เสี่ยวซู ศิษย์เพียงคนเดียวของปรมาจารย์ไท่ซือแห่งวัดเจาหมิง ผู้สำเร็จเคล็ดวิชาลับขั้นสูง นางออกท่องยุทธภพตั้งแต่อายุได้เพียงแปดขวบบนหลังแบกกระบี่ทมิฬคู่ใจเพื่อตามหาพี่ชายที่ออกจากบ้านไปได้เจ็ดปีแล้ว

ทั้งที่กระโจนเข้าสู่อันตรายเพื่อปกป้องคนอื่นเป็นเวลา 7 ปีแต่กลับพบว่ามันไร้ประโยชน์สิ้นดี เขาจึงเลือกจบชีวิตของตนเอง ทว่า... 'สวัสดีค่ะ ดิฉันขอแสดงความเสียใจและยินดีด้วยกับการเข้าใช้งานครั้งแรก'

เขาและเธอกับชีวิตที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว แต่ชะตากลับลิขิตให้ทั้งสองมาเจอกันสู่สถานการณ์เลวร้ายที่สุดในชีวิต หนึ่งปีกับความสำเร็จของเขาแต่กลายเป็นหนึ่งปีที่สร้างความเจ็บปวดให้กับเธอ

ใครๆก็บอกว่าคุณสส. น่ะใจร้าย

เกิดมาปลูกผักผลไม้อันใดก็อร่อยไปหมดทู๊กอย่าง ฟืดดด! กลิ่นไอดินนี้ช่างสดชื่น ฟืดดด! กลิ่นผลไม้ปราณวิญญาณก็ช่างห๊อมหอม ฮ่าๆ ไปหาเงินเยอะๆ กันเถอะท่านปู่จะได้ออกไปเที่ยวทั่วหล้าและตามหาคนตระกูลไป๋ของเรา

เสี่ยวหยู ปลาคาร์ปผู้ฝันอยากว่ายทวนน้ำกระโดดข้ามประตูมังกรกลับถูกดีดไปอยู่ในนิยายเรื่องหนึ่ง กลายเป็นลูกสาวของบอสลับในนิยายอย่างน่าสงสาร สวรรค์ หยูน้อยอยากเป็นมังกร ไม่ได้อยากเป็นมนุษย์!!

ใครจะไปรู้ว่าไอแพดที่อนุญาตให้หยิบติดตัวไปได้หนึ่งชิ้น ตั้งใจจะเอาไปใช้ผ่อนคลายในแดนนรกนั้น จะกลายมาเป็นเครื่องมือสุดโกงให้กับผู้ย้อนเวลามาอดีตอย่างไข่มุก #ไข่มุกงวดนี้ออกอะไร

หากไม่มีสายฝนโปรยปราย ฟากฟ้าคงไร้รุ้งงาม

เพื่อแก้ไขชะตา ‘สตรีที่ร้ายกาจ’ ภารกิจช่วยเหลือมารดาจึงบังเกิดขึ้น “ข้าจะหลีกหนีบุรุษไร้หัวใจ กับตระกูลเฮงซวยให้จงได้”

เมื่อที่รักได้เป็นนางพยาบาลอย่างที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่ยังเด็ก เธอจึงสนุกกับการทำงานในทุกๆวัน ความน่ารักและสดใสของนางพยาบาลที่รัก สร้างรอยยิ้มให้กับผู้ป่วยทุกคนที่ได้รับบริการจากเธอ ยกเว้นคุณหมอสุดหล่อ

กุมภกรรณเป็นยักษ์ที่ตั้งมั่นในศีลธรรม เคยทัดทานทศกัณฐ์ให้นำนางสีดาคืนพระราม แต่ถูกทศกัณฐ์โกรธมากและเกือบถูกขับไล่ออกจากเมืองเช่นเดียวกับพิเภก จึงต้องจำใจออกรบช่วยทศกัณฐ์เพราะเห็นแก่ความเป็นพี่น้อง

คนเราเมื่อจนตรอกจนถึงที่สุดแล้วนั้นยังจะสามารถคิดถึงคนอื่นได้หรือไม่ เป็นคำถามที่เจียงหยวนเฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจ เพราะความดื้อรั้น อยากจะครอบครองในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง จนทำให้เธอสูญเสีญทุกอย่าง

เมื่อเธอข้ามมิติมาเป็นตัวเองในชาติก่อนพร้อมกับพรเพียงหนึ่งข้อจากท่านเทพ หากชีวิตในชาติก่อนมันรันทดอดสูและท่านแม่ตัดสินใจหย่าแล้ว จากนี้ข้าก็จะขอดูแลท่านเอง

ตระกูลหลี่ถูกเนรเทศมาอยู่ในดินแดนที่เต็มไปด้วยผืนทรายและน้ำทะเล ไม่มีแม้แต่น้ำจืดจะให้ดื่มกิน หลี่เพ่ยหยาหนูน้อยวัยห้าขวบกอดกาต้มน้ำไว้แน่นพูดชัดถ้อยชัดคำ "ขอแค่มีกาต้มน้ำ เราก็มีน้ำกินได้สบายหายห่วง"

มู่หรั่นชิว หญิงสาวจากปัจจุบัน ทะลุมิติไปในโลกที่ไม่มีคนรู้จัก แถมยังต้องเลี้ยงดูเด็กน้อยอีกฝูงใหญ่ อาศัยความรู้ดั้งเดิมที่บ้านเป็นร้านขายยาแผนโบราณกับประสบการณ์ตน หากินอยู่หลังวัด ที่อารามดับทุกข์

เกิดใหม่อยู่ในร่างรูบี้เฉยเลย!! นี่นายดูไม่ออกจริงๆหรอว่าฉันเป็นผู้หญิง...?

‘แม่ก็ตาย พ่อก็หนีออกจากบ้าน’ อาเหมี่ยวไม่เหลือใครแล้วเลยบอกลาบ้านเกิด อุ้มไก่ไปตามหาบิดาทั่วทุกสารทิศ ถึงจะอายุแค่ 7 ขวบก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะอาเหมี่ยวผู้นี้กำลังเยอะจนสามารถฆ่าหมูด้วยมือเดียวได้!

เพราะทะเลาะกับพ่อเรื่องพี่ชายเธอจึงวิ่งออกจากบ้านตอนที่จะข้ามถนนคงถึงคราวซวย เธอถูกรถชนตายคาที่ พอลืมตาอีกทีก็มาอยู่ในยุคจีนโบราณแถมครอบครัวก็ยากจน เธอต้องช่วยให้พวกเขามีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้

กะมาเป็นนักศึกษาชาวกรุง มาถึงญาติหาย แล้วแม่หมออย่างฉันจะทำอย่างไรต่อดีล่ะ ก็คงต้องเดินหน้าปราบผี ส่งตัวเองเรียนใช่ไหมนะ ว่าแต่มีใครอยากจ้างไหม จ้างได้นะ

'เราคบกันไม่ได้' น้ำค้างก้มหน้าหลบสายตา 'ทำไม' ครูหนุ่มถามเสียงราบเรียบ 'มันไม่เหมาะสม' เธอทิ้งคำพูดสุดท้ายก่อนจะเดินจากเขาไปช้าๆ ปล่อยให้คินภัทรยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น ...ใช่ ระหว่างเรามันไม่เหมาะสม