมาอยู่ในร่างของอีกคนก็ต้องเดินต่อให้ดีที่สุดในแบบของเธอ การผิดพลาดในการใช้ชีวิตที่ผ่านมา เธอจะลองใช้โอกาสที่ได้กลับมาใหม่แก้ไขมัน

“เฮียออกไปนะหนูเหม็น” ยัยตัวเล็กหรือไล่ “เหม็นอะไรวะนี่ผัวนะเว้ย” เหม็นหน้าเฮียนั่นแหละออกไปหนูจะอ้วก แหวะ!!

เฮีย...อย่ามาเล่นกับใจ!

‘พี่น้องข้างบ้านแบบใด?’ ดูแลตั้งแต่ตื่นนอนจนกินข้าว *โดยเฉพาะเวลาที่เธอมีผู้ชายมาจีบ

"ก็ชอบ แต่ไม่ได้ชอบมากขนาดนั้นว่ะ"

เมิ่งว่านถังทะลุมิติมาเป็นตัวร้ายในนิยายอีโรติกยุค 70 แถมสามียังขอหย่าตั้งแต่วันแรกที่พบหน้า!

ชีวิตของหยางอิงฮวาที่ต้องกลายเป็นนางคณิกาให้ชายมากหน้าหลายตาเชยชม จะเป็นอย่างไรต่อไป นางจะเอาตัวรอดได้หรือไม่ โปรดติดตามในเล่มค่ะ

สิ่งที่คิดไว้ก็ไม่ใช่ สิ่งที่ใช่ก็ไม่ได้คิดไว้ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้นเนี่ย

"เด็กคนนี้วาจะยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของพี่ หรือวาจะเลี้ยงเองแล้วให้พี่เป็นคนรับผิดชอบค่าเลี้ยงดูทั้งหมด เพราะยังไงเราก็ต้องหย่ากัน นั่นหมายความว่าการอยู่ด้วยกันแบบสามคนพ่อแม่ลูกไม่มีทางเป็นไปได้แน่นอน"

'เป็นแค่น้องสาว ไม่ใช่เมีย'

'กัญญาวีร์' บังเอิญได้พบ 'สุดเขต' ในวันที่เธอต้องการใครสักคน ...ทว่าหลังจากนั้นเกือบหนึ่งปี เธอก็เลือกเดินออกไปจากเขาเพราะมี 'อีกหนึ่งชีวิต' เพิ่มเข้ามา

แม่บอกว่าเธอเป็นน้อง เขาเป็นพี่ต้องดูแลให้ดี หึ! พี่น้องท้องชนกันอะดิ

เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างของพี่สาวที่มีนิสัยร้ายกาจของสามตัวร้ายในนิยายที่เพิ่งอ่านจบ เดิมทีจุดจบของพวกเธอสี่คนพี่น้องนั้นเลวร้ายเป็นอย่างมากแต่ในเมื่อเธอมีโอกาสมาอยู่ในนี้แล้วก็จะขอเปลี่ยนแปลงมันเสีย

”ลูกที่เขารู้ว่ามีอยู่ แต่ไม่เคยยอมรับ คราวนี้จะมาทวงสิทธิ์ อย่าหวังว่าเธอจะยอม!”

กิรณาตั้งใจจะหอบลูกไปก่อนที่ดลภัทรจะย้ายกลับมาเมืองไทย เธอไม่ต้องการให้เขาได้เจอลูก เธอกลัวว่าเขาจะแสดงท่าทางรังเกียจลูกของเธอ เธอกลัวว่ามันจะกลายเป็นภาพจำที่เลวร้ายฝังอยู่ในหัวใจดวงน้อย...